Messerschmitt Bf109E-3 “Heinz Bar”, Hasegawa 1/72

Ο Heinz Bar γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου 1913, στο Sommerfeld κοντά στο Lipsk, στην Γερμανία. Ξεκίνησε να πετάει σε εφηβική ηλικία. Σε ηλικία 22 ετών κατατάχτηκε στην Luftwaffe και μετά από τη σχετική εκπαίδευση, μετατέθηκε στα βομβαρδιστικά. Σε μικρό χρονικό διάστημα ανέλαβε καθήκοντα πιλότου στα Ju 52. Το 1938 ζήτησε και μετατέθηκε στα καταδιωκτικά. Η εκπαίδευσή του τελείωσε στις αρχές του 1939, οπότε μετατέθηκε στην 1/JG51 στην οποία πετούσε με Messerschmitt Bf109E. Η πρώτη του κατάρριψη επιτεύχθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους και ήταν ένα γαλλικό Curtis H-75 A. Κατά την διάρκεια τη μάχης της Γαλλίας πέτυχε άλλες 7 καταρρίψεις που αφορούσαν 3 γαλλικά και 4 βρετανικά αεροσκάφη. Άλλες 10 καταρρίψεις σημείωσε κατά την διάρκεια της μάχης της Αγγλίας. Πολλές φορές επέστρεφε στο αεροδρόμιο με το αεροπλάνο του διάτρητο από τις βρετανικές σφαίρες και τα αντιαεροπορικά πυρά. Στις 2 Σεπτεμβρίου 1940 το αεροπλάνο του έπεσε στη θάλασσα  και αναγκάστηκε να μείνει για πολύ στα παγωμένα νερά της Μάγχης.  Το 1941 αποσπάστηκε στο Ανατολικό Μέτωπο, όπου σύντομα ανέβασε το σκορ των καταρρίψεών του. Στις 2 Ιουλίου 1941 προήχθη σε ανθυποσμηναγό και του απονεμήθηκε ο Σταυρός των Ιπποτών. Όταν σημείωσε την 60η του κατάρριψη, στις 14 Αυγούστου 1941 του απονεμήθηκε, παράσημο με τα Φύλα Δρυός.  Μέσα σε μία ημέρα, την 30η Αυγούστου, ο Bar κατάρριψε 6 σοβιετικά αεροπλάνα. Συνεχίζοντας τις καταρρίψεις με αμείωτο ρυθμό, ο Bar γνώρισε ένα άλλο Μέτωπο, αυτό της Βόρειας Αφρικής, όπου ανέλαβε δράση το φθινόπωρο του 1942, έχοντας πλέον ξεπεράσει τις 100 καταρρίψεις. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες πετούσε τον εξουθένωσαν, οπότε επέστρεψε στην Γερμανία για να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις του. Την άνοιξη του 1944, ο επισμηναγός πλέον Bar, επιστρέφει στην δράση, σαν διοικητής της II/JG 1, η οποία ήταν εξοπλισμένη με Fw190 A-7. To προσωπικό του αεροπλάνο ήταν το «κόκκινο 13», με το οποίο σημείωσε πολλές καταρρίψεις. Στις αρχές του 1945, κάθισε πάλι στα «θρανία» με αντικείμενο το Me262. Στις 19 Μαρτίου 1945 ο Bar σημειώνει την πρώτη του νίκη, ένα Ρ-51D Mustang,  με το καινούργιο του αεροπλάνο. Η τελευταία του κατάρριψη για τον πόλεμο σημειώθηκε στις 29 Απριλίου και ήταν ένα P-47 Thunderbolt. Συνολικά κατά την διάρκεια του πολέμου ο Heinz Bar πέτυχε 221 νίκες από τις οποίες οι 16 με Me262.  Ήταν 8ος σε σειρά, ανάμεσα στους άσσους της Luftwaffe και 3ος στα Jet. Κατά την διάρκεια του πολέμου πέρα από μεγάλη ικανότητα, είχε και μεγάλη τύχη, αφού καταρρίφθηκε συνολικά 18 φορές επάνω από στεριά ή θάλασσα και επέζησε. Η τύχη του τελείωσε την 28η Απριλίου 1957, όταν δεν κατάφερε να επιβιώσει μετά την πτώση που είχε με ένα ελαφρύ αεροπλάνο, στο Braunschweig, στη Γερμανία. Ηταν μόλις 44 ετών.

