Σχετικά με εμάς

  Σωτήρης Κωνσταντινίδης

Το πρώτο άκουσμα τζετ κινητήρα (Comet-4, Β707 ή και τα δύο) σε πολύ μικρή ηλικία, κάπου στη Γλυφάδα, έχει μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο στη μνήμη. Αργότερα, στο σχολείο, τα μπλέ τετράδια γέμιζαν με αμέτρητα σκίτσα αερομαχιών. Spitfire και Bf109 επισκίαζαν τη μελέτη των μαθημάτων και ιδιαίτερα της μισητής άλγεβρας!

Σε ηλικία 10 ετών βλέπει για πρώτη φορά εξώφυλλα συναρμολογούμενων μοντέλων σε βιτρίνες μαγαζιών και τα θαυμάζει με τις ώρες καθώς επιστρέφει από το σχολείο.

Η βιβλιοθήκη γέμιζε σταδιακά με μοντέλα που φτιάχνονταν με ρυθμό περίπου δύο την εβδομάδα: Μatchbox, Airfix, Revell, Frog, Starfix και Heller. Aργότερα Esci, Italeri, Monogram, Hasegawa. Κυρίως αεροπλάνα 1/72, άρματα 1/76, αυτοκίνητα σε 1/32 και 1/24, αλλά και αεροπλανοφόρα σε απροσδιόριστες κλίμακες Revell! H πολύμηνη προσμονή της κυκλοφορίας του Bf109 της Matchbox το 1973, αλλά και του Mirage F1CG της Heller το 1978 (με ελληνικά σήματα) έχει μείνει στην ιστορία των μοντελιστικών κύκλων της εποχής, καθώς και τα δύο κιτ είχαν καθυστερήσει ανεβάζοντας την αγωνία στο κόκκινο!

Το 1977 πέφτει στα χέρια του το περιοδικό «Αθλητική Αεροπορία» της Αερολέσχης Πειραιώς με πρόεδρο τον Παντελή Καλογεράκο. Μαζί με τον Δημήτρη Λαρόζα και λίγο αργότερα τον Ηλία Νταλούμη, γράφει, σε ηλικία 15 ετών, τα πρώτα μοντελιστικά άρθρα.

Το 1979 μπαίνει στην Aνώτατη Βιομηχανική Σχολή Πειραιώς (νυν Πανεπιστήμιο Πειραιώς) και παράλληλα εργάζεται σε ασφαλιστικό πρακτορείο για να βγάζει τα φοιτητικά του έξοδα. Σάββατο διάβασε τις μικρές αγγελίες στα «ΝΕΑ» και τη Δευτέρα δούλευε με το βασικό σε ένα γραφείο της πλατείας Κουμουνδούρου. Πρώτος μισθός 15.000 δρχ ή… 44 ευρώ.

