Focke Wulf Fw 189 V6, MPM 1/72

Το Focke-Wulf Fw189 V6 δημιουργήθηκε μετά από απαίτηση του RLM (γερμανικού υπουργείου αεροπορίας κατά το Β’ ΠΠ) για ένα αεροσκάφος εγγύς υποστήριξης που, αν έμπαινε σε παραγωγή, θα προέκυπτε η έκδοση Fw189C. Στο διαγωνισμό όμως έχασε από το Henschel Hs129. Έτσι κατάφερε να φτάσει μόνο το στάδιο του πρωτοτύπου δοκιμών. Αυτό όμως δεν μειώνει το ενδιαφέρον για τους φίλους της Αεροπορίας!

Κατασκευή

Το κιτ της ΜΡΜ  αποτελείται από 66 κομμάτια σε γκρι μαλακό πλαστικό με πολύ λεπτή χαραγμένη γράμμωση και ένα σε διαφανές. Η κατασκευή ξεκίνησε σύμφωνα με τις οδηγίες από το κόκπιτ. Αυτό είναι τυπικό και δίνει τα απαραίτητα, δηλαδή την ΄΄μπανιέρα΄΄, δύο καθίσματα, στικ και πίνακα οργάνων, από τα οποία μετά το κλείσιμο της ατράκτου, ελάχιστα θα φαίνονται από τα μικροσκοπικά παράθυρα. Όλα τα κομμάτια του κόκπιτ βάφτηκαν με RLM 66 (No. X203) της Xtracolor. Το μόνο που προστέθηκε ήταν ζώνες στα καθίσματα από αλουμινόχαρτο. Τα τρία παράθυρα του πολυβολητή ανοίχτηκαν τρυπώντας αρχικά με τρυπάνι 0,5 χιλιοστών και διαμορφώθηκαν με τον κόφτη. Τα δύο κομμάτια της ατράκτου, παρά το μικρό μέγεθος που έχουν, κολλήθηκαν με σχετική δυσκολία διότι έχουν ελάχιστη επιφάνεια επαφής. Ένα σημείο που προβλημάτισε αρκετά, ήταν με ποία σειρά έπρεπε να κολληθούν τα κομμάτια των έξω πτερύγων με το κεντρικό και τα ατρακτίδια, ώστε να ελεγχθεί η εφαρμογή, αλλά και να υπάρξει συμμετρία στην όλη κατασκευή. Κατόπιν δοκιμών ακολουθήθηκε η εξής σειρά: Πρώτα ολοκληρώθηκαν τα ατρακτίδια. Ακολούθως κολλήθηκαν οι εξωτερικές πτέρυγες μεταξύ τους και προσαρμόστηκαν επάνω τους τα ατρακτίδια. Κατόπιν τα δύο σύνολα ενώθηκαν με το κάτω κομμάτι της κεντρικής πτέρυγας. Στο επάνω κομμάτι της κεντρικής πτέρυγας, αφαιρέθηκε το τμήμα που περιγράφεται στο σχέδιο, για να πατήσει η άτρακτος και κολλήθηκε και αυτό στην θέση του. Τελευταίο μέρος για να ολοκληρωθεί η βασική δομή του μοντέλου ήταν το οριζόντιο φτερό στην ουρά, το πηδάλιο του οποίου κόπηκε και κολλήθηκε με κλίση προς τα επάνω. Ενδεικτικό της εξαιρετικής εφαρμογής όλων αυτών των τμημάτων, είναι ότι το οριζόντιο φτερό κολλήθηκε στην θέση του, χωρίς να χρειαστεί η παραμικρή εφαρμογή πίεσης στα ατρακτίδια, ενώ η συμμετρία εξασφαλίσθηκε από μόνη της. Βέβαια για να γίνουν όλα αυτά, τα κομμάτια καθαρίστηκαν προσεκτικά από τα ελάχιστα περισσεύματα  πλαστικού και οι κολλήσεις  έγιναν με μεγάλη προσοχή. Τα κομμάτια (με το Νο 27) που κολλιούνται στο εμπρός μέρος των ατρακτιδίων έχουν από μία μεγάλη εισαγωγή αέρα και δύο μικρότερες. Όταν τοποθετηθούν στην θέση τους στο μέρος που κανονικά υπάρχει ο κινητήρας, συναντάμε κενό.  Έτσι αποφασίστηκε με κυλινδρικά μήκη πλαστικού της Evergreen, να κατασκευαστούν υποτυπωδώς οι κινητήρες και οι αγωγοί αέρα για τα ψυγεία λαδιού. Αυτά αφού κόπηκαν και κολλήθηκαν στην θέση τους, βάφτηκαν με aluminium και άλλους μεταλλικούς τόνους. Στα πλαϊνά καλύμματα των κινητήρων, μπροστά από τις ρίζες των πτερύγων κολλήθηκαν από μία εισαγωγή αέρα, οι οποίες κατασκευάστηκαν από λεπτό φύλλο μόλυβδου. Με τρυπάνι 0,5 χιλ. ανοίχτηκαν οι τρύπες για τα πολυβόλα στο χείλος προσβολής των πτερύγων. Τα πτερύγια των ελίκων δίνονται χωριστά και τρίφτηκαν με ντουκόχαρτο για να λεπτύνουν, πριν κολληθούν. Τα σκέλη του συστήματος προσγείωσης, είναι λεπτά και έχουν καλή εφαρμογή. Οι λασπωτήρες παραλήφτηκαν, αφού σε μια φωτογραφία της περιοχής του Σ/Π (σύστημα προσγείωσης) που υπάρχει στο Squadron In action, δείχνει ότι αυτοί δεν υπάρχουν. Τόσο τα σκέλη όσο και οι φωλεές με τις θυρίδες εσωτερικά βάφτηκαν με RLM 02 της Gunze.  

