T-37 Tweety Bird, Hasegawa 1/72
Tα Τ-37 της Cessna πρωτοπέταξαν στην Ελλάδα το 1964. Μέχρι το 2000 -οπότε και αποσύρθηκαν- συμπλήρωσαν κοντά στις 250.000 ώρες πτήσεως και από το κόκπιτ τους πέρασαν όλοι ανεξαιρέτως οι χειριστές της Π.Α. Αρχικά παραλήφθηκαν 40 αεροσκάφη και και φιλοξενήθηκαν στην 112 Π.Μ. στην Ελευσίνα. Το 1971 η 360 ΕΜΑ (Εκπαιδευτική Μοίρα Αεριωθουμένων) πήγε στην Καλαμάτα όπου μαζί με τα Τ-33 της 362 ΜΠΕ (Μοίρας Προκεχωρημένης Εκπαίδευσης) συγκρότησαν την 120 Σμηναρχία Εκπαιδεύσεως Αέρος. Τον Σεπτέμβριο η μοίρα μετονομάστηκε σε 361 ΜΒΕ (Μοίρα Βασικής Εκπαίδευσης). Τα "Tweety Birds" όπως ονομάζονταν χαϊδευτικά μαζί με τα Τ-33 ήταν αρχικά τα βασικά εκπαιδευτικά μέχρι την έλευση των Τ-2Ε Buckeye. Το 1972 παρελήφθησαν πέντε ακόμη μονάδες, προερχόμενες από τη USAF, ενώ τον Σεπτέμβριο του 1978 εντάχθηκαν στην μοίρα και άλλα οκτώ αεροσκάφη. Τέλος το 1988 παραλήφθηκαν άλλα 10 από την Ιορδανία. Το Τ-37 ήταν ιδανικό αεροπλάνο για τον ρόλο του εκπαιδευτή, με εξαιρετικά πτητικά χαρακτηριστικά παρά την σχετική αδυναμία των κινητήρων του. Το μεγάλο του προσόν ήταν ότι συγχωρούσε τα λάθη των μαθητών που πετούσαν με αυτό. Όπως προαναφέρθηκε το 2000 ‘’αποστρατεύτηκε’’ σε μια σεμνή τελετή, παρουσία ενός Τ-37Β, με S/N 68051, το οποίο είχε βαφτεί με επετειακά χρώματα και ονομάστηκε "Μυστράς.
Το κιτ της Hasegawa είναι στην 1/72 και κυκλοφορεί αρκετά χρόνια στην αγορά. Αποτελείται από 57 κομμάτια σε γκρι μεταλλικό πλαστικό εκ των οποίων τα 3 είναι διαφανή, ένα για την μονοκόμματη καλύπτρα και ένα για το κρύσταλλο του σκοπευτικού. Η ποιότητά του είναι καλή με λεπτή μικτή γράμμωση και ανάγλυφα πριτσίνια. Η όμορφες γραμμές του αεροπλάνου αποδίδονται πολύ καλά και ειδικά στις πτέρυγες και τους θύλακες των κινητήρων. Στο κόκπιτ τα πράγματα είναι τα απολύτως βασικά. Στο εσωτερικό των θυλάκων των κινητήρων επικρατεί το απόλυτο κενό. Τα σκέλη προσγείωσης και οι φωλιές τους έχουν καλή λεπτομέρεια για την κλίμακα. Η καλύπτρα δίνεται μονοκόμματη και χρειάζεται κόψιμο για να εκτεθεί το εσωτερικό του κόκπιτ. Τέλος το κιτ περιέχει μεγάλο αριθμό εξωτερικών δεξαμενών αλλά κανένα οπλικό φορτίο.
Η συναρμολόγηση ξεκίνησε από το κόκπιτ, όπου χρησιμοποιήθηκε μόνο το πάτωμα για βάση και εκεί επάνω χτίστηκε όλο το κοκπιτ με κομμάτια τα οποία φτιάχτηκαν από το μηδέν με διάφορα υλικά όπως φύλλο πλαστικού, μολυβόσυρμα, χαλκόσυρμα, λιθογραφικό τσίγκο κλπ. Φτιάχτηκε η κεντρική κονσόλα με τις μανέτες, τα στικ, όπου το σώμα με την λαβές τους έγιναν από μήκη πλαστικού. Με χονδρό φύλο πλαστικού έγιναν ο πίνακας οργάνων και το πίσω διαχωριστικό του κόκπιτ. Τα καθίσματα έγιναν από φύλλο αλουμινίου (λιθογραφικός τσίγκος). Μετά από αλλεπάλληλες δοκιμές εφαρμογής όλα τα παραπάνω κομμάτια τοποθετήθηκαν στο ένα μισό της ατράκτου. Επάνω από την φωλιά του ριναίου τροχού τοποθετήθηκαν αρκετά σκάγια για βάρος ώστε να ισορροπεί το μοντέλο αργότερα στα σκέλη του.