Φανατικός αναγνώστης της «ΠΤΗΣΗΣ» (τότε στα πρώτα της τεύχη) και περιοδικών όπως τα Aviation & Marine, Flight, Aviation Week & Space Technology, Air International, Military Technology, Scale Models, PAM News, Airfix Magazine, δεν αργεί να παρατήσει τις ασφάλειες. Χτυπά την πόρτα του Κώστα Καββαθά και των Τεχνικών Εκδόσεων ΑΕ το 1982 για να τον προσλάβει στην «Π», αφού ήδη έγραφε ως εξωτερικός συνεργάτης τη στήλη των αεροπορικών νέων και του μοντελισμού επί δύο χρόνια. O ΚΚ του δείχνει ένα μικρό γραφειάκι δίπλα στο δικό του και έναν θεόρατο τοίχο με αμέτρητα μαύρα κλασέρ που ήταν το αρχείο του περιοδικού. Η διαδρομή ως αρχισυντάκτης στην «ΠΤΗΣΗ» κράτησε σχεδόν μια δεκαετία και στην πορεία της γεννήθηκε το «ΜΟΝΤΕΛΟ», πολλά έξτρα τεύχη-αφιερώματα και μερικά βιβλία, όπως το «Σύγχρονα Στρατιωτικά Αεροσκάφη» που έκανε επτά επανεκδόσεις – χωρίς ποτέ να καταγραφεί στα best sellers στα μέσα της δεκαετίας του ΄80. Ανάμεσα στους συνεργάτες ήταν ονόματα, όπως του Νίκου και του Αντώνη Συμιγδαλά (του γραφείου της Singapore Airlines και μετέπειτα ιδρυτών της Aegean Aviation), αλλά και του Χρήστου Κουταλιανού! Η αρχισυνταξία στην «Π» συνεχίστηκε ακόμα και στην διετή περίοδο (1986 – 1988) της στρατιωτικής θητείας, ως σμηνίας…σεναριογράφος στο τηλεοπτικό στούντιο της ΔΑΕ στο Τατόι. Ηταν η εποχή δημιουργίας κάθε είδους εκπαιδευτικών video για τις ανάγκες όλων των Πτερύγων και Μοιρών της ΠΑ. Από τον επανεξοπλισμό του Α-7 μέχρι τα σωστικά μέσα.

Το 1989 εκδίδεται το «Modelling» που αμέσως γίνεται κυκλοφοριακή επιτυχία με πωλήσεις 10.000 αντιτύπων σε όλη την Ελλάδα και σχεδόν τριπλάσια αναγνωσιμότητα. Ενας μεγάλος κύκλος που μετά από 121 τεύχη και πολλές εξτρά ειδικές εκδόσεις διεκόπη το καλοκαίρι του 2001 με την αναστολή της κυκλοφορίας του περιοδικού, εν μέσω χρηματιστηριακής μετα-ζάλης από την οποία η χώρα μάλλον δεν συνήλθε ποτέ. Στα μέσα της δεκαετίας του '90 γράφει και διατηρεί για μερικά χρόνια μόνιμη στήλη Πλαστικομοντελισμού στην "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία".

Η περίοδος 2001 – 2009 αποδεικνύεται εξίσου δημιουργική με συγγραφή πάνω από 20 εξειδικευμένων βιβλίων και Μονογραφιών αεροπορικού, αμυντικού και ιστορικού περιεχομένου, αρθρογραφία σε πολλά περιοδικά, αρχισυνταξία στα «Αμυντικά Θέματα» αλλά και επανέκδοση του «Cockpit». Αξέχαστη η πολυετής συνεργασία με την ΠΑ με ειδικές επετειακές εκδόσεις, καθώς και η συμμετοχή στην οργάνωση πολλών εκδηλώσεων, με αποκορύφωμα τον «Αρχάγγελο» του 2005 που συντόνισε ο τότε Α/ΓΕΑ Γιώργος Αυλωνίτης.

Οι εκδοτικές δραστηριότητες δεν μειώνουν την κατασκευή μοντέλων, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με προτίμηση στην 1/48, την 1/32, αλλά και τη Formula 1.

Το 2009 ο Αντώνης Συμιγδαλάς, έχοντας αποχωρήσει από την Aegean, στήνει σε χρόνο ρεκόρ την Olympic Air για λογαριασμό της MIG (Marfin Investment Group) και αναθέτει στον ΣΚ το Γραφείο Τύπου. Η οικονομική κρίση που άρχισε να καλπάζει άλλαξε τα επιχειρηματικά σχέδια και η πορεία συγχώνευσης της ΟΑ με την Aegean οδήγησε στην αποχώρηση καλών στελεχών, μεταξύ των οποίων και του Γιώργου Αυλωνίτη (επίτιμου Α/ΓΕΑ και μέλους του ΔΣ της Οlympic Engineering), του Αντώνη Συμιγδαλά και πολλών άλλων, με τους οποίους ο γράφων είχε την τιμή να συνεργαστεί, πριν αποχωρήσει και ο ίδιος το 2012 για να προχωρήσει σε κάτι πιο συναρπαστικό.

