Oι Λεγεώνες των Παιδιών μιας άλλης Εποχής, του Μάρκου Πλυτά (εκδόσεις Μένανδρος)
Οι παλαιότεροι από τους αναγνώστες, όσοι δηλαδή γεννήθηκαν τις δεκαετίες του ‘60 και του ‘70, αλλά και πιο πίσω, είχαν την τύχη, από την τρυφερή τους ηλικία, να γνωρίσουν και να παίξουν με τα λεγόμενα «στρατιωτάκια», μολυβένια αλλά και πλαστικά.
Ακόμα πιο τυχεροί είναι αυτοί που λόγω διορατικότητας των ιδίων ή των γονιών τους, κατάφεραν να μην πετάξουν τα παιχνίδια αυτά που αποτελούν ένα κινητό διαχρονικό μουσείο μιας άλλης εποχής…
Δυστυχώς από τη μνήμη διαγράφονται εύκολα εικόνες και παραστάσεις των πρώτων παιδικών μας χρόνων, όταν, παρά τις υποχρεώσεις του σχολείου είχαμε ατόφια τη χαρά και τον ενθουσιασμό του παιχνιδιού, αυτής της γλυκιάς προσμονής, ατομικά ή με τους φίλους μας. Με το πέρασμα του χρόνου και των δεκαετιών, η μόδα μιας εποχής αλλάζει γρήγορα λόγω της εξέλιξης της τεχνολογίας, του κοινωνικού-πολιτισμικού περίγυρου αλλά και των τάσεων των αγορών του παιχνιδιού. Πριν την εποχή των ηλεκτρονικών υπολογιστών και του διαδικτύου, τα παιχνίδια ήταν πολύ πιο απλά, λιγότερο βίαια και εξαιρετικά διδακτικά.
Ο Μάρκος Πλυτάς, συγγραφέας του βιβλίου με τίτλο «Οι Λεγεώνες των παιδιών μιας άλλης εποχής» γεννήθηκε το 1964 και μεγάλωσε ακριβώς στη χρυσή εποχή των μικρών στρατιωτών, όταν κυριαρχούσαν τα γνωστά «στρατιωτάκια» που διαμόρφωσαν χαρακτήρες και αξίες μέσα από το αθώο παιχνίδι και την καλλιέργεια της φαντασίας. Είχε την τύχη να σπουδάσει σε πανεπιστήμιο της Σκοτίας και εκεί κατάφερε να «αποενοχοποιήσει», όπως αποκαλύπτει ο ίδιος, τη συμπάθειά του για τους μικρούς συντρόφους των παιδικών του χρόνων. Και πολύ φυσικό, διότι όπως σε πολλά άλλα πράγματα, οι Βρετανοί (και άλλοι προηγμένοι λαοί της Δύσης) χτίζουν πάνω στη μόρφωση και την παιδεία -σε μια ευρεία έννοια- και οτιδήποτε είναι θετικό δεν το πετούν ή απαξιώνουν, αλλά αντίθετα το κρατούν και το διαφυλάττουν ως πολύτιμο συστατικό της ανάπτυξης και της καλλιέργειάς τους, ακόμα και σε πολύ μεγάλη ηλικία. Δεν είναι τυχαίο ότι η αγγλική λέξη "hobby" δεν μεταφράζεται στα ελληνικά και είναι τόσο σημαντική για την πιο ευαίσθητη και εύπλαστη περίοδο του ανθρώπου, στην οποία χτίζει χαρακτήρα και δεξιότητες.
Η φαντασία είναι η σπουδαιότερη ικανότητα στον άνθρωπο και εξαιρετικά ανεπτυγμένη στο παιδί, επιτρέποντας στο δεύτερο να πλάθει καταστάσεις που θα το προετοιμάσουν για τον κόσμο και όλα αυτά που θα αντιμετωπίσει. Μεγαλώνοντας ο άνθρωπος χάνει δυστυχώς την ικανότητά του να παίζει και να νοιώθει σαν παιδί. Τα προβλήματα της καθημερινότητας συνήθως τον απορροφούν πλήρως και μαζί με τα παλιά του παιχνίδια απορρίπτει και ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής του – το πιο σημαντικό ως θεμέλιο του χαρακτήρα του. Κάποιος άλλος όμως παράλληλα, χάνει μεν το παιδικό παιχνίδι αλλά, στο κατάλληλο περιβάλλον, κερδίζει τη μαγεία του συλλέκτη και του χομπίστα! Σε ένα ιδανικό περιβάλλον λοιπόν ο συγγραφέας, με τη βοήθεια πολλών «ομοιοπαθούντων» ξένων συναδέλφων του, κατάφερε να ανασυγκροτήσει τις ταξιαρχίες των παιδικών του χρόνων, συμβουλευόμενος την πλούσια βιβλιογραφία που ανακάλυψε και παραθέτει στο τέλος του βιβλίου.
Το ότι μπόρεσε να συγκεντρώσει και να φωτογραφήσει όλο αυτό το υλικό είναι ένα μικρό θαύμα, δεδομένου ότι οι σοβαροί, έμπειροι και οργανωμένοι συλλέκτες είναι σήμερα λίγοι (και γίνονται λιγότεροι καθώς η μεταβίβαση του χόμπυ σε νεώτερες γενιές έχει πάντα απώλειες…).
