F-5A Freedom Fighter, Esci 1/72

Τα F-5A παραλήφθηκαν από την Πολεμική Αεροπορία το 1965. Την ίδια χρονιά κηρύχθηκε επιχειρησιακή η 341 Μοίρα Αναχαίτισης Ημέρας (ΜΑΗ). Ακολούθησε η 343 ΜΑΗ. Τότε παραλήφθηκαν πενήντα πέντε αεροπλάνα. Το 1975 αγοράστηκαν δέκα από το Ιράν. Ακολούθησαν άλλα δέκα από την Ιορδανία. Το 1986 παραχωρήθηκαν εννέα από τη Νορβηγία και, τέλος το 1991 από την Ολλανδία άλλα δέκα (NF-5A). Το F-5 αποσύρθηκε το Μάρτιο του 2001 υπηρετώντας πιστά όλους τους ρόλους για τους οποίους σχεδιάστηκε, από αναχαίτηση μέχρι Δ/Β. Επιπλέον χρησιμοποιήθηκε και ως μέσο εξοικείωσης νέων χειριστών σε αεριωθούμενα μαχητικά και εκπαίδευση σε νέες τακτικές DACT.

Το κιτ της Esci στην 1/72

Το κιτ της Esci είναι το μοναδικό καλό μοντέλο στην 1/72 και έχει επανακυκλοφορήσει (πριν χρόνια) από την Italeri. Πρόκειται για παλιό κιτ αλλά με πολύ καλή λεπτομέρεια για την εποχή του με όμορφη χαραγμένη γράμμωση,απλό cockpit με τα όργανα και τις πλαινές κονσόλες  να δίνονται σε χαλκομανία και καθαρά διάφανα για την καλύπτρα η οποία έχει τη δυνατότητα να κολληθεί σε ανοιχτή θέση.Η εφαρμογή είναι αρκετά καλή με λίγη προσοχή στους αεραγωγούς δεν θα δημιουργήσει κανένα πρόβλημα.Η ίδια εταιρία έχει κυκλοφορήσει και άλλες εκδόσεις που F-5 όπως το RF-5,το NF-5 και το F-5B,εκδόσεις τις οποίες  χρησιμοποιούσε και η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία.

Κατασκευή

Όπως στα περισσότερα μοντέλα έτσι και εδώ η κατασκευή ξεκίνησε από το cockpit.Το βάψιμο έγινε με το κλασσικό γκρί των αμερικάνικων αεροσκαφών  (Humbrol No140) και στις κονσόλες και τον πίνακα οργάνων τοποθετήθηκαν  οι χαλκομανίες που δίνει το κιτ. Στο κάθισμα μπήκαν οι ζώνες από  αλουμινόφυλλο και βάφτηκαν με τα αντίσοιχα χρώματα. Ένα ελαφρύ wash με μαύρο λάδι και ένα χέρι matt βερνίκι ήταν αρκετά για να ολοκληρωθεί η κατασκευή του cockpit.Η συναρμολόγιση προχώρησε χωρίς προβλήματα και λίγος στόκος χρειάστηκε στους αεραγωγούς.

Βάψιμο

Εδώ  τα πράγματα είναι δύσκολα από την άποψη ότι το ‘’5άρι’’ σε ελληνική υπηρεσία έχει φορέσει πολλές όμορφες παραλλαγές και είναι δύσκολο να διαλέξει κάποιος. Για το συγκεκριμένο μοντέλο επιλέχθηκε η  Aegean Blue, παραλλαγή η οποία αναδεικνύει την πολύ όμορφη σιλουέτα του αεροσκάφους. Το βάψιμο έγινε εξ’ολοκλήρου με πινέλο.  Για τις κάτω επιφάνειες χρησιμοποιήθηκε το Humbrol  No11 το οποίο περάστηκε δύο χέρια και μετά τρίφτηκε απαλά με ένα μαλακό πανί για να γυαλίσει.Για τις επάνω επιφάνειες χρησιμοποιήθηκε το Humbrol  No144 το οποίο έσπασε με λίγο άσπρο για να βγεί πιο ανοιχτή η απόχρωσή του. Ακολούθησαν στεγνά πινέλα με διάφορους τόνους του βασικού χρώματος και φωτίσματα με λάδι ζωγραφικής. Δύο χέρια παρκετίνη σφράγισαν όλη την προηγούμενη διαδικασία και σειρά πήραν τα σήματα τα οποία προέρχονται από την καρτέλα της After Burn για τα εθνόσημα και από το spare box για τα προειδοποιητικά. Το wash που ακολούθησε με σκούρο γκρι για τις άνω επιφάνειες και μίξη μαύρου και καφέ λαδιού για τις κάτω επιφάνειες έδεσε όλο το σύνολο ενώ το τελικό matt βερνίκι έδωσε το κατάλληλο φινίρισμα στο τελειωμένο μοντέλο.Μερικές φωτοχαραγμένες ταινίες RBF της Eduard συμπλήρωσαν το τελικό σύνολο.