Είχε έρθει ο καιρός η "παλιά ομάδα" να υλοποιήσει ένα καινούργιο -αλλά και ώριμο- σχέδιο: το "Modelling" της νέας ψηφιακής εποχής! Το αποτέλεσμα είναι -και θα είναι- υπό συνεχή εξέλιξη και ανανέωση. Με τη δική σας βοήθεια θα προσπαθήσουμε να γίνουμε το πιο ευέλικτο εργαλείο σας. Ψιθυρίζοντας μοντελιστικά – όπως πάντα!

 

  Xρήστος Κουταλιανός

Γεννήθηκε στην Αθήνα και γνώρισε τα πρώτα μοντέλα των Starfix και Matchbox στο βιβλιοχαρτοπωλείο των Αφων Κυπραίου, στην πλατεία Μπουρναζίου, στο Περιστέρι, σε ηλικία 9 ετών, στην αρχή της δεκαετίας του 1970.

Από την ηλικία αυτή, τσίμπησε το μικρόβιο του Μοντελισμού και άρχισε να συλλέγει πληροφορίες, βιβλία και υλικό για την Αεροπορία και ιδιαίτερα την ΠΑ. Ο Μοντελισμός έγινε παράλληλο πάθος. Τα πρώτα μοντέλα, χαρίζονταν σε φίλους. Το A-7D Corsair φτιάχτηκε και χαρίστηκε 9 φορές! Λίγο αργότερα επεκτάθηκε σε όλα τα μοντέλα των Αφων Πανταζόπουλων, στην αρχή της οδού Ακαδημίας και αμέσως μετά στο πρώτο Plastimodelismo και το κατάστημα του Καλφάκη, στη στοά της Σταδίου τότε.

Μεγαλώνοντας, μεγαλώνει και το αρχείο του και παράλληλα τα μοντελάκια κατακλύζουν το μικρό διαμέρισμα που μεγαλώνει. Αγαπημένη κλίμακα, νυν και αεί, η 1/72. Ήταν άλλωστε από τότε η πιο δημοφιλής. Η μικρή βιβλιοθήκη που διάβαζε έγινε σύντομα και εργαστήριο!

Από νεαρή ηλικία, στα τέλη της δεκαετίας του 1980, αρχίζει να αρθρογραφεί πρώτα στο περιοδικό «Μικρός Επιστήμονας» και μετά στην «ΠΤΗΣΗ» όπου γνωρίζει και τον Σωτήρη Κωνσταντινίδη. Η συνεργασία τους συνεχίζεται στα πρώτα μοντελιστικά περιοδικά «Μoντέλο» και «Modelling» με άρθρα προσανατολισμένα κυρίως σε θέματα και χρώματα της Πολεμικής αεροπορίας.

Η θητεία στην ΠΑ και ειδικότερα στην 114 ΠΜ, σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο για τα Μirage F1CG είναι καθοριστική. Είναι ευκαιρία για επιβεβαίωση πληροφοριών, εμπλουτισμό και γνωριμίες μοντελιστικού ενδιαφέροντος (Γιάννης Ασημάκος).

Εργάζεται στις εταιρίες “Μαραθών” και αμυντικού και ηλεκτρονικού υλικού “ΑΛΦΑ” και λίγο αργότερα διορίζεται Γραμματέας Δικαστηρίων και μετακομίζει από την Αθήνα στην Τρίπολη, όπου δημιουργεί με τη σύζυγό του ένα πρότυπο Kέντρο Ξένων Γλωσσών που καινοτομεί σε πολλά επίπεδα. Παρακολουθεί δεκάδες σεμινάρια management εκπαιδευτικών μονάδων και λίγο αργότερα ολοκληρώνει τις σπουδές του στο ΕΑΠ, στη Διοίκηση Επιχειρήσεων και Οργανισμών.