Βάψιμο & τοποθέτηση σημάτων

Τα λιγοστά σημεία που είχαν στοκαριστεί, τρίφτηκαν με λεπτό και βρεγμένο ντουκόχαρτο και κατόπιν το μοντέλο πλύθηκε με σαπούνι πιάτων για να καθαριστεί από τα υπολείμματα. Οι φωλεές του Σ/Π κλείστηκαν με βρεγμένη χαρτοπετσέτα. Αρχικά το μοντέλο  ψεκάστηκε με aluminum της Model Master στα σημεία που αργότερα θα γίνουν φθορές. Κατόπιν βάφτηκαν με γαλάζιο RLM 65 hellblau (No Χ202) της Xtracolor οι κάτω επιφάνειες. Όταν στέγνωσε καλά (τουλάχιστον 48 ώρες), ψεκάστηκε το RLM 70 schwartzgrun No 204, αφού πρώτα έγινε μασκάρισμα στις διαχωριστικές γραμμές με χαρτοταινία. Όταν και αυτό στέγνωσε καλά, το μοντέλο μασκαρίστηκε πάλι με ταινία για να ψεκαστεί το τελευταίο χρώμα το οποίο ήταν το RLM 71 dunkelgrun No 205  όλα enamel (σμάλτα) της Xtracolor . Τα παραπάνω χρώματα είναι gloss και έτσι δεν χρειάστηκε βερνίκι για την τοποθέτηση των σημάτων. Αυτά  προήλθαν από την καρτέλα του κιτ, είναι πολύ λεπτά και καλής ποιότητας. Τα σήματα ακολούθως σφραγίστηκαν με δύο λεπτά στρώματα διαφανούς σατινέ βερνικιού της Xtracolor. Κατόπιν έγιναν φθορές οι οποίες κρατήθηκαν σε χαμηλά επίπεδα, μη ξεχνώντας ότι έχουμε να κάνουμε με ένα αεροσκάφος δοκιμών, το οποίο δεν γνώρισε τις κακουχίες της μάχης. Ακολούθησαν  καπνιές στις εξατμίσεις και τα πολυβόλα, με μαύρο παστέλ της Windsor & Newton. Με λάδια επίσης της Windsor & Newton σε ανοικτότερους τόνους από  τα κύρια χρώματα ΄΄φωτίστηκαν΄΄ ελαφρά τα πάνελ των επάνω επιφανειών και τα ΄΄υφασμάτινα΄΄ πηδάλια, με την μέθοδο του στεγνού πινέλου.  Οι γραμμώσεις περάστηκαν αραιωμένο λάδι ζωγραφικής. Γύρω από τις περιοχές των κινητήρων έγιναν διαρροές με oil της Gunze.  Τα φώτα ναυτιλίας στις πτέρυγες δημιουργήθηκαν με παχύρρευστη κόλλα στιγμής και βάφτηκαν με κόκκινο και πράσινο διαφανές της Humbrol. Το μοντέλο ολοκληρώθηκε κολλώντας και βάφοντας με πινέλο όλα τα λεπτά κομμάτια που είχαν αφεθεί για το τέλος, ώστε να προφυλαχθούν από τυχόν σπασίματα, την τοποθέτηση των κανών των σταθερών πολυβόλων που προήλθαν από βελόνα σύριγγας και το εξωτερικό σκοπευτικό, το οποίο κατασκευάστηκε από λιθογραφικό τσίγκο και κομματάκια πλαστικού.

Η σχεδόν άγνωστη, όσο και… κακομούτσουνη αυτή σχεδίαση της Focke Wulf ήταν μία εύκολη και ευχάριστη κατασκευή, η οποία έγινε χωρίς βελτιώσεις.