Horten Ho229B, Dragon 1/48

Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 στη Γερμανία, οι αδελφοί Horten θέλοντας να βελτιώσουν τις επιδόσεις και την  απόδοση των ανεμοπτέρων που σχεδίαζαν, ξεκίνησαν έρευνα στην ιπτάμενη πτέρυγα. Γρήγορα οδηγήθηκαν στο συμπέρασμα ότι με αυτή την σχεδίαση είχαν δραματική βελτίωση ως προς το βάρος και την απλότητα της κατασκευής λόγω έλλειψης πολλών επιφανειών, όπως τα ουραία πτερύγια.

Η κατασκευή με αυτό τον τρόπο ήταν πολύ δεμένη και άρα η αντοχή αυξημένη. Παράλληλα λόγω της μικρότερης μετωπικής επιφάνειας, επιτυγχάνονταν μικρότερη οπισθέλκουσα. Το 1943 το γερμανικό υπουργείο Αεροπορίας (RLM) εξέδωσε αίτημα για την υποβολή προτάσεων σχεδιασμού για την παραγωγή ενός βομβαρδιστικού που θα ήταν ικανό να μεταφέρει 1.000 κιλά φορτίο σε αποστάσεις πάνω από 1.000 χιλιόμετρα, με ταχύτητα 1.000 χιλιόμετρα την ώρα. Η λεγόμενη σχεδίαση  3 × 1000. Οι συμβατικές σχεδιάσεις της εποχής, ακόμα και με χρήση στροβιλοκινητήρων δεν μπορούσαν να επιτύχουν αυτές τις προδιαγραφές. Αντίθετα οι αδελφοί Horten και οι σχεδιάσεις τους ήταν πολύ κοντά στο 3 Χ 1000, οπότε πήραν έγκριση από το Υπουργείο να προχωρήσουν στην σχεδίαση. Κατά την διάρκεια της εξέλιξης έγινε φανερό ότι λόγω των υψηλών επιδόσεων της σχεδίασης θα μπορούσε να προκύψει ένα βαριά οπλισμένο αναχαιτιστικό. Το σχέδιο που προέκυψε στηριζόταν σε κεντρικό σωληνωτό σκελετό που περιείχε το κόκπιτ, τις φωλιές του συστήματος προσγείωσης, τους κινητήρες και όλα τα βοηθητικά συστήματα. To φιλόδοξο project ονομάστηκε Ho229.

Οι πτέρυγες ήταν κατασκευασμένες από διάφορους τύπου ξύλου.  Η επιλογή αυτή είχε το πλεονεκτήμα του χαμηλού βάρους για δεδομένη αντοχή, ευκολία και ταχύτητα παραγωγής και κυρίως ευκολία εύρεσης του ξύλου, σε σχέση με το αλουμίνιο που στα τελευταία χρόνια του πολέμου ήταν δυσεύρετο.  Δοκιμάστηκαν αρκετές διαμορφώσεις πριν καταλήξουν στο τελικό σχέδιο. Εφαρμόστηκαν αρκετές καινοτομίες στη σχεδίαση, όπως η εφαρμογή αλεξίπτωτου πέδησης  κατά την προσγείωση, αερόφρενο  και εκτινασσόμενο κάθισμα, έστω και σε πρωτόγονη μορφή. Ο έλεγχος του αεροσκάφους γινόταν από ένα συνδυασμό πηδαλίων elevons και spoilers που είχαν τοποθετηθεί κοντά στα ακροπτερύγια.

Οι πρώτες δοκιμές ήταν αρκετά ενθαρρυντικές, αν και οι αλλαγές – βελτιώσεις που πραγματοποιήθηκαν ήταν αρκετές. Οι δοκιμαστικές  πτήσεις που έγιναν ήταν αρκετές, αλλά το τέλος του Πολέμου δεν επέτρεψε να μπει το πρωτοποριακό αυτό αεροσκάφος σε παραγωγή και να δει πολεμική δράση. Αντίθετα η τεχνολογία, μαζί με κάποιους από τους σχεδιαστές, μετά τον πόλεμο πέρασαν στην Αμερική και συνεχίστηκε η εξέλιξη, με αποτέλεσμα να δούμε ιπτάμενες πτέρυγες προωθούμενες αρχικά με εμβολοφόρους κινητήρες και φθάνοντας στις ημέρες μας βλέπουμε το Β-2 Spirit, ένα βομβαρδιστικό με ενσωματωμένη τεχνολογία stealth, που θυμίζει έντονα το σχήμα και την όλη φιλοσοφία του Ho229 και των σχεδιαστών του.

What If...