Το πάθος για το hobby καίει ακατάπαυστα και, παρά τη σχετική αποχή, η ενασχόληση με την Iστορία και τα αεροπλάνα της ΠΑ συνεχίζεται, ενώ ο μοντελισμός γίνεται πλέον θεματικός και αφορά αεροπλάνα της ΠΑ στην 1/72. Η ανοχή και η υποστήριξη των τριών γυναικών της οικογένειας είναι μεγάλη και συνεχής!

Εδώ και αρκετά χρόνια είναι χορωδός, στη Χορωδία “ΟΡΦΕΑΣ” Τρίπολης και έχει τραγουδήσει σε χορωδιακές συναντήσεις ή φεστιβάλ σε πολλές πόλεις της πατρίδας μας, αλλά και αρκετές χώρες της Eυρώπης!

Συνδιοργανώνει και χορηγεί εκδηλώσεις για την ΠΑ και τιμάται από Μονάδες και επιτελείς του Κλάδου. Είναι ενεργό μέλος του συλλόγου, ΣΦΠΑ «ΙΚΑΡΟΣ» και συνεχίζει να «παίρνει τα βουνά» και να spoτάρει για να καταγράφει στιγμιότυπα από τη δράση της ΠΑ. Συνεχίζει δε να αρθρογραφεί και να γράφει, χρόνια τώρα… βιβλίο για τα αεροσκάφη της ΠΑ. (Το πρώτο μέρος - με «Μήλτσιο παρέμβαση» - είναι σχεδόν έτοιμο!)

Σήμερα διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα αρχεία και συλλογή με όλα σχεδόν τα αεροπλάνα της ΠΑ, που έχουν κυκλοφορήσει στην 1/72, μερικά από τα οποία είναι πλέον σπάνια.

Η συνάντησή του με τον Σωτήρη Κωνσταντινίδη, σε μια έκθεση της IPMS, αναζωπύρωσε μια φιλία που κρατάει χρόνια -σαν το παλιό καλό κρασί- και μετά από ατελείωτες ώρες συζητήσεων δημιουργήθηκε η ανάγκη γέννησης του Modellingnews.gr που θέλουμε, αν όχι να σας συναρπάσει, να σας αφήσει την αίσθηση ικανοποίησης του παλιού καλού μοντελιστικού περιοδικού!

Aπό το καλοκαίρι του 2015 είναι ο ιδρυτής της εταιρίας παραγωγής κιτ & αξεσουάρ GRand MODELS με έδρα την Τρίπολη. Η πρώτη επιτυχία, με το Beechcraft T-6A/NTA Texan II της ΠΑ στην 1/72, έχει δώσει ώθηση για πολλές νέες δημιουργίες!

 

 

Γιάννης Ασημάκος

Γιάννης ΑσημάκοςΑπό μικρός είχα τάση στις κατασκευές αποσυναρμολογώντας και μετά επανασυναρμολογώντας τα παιχνίδια μου, όχι πάντα με ιδιαίτερη επιτυχία.

Στη Πέμπτη Δημοτικού έκανα την καθοριστική για μένα απόπειρα να πείσω την καλή μου μητέρα να μου αγοράσει το πρώτο μου μοντέλο (ένα Breguet Atlantic της Heller στην 1/200), κίνηση για την οποία θα μετάνοιωνε στο μέλλον! 

Στο σχολείο, στο μάθημα της χειροτεχνίας, αντί για την κλασική ξυλοκοπτική, που ήταν δημοφιλής εκείνα τα χρόνια, παρουσίασα ένα Harrier της Airfix και μπορείτε να μαντέψετε το βλέμμα και τα σχόλια του σεβαστού μου δασκάλου. 

Δεν πτοήθηκα όμως και συνέχισα το έργο μου. Αντί για Γυμνάσιο φοίτησα σε τεχνική σχολή και μετά από έξι χρόνια πήρα πτυχίο εργοδηγού μηχανολόγου. Ακολούθησε η θητεία στην 114 Πτέρυγα Μάχης, στη ΜΣΒ (Mοίρα Συντήρησης Βάσης). Αυτά τα δύο χρόνια ήταν από τα καλύτερα, αφού τα πέρασα ​δίπλα τη μεγάλη μου αγάπη το Μirage F.1CG.