Από το μηδέν κατασκευάστηκαν οι εισαγωγές και εξαγωγές των κινητήρων. Με στόκο εξαφανίστηκαν τα κινητά πλέγματα FOD κάτω από τις εισαγωγές των κινητήρων. Με στόκο εξαφανίστηκαν οι τρύπες στις πτέρυγες όπου τοποθετούνται οι πυλώνες οπλισμού και κάποιες μικρές εισαγωγές αέρος που δεν υπάρχουν στα Τ-37. Με εποξικό στόκο σχηματίστηκαν τα ακροπτερύγια και άλλαξε ελαφρά το σχήμα των θυλάκων των κινητήρων. Το αλεξηνέμιο αποχωρίστηκε από το κινητό μέρος της καλύπτρας με πριονάκι, στο εσωτερικό της οποίας δημιουργήθηκε ο σκελετός από μήκη πλαστικού. Τα τρία κομμάτια των φτερών κολλήθηκαν μεταξύ τους και είχαν καλή εφαρμογή, όπως και το υπόλοιπο μοντέλο. Στις φωλιές του κύριου συστήματος προσγείωσης τα κενά στο πλάϊ φράχτηκαν με φύλο πλαστικού.
Το μοντέλο πλύθηκε καλά με νερό και σαπούνι πιάτων και αφού στέγνωσε, μασκαρίστηκε το κόκπιτ, οι εισαγωγές - εξαγωγές των κινητήρων και οι φωλιές με τα σκέλη προσγείωσης. Το πρώτο χρώμα που περάστηκε λοιπόν ήταν το άσπρο. Όταν στέγνωσε καλά, ακολούθησε μασκάρισμα και ψεκάστηκαν διαδοχικά το μαύρο στην αντιθαμβωτική επιφάνεια μπροστά από το κόκπιτ και το κόκκινο – πορτοκαλί που χαρακτηρίζει τα Ελληνικά αεροσκάφη. Τα σήματα σχεδιάστηκαν σε Η/Υ και τυπώθηκαν σε διαφανή χαλκομανία με την βοήθεια έγχρωμου Laser εκτυπωτή σε φωτοτυπικό κέντρο. Gloss βερνίκι δεν χρησιμοποιήθηκε για την τοποθέτησή τους, δεδομένου ότι τα βασικά χρώματα ήταν γυαλιστερά. Ακολούθησε wash με σκούρο γκρι λάδι, έγιναν τα απαραίτητα φωτίσματα σε όρισμένα πάνελ, λερώματα και διαρροές λαδιών στην κοιλιά και κατόπιν όταν όλα αυτά στέγνωσαν καλά, το μοντέλο περάστηκε με δυο χέρια σατινέ βερνικιού.
Πρέπει να αναφερθεί ότι έχουμε να κάνουμε με ένα λιτό κιτ, όπως τα περισσότερα στην κλίμακα αυτή, το οποίο είναι ιδανικό για τον αρχάριο μοντελιστή, λόγω της απλότητάς του και της ευκολίας κατασκευής που προσφέρει. Είναι όμως και μία καλή βάση για τον έμπειρο ο οποίος κάνει κέφι τα ...εκ του μηδενός και μπορεί να του χαρίσει πολλές ευχάριστες μοντελιστικές ώρες.
Bιβλιογραφία
- Modelling No.37 (Ιούλιος 1994): Φωτορεπορτάζ 7 σελίδων από την 120 ΠΕΑ, με 27 φωτό των T-37, συμπεριλαμβανομένων close up ατο κόκπιτ, σύστημα π/γ και στα ηλεκτρονικά του ρύγχους.
- Μοdelling No.39 & 40: Mετατρέποντας το Α-37 Dragonfly της Monogram σε T-37C της ΠΑ στην 1/48 (Κατασκευή του Κώστα Δημητρόπουλου)
