Nakajima Ki-43 Hayabusa (Oscar), ARII 1/48

Τον Ιανουάριο του 1939 το πρωτότυπο του νέου ιαπωνικού καταδιωκτικού Ki-43 Hayabusa της Nakajima πραγματοποιεί με επιτυχία την πρώτη του πτήση. Κατά τη διάρ­κεια του πολέμου στον Ειρηνικό θα πάρει την κωδική ονομασία Oscar. Το Κi-43 σχεδιάστηκε από τον Hideo Itokawa για λογαριασμό του Ιαπωνικού Αυτοκρατορικού Στρατού. Ίσχυσαν οι ίδιες αρχές σχεδίασης που υιοθετήθηκαν για το θρυλικό ναυτικό ιαπωνικό κα­ταδιωκτικό Α6Μ Zero, δηλαδή μικρό βάρος κατασκευής για μεγάλη ευελιξία, σε συνδυασμό με υψηλές επιδόσεις. Αν και δεν φημι­ζόταν για την ιδιαίτερα ανθεκτική του κατασκευή, στα αρχικά στάδια του πολέμου στον Ειρηνικό ήταν ένας ιδιαίτε­ρα επικίνδυνος αντίπαλος. Πολλοί Ιάπωνες άσσοι σημείωσαν τις περισσότερες καταρρίψεις τους πετώντας με Κι-43. Με το πέρασμα του χρόνου όμως και την εμ­φάνιση νέων, βαρύτερων και καλύτερα οπλισμένων αμερικανικών κα­ταδιωκτικών στο θέατρο των επιχειρήσεων του Ειρηνικού αποδείχτηκε περισσότερο επικίνδυνο για τους χειριστές του, παρά για τους αντιπάλους του. Η ελάχιστη θωράκιση γύρω από το πιλοτήριο, σε συνδυασμό με τις ελαφρές και αθωράκιστες δεξαμενές καυσίμου του, το κατέστησαν ανεπαρκές για τα δεδομένα της εναέριος μάχης από το 1942 και μετά. Ενδεικτικό της έμ­φασης που είχε αποδοθεί στον περιορισμό του βάρους του αεροπλάνου είναι το γεγονός ότι άδειο ζύγιζε μόλις 1.975 κιλά και φορτωμένο 2.590, το δε μέγιστο βάρος απογείωσής του δεν ξεπερνούσε τα 2.900 κιλά. Το μήκος του ήταν 8,92 μέτρα, το εκπέτασμα των πτερύγων του 10,84 μέτρα και ο κινητήρας του ήταν ο εμβολοφόρος αστεροειδής Nakajima Ha-115, που απέδιδε μέγιστη ισχύ 1.130 ίππων. Το μόνιμο οπλισμό του Ki-43 αποτελούσαν μόλις δύο συγχρονισμένα πολυβόλα των 12,7 χιλιοστών τύ­που Ho-103 τοποθετημένα πάνω από τον κινητήρα. Η μέγιστη ταχύτητά του έφτανε τα 530 χ.α.ω. στα 13.000 πόδια και ο μέγιστος βαθμός ανόδου τα 3.900 πόδια ανά λεπτό, επιδόσεις κορυφαίες κατά τα πρώ­τα χρόνια του Πολέμου. Περίπου πέντε χιλιάδες εννιακόσια αεροσκάφη κατασκευάστηκαν, με κύριες διαφορές στη θωρακιση και τον οπλισμό από το 1941 μέχρι την παράδοση της Ιαπωνίας το 1945.

Το κιτ της Αrii στην 1/48

Με το άνοιγμα του κουτιού του αρχαίου πλέον κιτ της ARII (αρχικά καλούπια της OTAKI κατασκευασμένα στα τέλη της δεκαετίας του ‘70), βρέθηκαν μόλις 41 κομμάτια σε ανοικτό γκρι πλαστικό και 1 σε διαφανές για την μονοκόματη καλύπτρα.