Επαγγελματικά ακολούθησα τον τομέα των γραφικών τεχνών και αργότερα τις ψηφιακές εκτυπώσεις. Αποκλειστικά αεροπλανάς, δουλεύω κλίμακες 1/72 και 1/48 σε θέματα Β΄Π.Π. και early jets, χωρίς να αποκλείεται κατά καιρούς και κάποιο άλλο θέμα. Αν και τα πρώτα χρόνια το χόμπι το εξασκούσα ολομόναχος, την δεκαετία του ’80 γνώρισα πολλούς ανθρώπους με τους οποίους είχαμε κοινά ενδιαφέροντα. Μεταξύ άλλων οι Γιάννηδες Σπανός & Παπανικολάου, ο Σωτήρης Κωνσταντινίδης, ο Στέλιος Δεμηράς κ.α. Ο καθένας από αυτούς έπαιξε τον δικό του ρόλο στην εξέλιξή μου. Ο Γ. Σ. έγινε αιτία να βρεθώ στην IPMS Hellas, όπου γνώρισα την Ελληνική Μοντελιστική Κοινότητα. Σε μια μικρότερη κοινότητα βρέθηκα εξ αιτίας του αείμνηστου Γιάννη Παπανικολάου (1956-2009), με βάση το μοντελιστικό  κατάστημα που διατηρούσε στη Νέα Σμύρνη, το οποίο για πολλά χρόνια ήταν ένας χώρος όπου κάναμε ατελείωτες συζητήσεις για θέματα μοντελιστικά και μη. Ήταν ένας καταπληκτικός άνθρωπος από όλες τις απόψεις που μας λείπει. Ο Γ.Π. έγινε αιτία να γνωριστώ με τον Σ.Κωνσταντινίδη και τον Σ.Δεμηρά, με τους οποίους συνεργάστηκα σαν αρθρογράφος στο «Modelling» του πρώτου και το «Model Expert», όπου ήταν αρχισυντάκτης ο δεύτερος. Πριν λίγα χρόνια εντάχτηκα στο Club του HELMO, έναν ιστότοπο όπου η παρέα και ο μοντελισμός είναι οι πρώτες προτεραιότητες. 

Με ευκαιρία την συμμετοχή μου σε έκθεση του HELMO στο Αίγιο, ήρθα σε επαφή με ​πολλά από τα μέλη που μέχρι εκείνη την στιγμή γνώριζα μόνο από το διαδίκτυο, αποκομίζοντας τις καλύτερες εντυπώσεις. Τελευταία έχω την χαρά να ξανασυνεργαστώ με τον Σ.Κ. στην παρούσα ιστοσελίδα, όπου παρουσιάζονται δουλειές μου.

Θεωρώ πολύ μεγάλη τύχη την ενασχόληση με το Μοντελισμό για πολλούς λόγους, με κυριότερους την ατέλειωτη ευχαρίστηση που μου έχει προσφέρει όλα αυτά τα χρόνια, την ψυχολογική υποστήριξη που έλαβα σε δύσκολες στιγμές της ζωής μου, αλλά και για την γνωριμία και συναναστροφή με πολλούς Αξιόλογους Ανθρώπους.

