Hawker Hunter, Academy 1/48

To Hunter της Βρετανικής Hawker ήταν το βασικό αναχαιτιστικό της RAF τη δεκαετία του ’50, ενώ πέταξε με ακόμα 21 αεροπορίες και παρήχθη σε 1.972 μονάδες. Το πρωτότυπο πέταξε το 1951, και τα τελευταία του τύπου αποσύρθηκαν από τη RAF στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Μικρός αριθμός αεροσκαφών του τύπου παραμένει ενεργός με την Αεροπορία του Λιβάνου.

Το κιτ

Το κιτ της Academy κυκλοφόρησε στα τέλη της δεκαετίας του 1990, αποτελείται από περίπου 172 κομμάτια σε γκρι και διαφανές πλαστικό, με πολύ καλή χαραγμένη γράμμωση σε όλες τις επιφάνειες, ξεχωριστές επιφάνειες ελέγχου και βαθιές φωλιές του συστήματος προσγείωσης. Από τα μεγαλύτερα μειονεκτήματα του κιτ είναι το κόκπιτ, που ενώ έχει καλή λεπτομέρεια στις κονσόλες και τον πίνακα, είναι εξαιρετικά ρηχό, ενώ το κάθισμα είναι πιο κοντά στην 1/72! Διόρθωση θέλει επίσης το ακροφύσιο που είναι πολύ στενό και μακρύ, ενώ και τα πτερύγια ύψους βάθους πρέπει να κολληθούν έτσι ώστε το χείλος εκφυγής τους να είναι στην ίδια ευθεία με αυτό του κάθετου σταθερού.

Κατασκευή

Η κατασκευή ξεκίνησε με το κόκπιτ, το πάτωμα του οποίου αφαιρέθηκε ώστε να βαθύνει με προσθήκη πλαστικού κατά 3 χιλιοστά. Το κάθισμα του κιτ αντικαταστάθηκε από ένα άλλο που φτιάχτηκε από το μηδέν με φύλλο πλαστικού και αλουμινίου καθώς και χαλκόσυρμα, με τη βοήθεια φωτογραφιών του πραγματικού. Το σύνολο κόκπιτ-καθίσματος βάφτηκε με μαύρο ματ, έγινε στεγνό πινέλο με γκρι και αλουμίνιο και αναπαραστάθηκε το κρύσταλλο των οργάνων με μια σταγόνα Humbrol Clear στο καθένα. Το σύστημα προσγείωσης βάφτηκε με το Νο11 silver της Humbrol και λερώθηκε με wash raw umber λαδιού. Στη συνέχεια, παρακάμπτωντας τις οδηγίες τις εταιρείας, κολλήθηκαν τα φτερά στην άτρακτο εξασφαλίζοντας έτσι σχεδόν τέλεια ένωση, που δε χρειάστηκε στόκο παρά σε ένα μικρό κομμάτι. Αν είχαν ακολουθηθεί οι οδηγίες, που προτείνουν την κατασκευή της εισαγωγής και τοποθέτησή της στο εσωτερικό της ατράκτου, η ένωση της τελευταίας με τις πτέρυγες θα ήταν σχεδόν αδύνατο να κλείσει. Η εισαγωγή δεν τοποθετήθηκε καθόλου, και η οπτική πρόσβαση στο εσωτερικό της ατράκτου θα εμποδιστεί στο τέλος με καλύμματα FOD κατασκευασμένα από φύλλο πλαστικού. Να σημειωθεί ότι στο μπροστά μέρος της ατράκτου πρέπει να τοποθετηθεί ικανή ποσότητα βαριδιών ώστε το μοντέλο να σταθεί σωστά! Η απόληξη της ατράκτου κόπηκε κατά περίπου 2 χιλιοστά ώστε να πάρει το σωστό σχήμα, ενώ και τα πηδάλια τοποθετήθηκαν στη σωστή θέση αφαιρώντας πάλι 3 χιλιοστά από το μπροστά μέρος των οδηγών τους.

Βάψιμο

Αφού η κατασκευή είχε τελειώσει και όλες οι επιφάνειες είχαν ελεγθεί για ατέλειες, ακολούθησε το μασκάρισμα του πιλοτηρίου και των φωλεών του συστήματος προσγέιωσης, και το βάψιμο από τις κάτω επιφάνειες, για τις οποίες επιλέχθηκε το No166 RAF Light Aircraft Grey της Humbrol. Αφού αυτό στέγνωσε, μασκαρίστηκε κατάλληλα ώστε να ακολουθήσει το βάψιμο των πάνω επιφανειών με τα Νο125 Dark Grey και Νο116 Dark Green. Η κοφτή διαχωριστική γραμμή μεταξύ τους επετεύχθη με τη χρήση multi tack της Pritt. Σειρά μετά είχε το ξεθώριασμα της παραλλαγής που έγινε με τον αερογράφο σε ψιλή δέσμη, και τα βασικά χρώματα ξανοιγμένα με λευκό και κίτρινο αντίστοιχα, σε διάφορες αναλογίες, που κυμάνθηκαν από 2:1 έως 1:2, αραιωμένα σε πολύ μεγάλο βαθμό. Όταν μας ικανοποίησε το αποτέλεσμα σφραγίστηκαν όλες οι επιφάνειες με γυαλιστερό βερνίκι Clear της Humbrol για να τοποθετηθούν τα σήματα, ενώ ακολούθησε άλλο ένα χέρι βερνίκι πριν το wash που έγινε με σκούρο γκρι λάδι ζωγραφικής. Στο κάτω μέρος αναπαραστάθηκαν οι διαρροές που υπήρχαν εκεί στο πραγματικό, με σταγόνες καφέ και μαύρου λαδιού ζωγραφικής που ΄΄τραβήχτηκαν’’ προς τα πίσω με ένα ψιλό πινέλο νοτισμένο με διαλυτικό. Το ακρυλικό ματ βερνίκι της Talens ανέλαβε να δώσει την τελική υφή, ενώ η περιοχή γύρω από τα στόμια των πυροβόλων λερώθηκε στο τέλος με τη χρήση παστέλ μαύρου χρώματος.

Συμπερασματικά πρόκειται για ένα καλό κιτ, που με λίγες βελτιώσεις και λίγη προσοχή στις ενώσεις θα αποφέρει ένα πολύ όμορφο μοντέλο του Hunter στην 1/48. Να σημειωθεί ότι το ίδιο κιτ επανακυκλοφόρησε πρόσφατα και από την Italeri.