Το δυνατότερο σημείο του κιτ εντοπίζεται στην εξαιρετικά ρεα­λιστική εξωτερική του λεπτομέρεια, που αποτελείται από εκατοντάδες χαραγμένα μικροσκοπικά πριτσίνια και διακριτική γράμμωση, όλα εντός των ορίων της κλί­μακας. Από την άποψη αυτή το κιτ βρισκόταν πολύ μπροστά από την εποχή του, ακόμα και σε σύγκριση με άλλες κορυφαίες ιαπωνικές εταιρίες. Δύο σειρές κυλίνδρων, με τα ωστήριά τους, αποτελούν ένα μάλλον μέτριο σύνολο για τον κινητήρα. Εξ’ ίσου λιτό είναι το κόκπιτ και το σύστημα προσγείωσης. Στο τελευταίο, το βάθος των φωλεών είναι ελάχιστο και σίγουρα χρειάζεται επέμβαση. Δεν πρέπει επίσης να παραληφθεί η εκπλη­κτική εφαρμογή του μοντέλου, που προσφέρεται για μία ξεκούραστη κατασκευή, χρησιμοποιώντας ελάχιστο στόκο. Ακόμη και εάν αποφασίσετε να το πάτε σε ΟΟΒ (Out Of Box - απευθείας από το κουτί) κατασκευή θα σας αποφέρει σε ελάχιστο χρόνο ένα ρεαλιστικότατο Oscar στην 1/48. Αν πάλι θελήσετε να προβείτε σε βελτιώσεις, τότε το αποτέλεσμα μπορεί να φτάσει κιτ με τα σημερινά στάνταρ.

Η κατασκευή

Όλα ξεκινήσαν από τους εσωτερικούς χώρους στο κόκπιτ, όπου χρησημοποιήθηκαν μερικά από τα μέρη του βελτιωτικού σετ της Eduard και μερικές προσθήκες με φύλλο πλαστικού, ενώ το έδρανο του καθίσματος φτιάχτηκε από λιθογραφικό τσίγκο. Το πίσω μέρος των πολυβόλων κατασκευάστηκε από μήκη πλαστικού Evergreen. Όλο το εσωτερικό βάφτηκε με το Βlue-green της Gunze Sangyo, το οποίο κυριαρχεί στο χώρο του κόκπιτ και έγινε wash με λάδια ζωγραφικής. Περνώντας στη συναρμολόγηση του κινητήρα προστέθηκαν ωστήρια από μήκη πλαστικού, ο δακτύλιος διανομής ρεύματος και τα καλώδια των μπουζί από χαλκόσυρμα. Στην πίσω πλευρά του προστέθηκαν οι αυλοί εισαγωγής και οι εξαγωγές της εξάτμισης. Τέλος με εποξικό στόκο Squadron ενώθηκαν μεταξύ τους οι εξαγωγές, δημιουργώντας τους δύο δακτύλιους συλλογής καυσαερίων. Οι ανάγλυφες λεπτομέρειες των κυλίνδρων τονίστηκαν με στε­γνό πινέλο και με διάφορους τόνους αλουμίνιου. Τα πτερύγια ψύξης αντικαταστάθηκαν με άλλα από λεπτό φύλλο λιθογραφικού τσίγκου, όπου κολλήθηκαν σε ανοικτή θέση. Τα πηδάλια ύψους-βάθους και κλίσης κόπηκαν για να κολληθούν σε μη ουδέτερη θέση. Με λεπτά μήκη πλαστικού τονίστηκαν τα νεύρα του ΄΄υφάσματος΄΄. Οι φωληές του συστήματος προσγείωσης αφαιρέθηκαν για να αποκτήσει βάθος ο χώρος, και τα χαρακτηρικτικά τους αποκαταστάθηκαν με φύλλο πλαστικού και εποξικό στόκο. Η υπόλοιπη κατασκευή ολοκληρώθηκε σύμφωνα με τις οδηγίες χωρίς πρόβλημα και με ελάχιστη χρήση στόκου.