 

Δημήτρης Σιόλος

Δημήτρης Σιόλος

Οι πρώτες μνήμες φέρνουν στο νου αεροπλάνα, τα οποία θυμάται όσο και τον εαυτό του. Λάτρης της αεροπορίας ο πατέρας του, και ο μικρός δεν άργησε να κολλήσει το μικρόβιο. Τα πρώτα μοντέλα με τον πατέρα ήταν ένα Viggen και ένα F-104, 72άρια και τα δύο, σε ηλικία 4-5 ετών, το 1990-91. Τα ‘’συναρμολογούμενα’’ όπως τα λέγαμε τότε, βαμμένα με όσα χρώματα μπορούσαν να βρεθούν στο βιβλιοπωλείο του ‘’Παπαδάτου’’ στο Αγρίνιο. Η αγάπη για τα αεροπλάνα παρέμενε, και γέμιζε τα οπισθόφυλλα των σχολικών βιβλίων, και η μεγάλη στενοχώρια ήταν το 1993 για την απόσυρση των F-104, τα περισσότερα από τα οποία τα είδε να κατεβαίνουν για τελευταία φορά στην γειτονική 132 ΣΜ. Λίγα χρόνια μετά, κάπου στο 1995, ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο ανοίγει δίπλα στο super market που δούλευε ο πατέρας του και φέρνει τα πρώτα μοντέλα. Το μικρόβιο που παρέμενε ανενεργό δεν άργησε να εκδηλώσει την ασθένεια! Ένα 72άρι Α-7 της Heller με ελληνικά σήματα, μετά ένα Mirage F1, και διάφορα άλλα 72άρια από τα οποία δεν επιζεί πλέον ούτε ρόδα...

Η πρώτη συνάντηση με το περιοδικό «Modelling» γίνεται το Σεπέμβριο του 1997 σε ένα περίπτερο δίπλα στη Μητρόπολη του Αγρινίου. Στο εξώφυλλο ένα 24άρι Hurricane βαμμένο μαυροπράσινο... Το πρώτο 48άρι δεν άργησε να έρθει, ένα F-16 της Academy με τα σήματα των Thunderbirds που ποτέ δεν τοποθετήθηκαν σωστά...

Η μεγάλη αδυναμία, ο αερογράφος γίνεται πραγματικότητα τα Χριστούγεννα του 1998 με έναν GraphoTech  εξωτερικής ανάμειξης και μπουκάλα αέρα. Ο πολυπόθητος διπλής λειτουργίας θα έρθει περί το 2001, και παραμένει πιστός σύντροφος μέχρι τώρα. 2004, Αθήνα, Τμήμα Γεωλογίας Πανεπιστημίου Αθηνών, Plastimodellismo, Καλφάκης, Fasma, Μοντελιστής... ο παράδεισος για κάποιον που δεν μπορούσε μέχρι πρόσφατα να βρει στόκο! Κι όμως, Σ’αυτό το μοντελιστικό παράδεισο φτιάχτηκαν μόνο 5-6 μοντέλα, μέχρι το Νοέμβριο του 2005. Μετά ήρθαν τα τηλεκατευθυνόμενα, ύστερα από μερικές ποδηλατοβόλτες στην Αερολέσχη του Αγρινίου. Τα στατικά είχαν πια παραγκωνιστεί για τα καλά. Όλα αυτά μέχρι το 2011, που αποφασίζει να ξαναφτιάξει το RF-84F στην 1/48 που περίμενε καρτερικά για αρκετά χρόνια ξεβαμμένο και διαλυμένο στο κουτί του. Αυτό ήταν! Η μεγάλη αγάπη είχε επιστρέψει για να μείνει! Με μια διακοπή λόγω της στρατιωτικής θητείας στους Πεζοναύτες στο Βόλο, αρχίζει το μοντελάρισμα που έλειψε όλα αυτά τα χρόνια, έχοντας και έναν σημαντικό σύμμαχο, το πολυπόθητο κομπρεσέρ αέρα! Το 2013 τελείωσε με 13 μοντέλα, και το 2014 μπαίνει με 4 μοντέλα στον πάγκο, δώρα όλα καλών φίλων.

Λίγους μήνες νωρίτερα, η γνωριμία με τον Σωτήρη Κωνσταντινίδη θα του δώσει την ευκαιρία να γράψει τα πρώτα του άρθρα για το - διαδικτυακό πλέον - περιοδικό «Μοdelling», που τον μεγάλωσε μοντελιστικά.