To κιτ της Hasegawa στην 1/72

Όλα τα καλά χαρακτηριστικά της ιαπωνικής εταιρίας τα συναντάμε σε αυτό το σχετικά παλιό κιτ. Το πλαστικό είναι λεπτό στα περισσότερα σημεία, η γράμμωση στις επιφάνειες είναι χαραγμένη και λεπτή και τα μικρά κομμάτια πείθουν με την αληθοφάνεια. Από την άλλη πλευρά, το κόκπιτ είναι λιτό και μπορούν να γίνουν πολλές βελτιώσεις.  Αποτελείται από μόλις 34 κομμάτια εκ των οποίων μάλιστα τα 8 δεν χρησιμοποιούνται σε αυτή την έκδοση.  Σε διαφανές πλαστικό δίνονται δύο μονοκόμματες καλύπτρες. Η μία από αυτές επίσης ανήκει σε άλλο τύπο. Τέλος το κάθισμα δίνεται από λευκό μέταλλο. Οι διαστάσεις και το σχήμα του πραγματικού αεροσκάφους αποδίδονται με αρκετή ακρίβεια. Η εφαρμογή όπως θα αποδειχθεί στην διάρκεια της κατασκευής είναι αρκετά καλή. Τα σήματα αφορούν τέσσερις εκδόσεις για ισάριθμα αεροσκάφη που πέταξαν στις αρχές του Πολέμου στην Γερμανία. Η κατασκευή του μοντέλου ξεκίνησε σύμφωνα με τις οδηγίες του  σχεδίου από το κόκπιτ. Αυτό είναι αρκετά λιτό, με ενσωματωμένα στο πάτωμα τα ποδωστήρια, το μεταλλικό κάθισμα, το στικ και πίνακα οργάνων. Τα όργανα δίνονται σε χαλκομανία. Οι μόνες προσθήκες που έγιναν στο κόκπιτ, ήταν ζώνες, ο μοχλός ρύθμισης ύψους για το κάθισμα και η μανέτα  ρύθμισης ισχύος του κινητήρα. Το στικ και τα ποδωστήρια κολλήθηκαν σε θέσεις ανάλογες με την τοποθέτηση των πηδαλίων που θα γίνουν σε επόμενο στάδιο της κατασκευής. Το σύνολο βάφτηκε με RLM 02 της Gunze Sangyo. Έγιναν φθορές με αλουμίνιο και ο φωτισμός των επιφανειών με ανοικτότερους τόνους του βασικού χρώματος. Τα δύο μισά της ατράκτου ενώθηκαν, αφού πρώτα κολλήθηκε ο πίνακας οργάνων,  εφαρμόζοντας πολύ καλά. Η καλύπτρα κολλήθηκε με εποξική κόλλα στην άτρακτο  και δεν χρειάστηκε στόκο.  Ακολούθως μασκαρίστηκε με μασκόλ της Gunze Sangyo και όταν στέγνωσε χαράχτηκε στον σκελετό με τον κόφτη. Καλή εφαρμογή επίσης είχε και το κάλυμμα του κινητήρα στην άτρακτο. Τα τρία κομμάτια που αποτελούν τις πτέρυγες κολλήθηκαν μεταξύ τους  και τα χείλη εκφυγής λεπτύνθηκαν  αρκετά για να δείχνουν πιο αληθοφανή. Το κόκπιτ τοποθετήθηκε στην  θέση του και ακολούθησε η προσαρμογή  τους στην άτρακτο.  Η εφαρμογή  τους ήταν καλή και χρησιμοποιήθηκε ελάχιστος στόκος στην ένωση. Τέλος κολλήθηκαν τα κύρια σκέλη στη θέση τους και τα φτερά στην ουρά, αφού κόπηκαν και κολλήθηκαν σε διαφορετική θέση τα πηδάλια ύψους βάθους και διεύθυνσης.