Ευτυχώς ιστορικά ποτέ το παρακάτω σενάριο δεν έγινε πραγματικότητα. Για την μοντελιστική κατασκευή όμως έπρεπε να υπάρξει κάποιο.  Πριν από μερικούς μήνες στο μοντελιστικό club HELMO ο Βασίλης Δημητρόπουλος, συνάδελφος μοντελιστής και profile designer, μας παρουσίασε την παρακάτω κάτοψη του Ηorten Ho229. Ήταν μέρος από την εξαιρετική δουλειά που κάνει, δημιουργώντας ποιοτικότατα profile γερμανικών αεροσκαφών του Β’ Π.Π., στην οποία στηρίχτηκα για το σενάριο που θα ακολουθήσει. Στην εξέλιξη του σενάριου αυτού βοήθησε σε μεγάλο βαθμό και ο Βασίλης. Το αεροσκάφος μας βρίσκεται στο 1947 στην Γερμανία όπου εκτελεί αποστολές αναχαίτισης νυχτερινών βομβαρδιστικών που συνεχίζουν τις επιδρομές τους στα γερμανικά εργοστάσια. Αντί για το αρχικό ραντάρ FuG 220 Lichtenstein που έφερε έχει πλέον εγκατασταθεί το πολύ πιο εξελιγμένο FuG 244 Bremen με παραβολική κεραία. Φοράει κλασική παραλλαγή με RLM 74 και RLM 75 στις επάνω επιφάνειες και μαύρο στις κάτω. Οι επιχειρησιακές ανάγκες στο μέτωπο της Αφρικής είχαν αποτέλεσμα ένα σμήνος να μεταφερθεί στην Σικελία, από όπου  επιχειρούσε και το αεροσκάφος μας τόσο σε αποστολές ημέρας στην Αφρική, όσο και σε νυχτερινές, κυνηγώντας ευκαιριακούς στόχους επάνω από την Σικελία. Έτσι η παραλλαγή στις επάνω επιφάνειες αλλάχτηκε ώστε να υπάρχει ικανοποιητική απόκρυψη στο νέο επιχειρησιακό περιβάλλον της Αφρικής.

To κιτ της Dragon στην 1/48

Το καταργημένο πλέον αυτό κιτ, αποτελείται από 81 κομμάτια σε γκρι ανοιχτό πλαστικό με άψογη χαραγμένη γράμμωση και αρκετά καλή λεπτομέρεια στις λιτές εξωτερικές του επιφάνειες. Το σύστημα προσγείωσης είναι λεπτομερές με ρεαλιστικούς τροχούς. Το κόκπιτ σε σχέση με τα σχέδια του πραγματικού είναι υπεραπλουστευμένο. Η εφαρμογή θα αποδειχτεί πολύ καλή και η χρήση στόκου ελάχιστη. Η καλύπτρα δίνεται μονοκόμματη και είναι σχετικά χονδρή. Παρέχονται και 9 κομμάτια σε photo etched για τις κεραίες του ραντάρ.

Τμήματα του μοντέλου όπου έγιναν μετατροπές - κατασκευές από το μηδέν:

• Οι κινητήρες  κατασκευάστηκαν από το μηδέν χρησιμοποιώντας λεπτή αλουμινολαμαρίνα, φύλο πλαστικού, σύρμα και μήκη πλαστικού
• Ο σωληνωτός σκελετός κατασκευάστηκε με Evergreen διαφόρων διαμέτρων και κομμάτια από το spare box.
• Τα εκτινασσόμενα καθίσματα δημιουργήθηκαν από το μηδέν διότι αυτά που δίνει το κιτ δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
• Η συσκευή ραντάρ  που τοποθετείται στο πιλοτήριο και ο θόλος που καλύπτει την παραβολική κεραία στο ρύγχος.
• Ο πίνακας οργάνων κατασκευάστηκε από το μηδέν και στο πίσω μέρος του έγινε υποτυπώδης αναπαράσταση των οργάνων και των ντιζών τους.
• Οι εξαγωγές των κινητήρων δέχτηκαν και αυτοί ανάλογη περιποίηση.
• Χρησιμοποιώντας την μονοκόμματη καλύπτρα του μοντέλου σαν καλούπι δημιουργήθηκε άλλη από λεπτή ζελατίνα. Ακολούθως κόπηκε σε δύο κομμάτια και στο κινητό προστέθηκε ο εσωτερικός σκελετός.

Bάψιμο

Το καμουφλάζ είναι μαύρο στις κάτω επιφάνειες και συνδυασμός RLM79 (καφέ) και RLM80 (πράσινο) στις άνω επιφάνειες. Το profile βγήκε σε φωτοτυπίες στη διάσταση του μοντέλου και από αυτές κόπηκαν οι μάσκες για το ψέκασμα των χρωμάτων. Τα σήματα προήλθαν από το spares box και το φίλμ τους εξαφανίστηκε ανάμεσα σε δύο στρώματα βερνικιών κατά την κλασική μέθοδο.