Η παλιά ομάδα αγκάλιασε τον νέο και τον έκανε να αισθανθεί σαν γνωστός από τα παλιά...

 

 

Λάμπρος Λυκογιάννης   

Γεννημένος στο Αγρίνιο το 1987, από μικρός στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού σήκωνε το κεφάλι ψηλά, προσπαθώντας να εντοπίσει το μαχητικό που πετούσε. Η πρώτη επαφή με το χόμπυ οφείλεται στον πατέρα του, ο οποίος του αγόρασε ένας τεύχος του περιοδικού "Airplane" εκείνης της εποχής. Πρώτη του επαφή ένα κιτ του F-117, το οποίο άρχισε να κολλά με μανία, χωρίς να βλέπει τις οδηγίες και, αυτό ήταν… κόλλησε το μικρόβιο! Ακολούθησε ένα F-4, μετά ένα F-16 και μετά η θέληση να εξελίξει αυτό που έκανε προσθέτοντας λίγο χρώμα στα μοντέλα του. Αυτό έγινε με σπρέϊ, μη γνωρίζοντας τις σημερινές τεχνικές. Το αποτέλεσμα το φαντάζεστε! Η επαφή με ένα μαγαζί με παιχνίδια και η ύπαρξη μοντέλων μέσα σε αυτό αλλά και το τοπικό μοντελιστικό μαγαζί έμοιαζε με την εύρεση αμύθητου θησαυρού. Ύστερα ήρθε η πρώτη έντυπη επαφή με το μοντελισμό, πιάνοντας στα χέρια του τα πρώτα  τεύχη του “Modelling” και του “Model Expert”. Έτσι, μετά από μελέτη, άρχισε να μαζεύει τα πρώτα υλικά. Μια παύση ακολούθησε μέχρι τα πρώτα φοιτητικά του χρόνια ώσπου τυχαία ανακαλύπτει το κατάστημα “Μικρόκοσμος” στην πόλη της Καβάλας στην οποία και σπούδαζε. Ακολούθησε η συμμετοχή του στην πρώτη του έκθεση και η γνωριμία με το Σύλλογο Μοντελιστών Καβάλας, στον οποίο είναι μέλος .

Ο Λάμπρος επαγγελματικά ασκεί το επάγγελμα του Ηλεκτρολόγου Μηχανικού. Με το μοντελισμό ασχολείται με τα αεροσκάφη και κυρίως  τα τζετ στην κλίμακα 1/72 και πιο σπάνια στην 1/48. Μεγάλη του αγάπη οι θεματολογίες σχετικές με την Πολεμική Αεροπορία και συγκεκριμένα με το αεροσκάφος Α-7, το οποίο έβλεπε κάθε μέρα πάνω από σπίτι του κάνοντας ασκήσεις πάνω την πίστα της 132 ΣΜ. Για πολλά χρόνια ήταν φανατικός στο βάψιμο μοντέλων με πινέλο, ενώ τον τελευταίο καιρό κάνει τα πρώτα του βήματα με τον αερογράφο. Με τον συμπολίτη και πολύ καλό του φίλο Δημήτρη Σιόλο δοκιμάζουν νέες τεχνικές και προσπαθούν κάθε τους κατασκευή να είναι ένα βήμα παραπάνω από την προηγούμενη.

Η συνεργασία του με το Σωτήρη Κωνσταντινίδη και η παρουσίαση των μοντέλων του στην ιστοσελίδα του Modellingnews.gr μόνο σαν κίνητρο μπορεί να θεωρηθεί, ώστε να πηγαίνει το επίπεδο των κατασκευών του όλο και πιο ψηλά. Επίσης είναι και το “ευχαριστώ” προς το πρόσωπο ανθρώπων, όπως ο Σωτήρης, που ήταν η αιτία να μείνει και να μεγαλώσει μέσα του το υπέροχο αυτό μικρόβιο του μοντελισμού!

  ​