Μέσα σε 240 σελίδες -και πάνω από 700 φωτογραφίες- ξεδιπλώνεται όλη η αγάπη του για τα πλαστικά στρατιωτάκια, με τα οποία λίγο-πολύ όλοι μας έχουμε παίξει, ακόμα και οι νεώτεροι, ίσως σε μια πιο διαφορετική εκδοχή των επιταγών της εμπορικής μόδας και της τεχνολογίας που ορίζει τους κανόνες του «παιχνιδιού» - στην κυριολεξία…
Ξεκινάει με τις προσπάθειες των εταιριών στο εξωτερικό, από τον 18ο αιώνα, και φτάνει μέχρι τις ελληνικές βιοτεχνίες των δεκαετιών του ’60 και του ’70. Γίνεται αναφορά και στα μολυβένια στρατιωτάκια, αλλά το κυρίως υλικό είναι το πλαστικό που τη συγκεκριμένη περίοδο εκτοπίζει το μέταλλο, όσον αφορά το παιχνίδι (αν και στο μοντελισμό φιγούρας υπήρξαν και συνεχίζουν να υπάρχουν παρόμοιες ανακατατάξεις στις επιλογές της πρώτης ύλης).
Εντύπωση προκαλεί η αναφορά στον ιδρυτή της Airfix, Nicholas Kove (1891-1958) και σε άλλες εταιρίες που έκαναν τότε τα πρώτα τους βήματα στη φιγούρα ως παιχνίδι. Το στρατιωτάκι σαν παιδικό παιχνίδι τερματίζει την πορεία του στα τέλη της δεκαετίας του ΄70, λόγω των κοσμογονικών αλλαγών που επιφέρουν μεταξύ άλλων η τηλεόραση, το φιλειρηνικό κίνημα, τα πολυκαταστήματα, ακόμα και τα…playmobil!
Ωστόσο η νοσταλγία πολλών για το στρατιωτάκι κάνει κάποιες εταιρίες να ξανα-ασχοληθούν με την παραγωγή του, απευθυνόμενες πλέον όχι σε παιδιά αλλά σε ενήλικες συλλέκτες.
Κι εδώ ο συγγραφέας ξετυλίγει το κουβάρι της ιστορίας που λέγεται «ελληνικό πλαστικό στρατιωτάκι» και τα πρόσωπα πίσω από τις εταιρίες που τα παρήγαγαν τις δεκαετίες του ΄50 και του ΄60: την «ΠΑΛ» και την «Αθηνά».
Εκτός από το πλουσιότατο συγκεντρωμένο φωτογραφικό υλικό, ο συγγραφέας κατάφερε να κωδικοποιήσει και να κατηγοριοποιήσει τις φιγούρες αυτές σε αναλυτικούς πίνακες, με σχόλια και συγκριτικά στοιχεία, στα οποία περιλαμβάνονται και λεπτομέρειες από τα αντίστοιχα διπλώματα ευρεσιτεχνίας. Μία τουλάχιστον από αυτές τις ελληνικές εταιρίες συνέχισε τις επανεκδόσεις μέχρι και τις αρχές του 2000.
Ευζωνες, Τσολιάδες, Μαραθωνομάχοι και Μακεδονομάχοι, Ευέλπιδες, Ιερολοχίτες, ακόμα και Ιθαγενείς, πολεμιστές Ζουλού, Ναύτες, Νοσοκόμοι και Αεροπόροι, παρελαύνουν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου που μας ταξιδεύει στο χρόνο, ενώ αποδεικνύεται ένας πολύτιμος βοηθός για τον επίδοξο συλλέκτη.
Είτε έχετε κρατήσει σε κάποιο ράφι, βιτρίνα ή σκονισμένο κουτί της αποθήκης σας τέτοια πειστήρια μιας άλλης Εποχής, είτε είστε δραστηριοποιημένος συλλέκτης και μοντελιστής, αξίζει να αποκτήσετε και να μελετήσετε το βιβλίο του Μάρκου Πλυτά.
Ταξιδεύοντας μέσα στις σελίδες του θα ανακαλύψετε τα στρατιωτάκια που σας ενέπνευσαν στην παιδική σας ηλικία και σας έκαναν να οραματιστείτε επαγγέλματα ή και χόμπυ που κρατάτε μέχρι σήμερα. Για τους μεγαλύτερους θα είναι μια ευχάριστη και ανανεωτική εμπειρία. Για τους νεώτερους μια ευκαιρία να δούν μέσα από ένα μαγικό πρίσμα τις ιστορίες που συνέβαιναν, όχι μόνο χιλιάδες μίλια από την Ελλάδα, αλλά δίπλα στα σπίτια των δικών τους πατεράδων και μεγαλύτερων αδελφών.
Συγχαρητήρια στις «Εκδόσεις Μένανδρος», Ιπποκράτους 44, που τόλμησαν να εκδώσουν αυτό το ιστορικό βιβλίο, σε μια ποιότητα παραγωγής ανάλογης του περιεχομένου του, έτσι ώστε να αξίζουν τα χρήματα που θα δώσετε, αλλά και να εξασφαλίζεται η διαχρονικότητα και η μεταβίβαση της πληροφορίας στις νεώτερες γενιές.
To κείμενο είναι στα ελληνικά και στα αγγλικά, ενώ η ποιότητα εκτύπωσης, παραγωγής & βιβλιοδεσίας (ραφτή με σκληρά εξώφυλλα) είναι άριστη και ανθεκτική στο χρόνο.
Μπορείτε να το παραγγείλετε online εδώ.