Βάψιμο

Το μοντέλο αφού τρίφτηκε στα σημεία που είχε στοκαριστεί με ντουκόχαρτα από 600 - 1200 βαθμούς,  πλύθηκε με απορρυπαντικό πιάτων. Αρχικά το μοντέλο  ψεκάστηκε με aluminum της Testors στο κάλυμμα του κινητήρα, τα χείλη προσβολής των φτερών και όπου αλλού αργότερα θα γίνουν κάποιες φθορές. Πρώτο κύριο χρώμα βάφτηκε το γαλάζιο RLM 65 hellblau No Χ202 της Xtracolor στις κάτω επιφάνειες, στα  πλαϊνά της ατράκτου και το κάθετο φτερό. Όταν στέγνωσε καλά (μετά 48 ώρες) μασκαρίστηκε με χαρτοταινία και βάφτηκε το  RLM 02 gray Νo H70 της Gunze Sangyo στο επάνω μέρος της ατράκτου και των φτερών. Τέλος ψεκάστηκε το RLM 71 dunkelgrun No H64 επίσης της Gunze Sangyo. Τα σκέλη και τα καλύμματά τους εσωτερικά βάφτηκαν με RLM 02 της  ίδιας εταιρίας, οι τροχοί  με  tire black και οι ζάντες με μαύρο gloss. Στους τροχούς περιμετρικά έγινε wash με light earth. Τα πτερύγια της έλικας, αφού τρίφτηκαν με ντουκόχαρτα διαφόρων βαθμών ώστε να αποκτήσουν το επιθυμητό πάχος, βάφτηκαν μαζί με το σπίνερ με RLM 70 swartzgrun. Τα χρώματα που βάφτηκε το μοντέλο είναι σατινέ και έτσι δεν χρειάστηκε βερνίκι για την τοποθέτηση των σημάτων. Αυτά  έχουν σχετικά λεπτό φιλμ και τοποθετήθηκαν εύκολα με την βοήθεια του βελτιωτικού υγρού της Gunze.  Θετικό κρίνεται το γεγονός ότι παρέχονται πλήρη προειδοποιητικά και σβάστικες. Οι γραμμώσεις περάστηκαν προσεκτικά με αραιωμένο λάδι ζωγραφικής σε γκρι απόχρωση. Τα σήματα ακολούθως σφραγίστηκαν με δύο λεπτά στρώματα διαφανούς σατινέ βερνικιού της Life Color. Ακολούθησαν οι φθορές, οι οποίες ήταν αρκετά συγκρατημένες, αφού το αεροσκάφος έχει σημειωμένες μόλις 8 καταρρίψεις, πράγμα που σημαίνει ότι είναι τοποθετημένο χρονολογικά στο τέλος της μάχης της Γαλλίας. Αρχικά έγιναν  καπνιές στις εξατμίσεις και τα πολυβόλα με μαύρο παστέλ της Van Gogh και ακολούθως ξύστηκαν με τον κόφτη κάποια σημεία για αναπαράσταση του αλουμινίου που ξεφλουδίζει από την χρήση των πληρωμάτων. Γύρω από την περιοχή του κινητήρα και των σκελών προσγείωσης έγιναν ελάχιστες διαρροές με το oil της Gunze Sangyo. Με παστέλ ΄΄φωτίστηκαν΄΄ τα χρώματα της παραλλαγής. Το μοντέλο ολοκληρώθηκε κολλώντας τους τροχούς οι οποίοι είχαν πατηθεί σε ένα παλαιό σίδερο  και την κεραία του ασύρματου που κατασκευάστηκε από ζεσταμένο, τεντωμένο πλαστικό και βάφοντας τα φώτα θέσης στα φτερά.

Το Messerschmitt Βf109 E-3 ήταν μια πολύ εύκολη και απολαυστική κατασκευή, η οποία έγινε χωρίς κάποια βελτίωση και ολοκληρώθηκε σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Το κιτ με την συγκεκριμένη παραλλαγή είναι ιδανικό για κάποιο μοντελιστή με λίγες ΄΄ώρες πτήσης΄΄ στο χόμπι, αφού μπορεί να βαφτεί και με πινέλο.