Βάψιμο - Σήματα

Το μοντέλο, αφού επαναχαράχθηκε στις ενώσεις και αποκαταστάθηκαν κάποια από τα πριτσίνα του που χάθηκαν, τρίφτηκε με βρεγμένο ντουκόχαρτο 2000 και 4000 βαθμών και βάφτηκε με λευκό gloss χρώμα σαν βάση,  που προήλθε από σπρέϊ χρωματοπωλείου, για λευκές συσκευές. Αυτό προτιμήθηκε για να υπάρξει μια γερή βάση για την μετέπειτα ταλαιπωρία που θα ακολουθούσε. Ένα ακόμα πέρασμα με βρεγμένο ψιλό ντουκόχαρτο προετοίμασε τις επιφάνειες για τα Alclad που ακολούθησαν. Οι άσπρες λωρίδες και τα εθνόσημα της ατράκτου, μασκαρίστηκαν με ταινία.

Διάφοροι τόνοι αλουμίνιο ψεκάστηκαν με διαδοχικά μασκαρίσματα, ζωντανεύοντας τα μέταλλα. Παρότι τα μεταλλικά της Alclad είναι ανθεκτικά, προτιμήθηκε να ψεκαστεί το μοντέλο με βερνίκι δύο συστατικών για αυτοκίνητα, ώστε να προστατευθεί η μέχρι τώρα δουλειά. Εδώ πρέπει να τονιστεί ότι επειδή το βερνίκι αυτό είναι αρκετά επιθετικό, το πρώτο χέρι που ψεκάστηκε ήταν πολύ αχνό και αφού στέγνωσε καλά, ακολούθησε ένα μέτριο χέρι και τέλος ένα πλήρες. Με κόκκινο της Humbrol, ψεκαστηκαν τα εθνόσημα και ακολούθησε φωτισμός με ανοικτότερους και πιο κλειστούς τόνους. Οι αντιθαμβωτικές επιφάνειες βάφτηκαν με μαύρο, στο οποίο προστέθηκε ένα 20% περίπου από σκούρο μπλε. Τέλος με κίτρινο βάφτηκαν τα χείλη προσβολής των πτερύγων. Την επόμενη ημέρα άρχισε το βάψιμο του πράσινου, Gunze H-60 με αερογράφο και ελεύθερο χέρι, το οποίο διήρκεσε δύο γεμάτα απογεύματα. Οταν το χρώμα στέγνωσε εντελώς τονίστηκαν ό­λες οι εξωτερικές γραμμώσεις με ένα wash μαύρου – καφέ της ΑΚ Ιnteractive. Με λάδια έγιναν εκτεταμένες διαρροές γύρω από τον κινητήρα και τις κάτω επιφάνειες της ατράκτου. Το μοντέλο ψεκάστηκε με σατινέ και ματ βερνίκια σε επιλεγμένες περιοχές, ενώ κάποιες άλλες παρέμειναν με το αρχική τους γυαλιστερή κατάσταση. Στο τε­λευταίο στάδιο η καλύπτρα, τα φώτα ναυτιλίας οι δεξαμενές καυσίμου, η έλικα και μία αντένα ολοκλήρω­σαν το Ki-43 της ARII.

Συμπέρασμα

Το κιτ απευθύνεται τόσο σε μοντελιστές που επιθυμούν μια εύκολη και απροβλημάτιστη κατασκευή, όσο και σε πιο έμπειρους, που με προσθήκες και βελτιώσεις μπορούν να συμπεριλάβουν στη συλλογή τους ένα εξαιρετικό μοντέλο, το οποίο θα διεκδικήσει το... Oscar στην μοντελιστική τους βιτρίνα!

Αν σας ελκύουν τα ιαπωνικά θέματα το Oscar είναι must!