To Nieuport 11 έκανε την εμφάνισή του το 1916 σαν το μικρότερο ‘’αδερφάκι’’ του διθέσιου Nieuport 10. Με το κάτω φτερό να έχει λιγότερο από τη μισή επιφάνεια του πάνω και τον περιστροφικό κινητήρα LeRhone 9C, ισχύος 80 ίππων, είχε εξαιρετική απόδοση στους ελιγμούς της μάχης. Παρότι η διάρκεια υπηρεσίας τους ήταν σύντομη, αποτέλεσε την αρχή σε μια εξαιρετικά επιτυχημένη σειρά μονοθέσιων μαχητικών, με πιο σημαντικά τα Nieuport 17, 24 και 27.
Το Focke-Wulf Fw189 V6 δημιουργήθηκε μετά από απαίτηση του RLM (γερμανικού υπουργείου αεροπορίας κατά το Β’ ΠΠ) για ένα αεροσκάφος εγγύς υποστήριξης που, αν έμπαινε σε παραγωγή, θα προέκυπτε η έκδοση Fw189C. Στο διαγωνισμό όμως έχασε από το Henschel Hs129. Έτσι κατάφερε να φτάσει μόνο το στάδιο του πρωτοτύπου δοκιμών. Αυτό όμως δεν μειώνει το ενδιαφέρον για τους φίλους της Αεροπορίας!
Το MiG-3 ξεκίνησε την καριέρα του σαν Ι-200. Η σχεδίαση άρχισε το 1939 υπό την εποπτεία των Artyom Mikoyan και Mikhail Gurevich (MiG) οι οποίοι είχαν στο μυαλό τους μια κατασκευή με έμφαση στην καλή απόδοση σε μεγάλα ύψη. Επέλεξαν έναν 12κύλινδρο υδρόψυκτο κινητήρα Mikoulin ΑΜ-35 που απέδιδε 1.350 ίππους στην απογείωση και 1.200 ίππους στα 6.000 μέτρα (τεράστια ισχύς για εκείνη την εποχή) και έχτισαν γύρω του ένα αεροσκάφος με τις ελάχιστες δυνατές διαστάσεις και βάρος. Τα πρώτα πρωτότυπα κατασκευάστηκαν σε χρόνο ρεκόρ των τεσσάρων μηνών.
Ο Heinz Bar γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου 1913, στο Sommerfeld κοντά στο Lipsk, στην Γερμανία. Ξεκίνησε να πετάει σε εφηβική ηλικία. Σε ηλικία 22 ετών κατατάχτηκε στην Luftwaffe και μετά από τη σχετική εκπαίδευση, μετατέθηκε στα βομβαρδιστικά. Σε μικρό χρονικό διάστημα ανέλαβε καθήκοντα πιλότου στα Ju 52. Το 1938 ζήτησε και μετατέθηκε στα καταδιωκτικά. Η εκπαίδευσή του τελείωσε στις αρχές του 1939, οπότε μετατέθηκε στην 1/JG51 στην οποία πετούσε με Messerschmitt Bf109E. Η πρώτη του κατάρριψη επιτεύχθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους και ήταν ένα γαλλικό Curtis H-75 A.
Το κιτ της Τσέχικης Gavia αποτελείται από 94 κομμάτια σε μεσαίο γκρι πλαστικό με χαραγμένη λεπτή γράμμωση, μοιρασμένα σε 4 πλαίσια και 7 σε διαφανές σχετικά λεπτό και αρκετά καθαρό πλαστικό. Η εφαρμογή όπως θα φανεί παρακάτω είναι πολύ καλή και τα περισσεύματα πλαστικού είναι σχεδόν ανύπαρκτα. Τα μικρά κομμάτια είναι αρκετά λεπτά και αληθοφανή για την κλίμακα. Τα πτερύγια της έλικας δίνονται χωριστά και θα χρειασθούν λίγο τρίψιμο για να έλθουν στο σωστό πάχος. Οι επιφάνειες ελέγχου είναι παντού ενσωματωμένες, αλλά μπορούν να κοπούν εύκολα και να κολληθούν σε μη ουδέτερη θέση.
Το παλαιό αυτό κιτ της Nichimo αποτελείται από 123 κομμάτια σε γκρι και διαφανές πλαστικό με λεπτή χαραγμένη γράμμωση και χαραγμένα πριτσίνια. Η λεπτομέρεια βρίσκεται σε αρκετά καλό επίπεδο και, όπως θα φανεί κατά την διάρκεια της κατασκευής, η εφαρμογή είναι πολύ καλή. Ελάχιστα είναι τα περισσεύματα πλαστικού από τις ενώσεις του καλουπιού. Μόλις δύο είναι τα διαφανή κομμάτια σε σχετικά χονδρό αλλά αρκετά καθαρό πλαστικό. Το πάχος τους καθιστά απαγορευτικό το κόψιμο των κινητών μερών ώστε αυτά να κολληθούν ανοικτά.
Το κίτ είναι της Fujimi, σχετικά απλό στη κατασκευή του, χωρίς πλήρη κινητήρα (περιλαμβάνεται μόνο ότι φαίνεται στο κάτω μέρος) αλλά με αξιόλογο εσωτερικό, πάτωμα και αναρτήσεις.
Στη κατασκευή θα χρησιμοποιηθούν και κάποια βελτιωτικά όπως: μάσκες για τα διαφανή κομμάτια, ένα σετ με PE (Photo-Etched parts) και βαλβίδες για τα ελαστικά.
Το TF-102A ήταν η διθέσια εκπαιδευτική έκδοση του μονοθεσίου F-102A Delta Dagger, η οποία διατηρούσε πλήρεις επιχειρησιακές δυνατότητες και χρησιμοποιήθηκε κυρίως για την εκπαίδευση των πληρωμάτων. Η Πολεμική Αεροπορία ξεκίνησε να παραλαμβάνει τα πρώτα της αεροσκάφη τον Ιούνιο του 1969. Tην ίδια δηλαδή χρονική περίοδο που η Βουλγαρική Αεροπορία παραλάμβανε τα πρώτα της MiG-21 (γεγονός που συνδυαζόταν από αμερικανικής πλευράς με τους επιχειρησιακούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ για την άμυνα της περιοχής).
Το 2004 η Tamiya κυκλοφόρησε το δικό της F-16C στην κλίμακα 1/32, προσφέροντας ένα ακόμα σωστό, μεγάλου μεγέθους μοντέλο του «Γερακιού», αφού μέχρι τότε ο μόνος αξιόλογος αντίπαλος ήταν το παλιό κιτ της Hasegawa (αργότερα προστέθηκε στον ανταγωνισμό και το πολύ καλό κιτ της Academy στην 1/32). Για τους Έλληνες μοντελιστές -και λάτρεις των αεροσκαφών της Π.Α.- η Tamiya κάλυψε το μεγάλο κενό που άφηνε η Hasegawa: Τη φαρδιά εισαγωγή αέρα «Big Mouth» για ένα σωστό Block 50, που όμως θα απαιτούσε μερικές ακόμα εργασίες όπως θα δούμε στη συνέχεια.
