“LA MUERTE NEGRA”, Sea Harrier FRS1, Αirfix 1/48

“LA MUERTE NEGRA”, Sea Harrier FRS1, Αirfix 1/48
Κατηγορίες : 
Κλίμακα: 
Εταιρία: 
Φωτογραφίες: 

40χρόνια συμπληρώνονται τον Απρίλιο του 2022 από τον Πόλεμο στα νησιά Falklands, μεταξύ Αργεντινής και Μεγάλης Βρετανίας (Απρίλιος - Ιούνιος 1982). Διάρκεσε 74 ημέρες και -μέχρι τότε- ήταν η μεγαλύτερη και σφοδρότερη πολεμική σύγκρουση μετά το Βιετνάμ και τους Αραβοϊσραηλινούς πολέμους. Οι Βρετανοί κέρδισαν και ανακατέλαβαν τα νησιά (που τα θεωρούν δικό τους έδαφος επίσημα από το 1832, αλλά και από πιο παλιά), παρόλο που διέθεσαν αισθητά μικρότερες αεροπορικές δυνάμεις (με αιχμή 20 Sea Harrier σε δύο αεροπλανοφόρα), που έπρεπε να μεταφερθούν και να υποστηριχθούν σε τεράστιες αποστάσεις, ενώ αντιμετώπισαν (όχι χωρίς απώλειες) τους επικίνδυνους και αποτελεσματικούς πυραύλους Exocet (από Super Etendard).

Tην πρωτομαγιά του 1982 τα Sea Harrier έδειξαν τα δόντια τους στην πρώτη αερομαχία, όπου κατέρριψαν αργεντίνικα Μirage III/5, A-4 Skyhawk & Canberra, χρησιμοποιώντας AIM-9L Sidewinder. O συγκεκριμένος πύραυλος έπαιξε σημαντικότατο ρόλο, καθώς τα αργεντίνικα μαχητικά διέθεταν τον υποδεέστερο Matra 550 Magic 1, με συνέπεια να…αποφεύγουν να εμπλέκονται σε αερομαχία με τον «Μαύρο Θάνατο» (La Muerte Negra – όπως είχαν βαφτίσει το βρετανικό μαχητικό οι Αργεντινοί χειριστές).

Πέρα από τη στρατηγική σημασία αυτού του πολέμου (ανακατάληψη νησιών και διδάγματα για χώρες όπως η Ελλάδα), η αντιπαράθεση ενός μαχητικού κάθετης αποπροσνήωσης, όπως του Sea Harrier FRS1, έχει ενδιαφέρουσες μοντελιστικές προεκτάσεις. Ο υπογράφων είχε την τύχη, εν μέσω του πολέμου, να καταγράψει αναλυτικά την πλοκή της σύρραξης αλλά και του Sea Harrier, σαν αρχισυντάκτης στο περιοδικό «ΠΤΗΣΗ» ( άρθρα στα τεύχη Νο.16,18, 24, 52) και πιο αναλυτικά (10σέλιδο αφιέρωμα) στο «Cockpit» (τεύχος 59, Ιούνιος 2007).

Μοντελιστικά τα κιτ για Harrier/Sea Harrier της Matchbox στην 1/72 ήταν οι πρώτες εμπειρίες για τους περισσότερους μοντελιστές, αλλά τα 48άρια που έσπευσαν να κυκλοφορήσουν το 1982/83 η Tamiya και η Airfix, δεν μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητα.

Eτσι στο «ΜΟΝΤΕΛΟ» Νο.7 (Χειμώνας 1988) φτιάξαμε ένα διόραμα, συνδυάζοντας και τα δύο αυτά 48άρια, καθώς το κιτ της Airfix ήταν καλύτερο στα σημεία, ενώ από το Tamiya θέλαμε τον κινητήρα «Πήγασο» που μόνο αυτό έδινε. Ο περιορισμένος χώρος ενός τεύχους (ένα από τα καλά του διαδικτύου) δεν μας επέτρεψε να συμπεριλάβουμε πολλές φωτογραφίες του ολοκληρωμένου μοντέλου ως μεμονωμένο θέμα. Δεδομένου ότι είχαμε φτιάξει ραντάρ, κεραία, ηλεκτρονικά, λεπτομέρειες του κινητήρα και πολλές ανοικτές θυρίδες «εκ του μηδενός», αξίζει να κάνουμε εδώ μια νέα, κυρίως φωτογραφική αναφορά. Από κατασκευαστικής πλευράς (κείμενο) όλες οι λεπτομέρειες έχουν καταγραφεί στο τεύχος 7 του «Μοντέλου» και όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να ανατρέξει σε αυτό. Το συγκεκριμένο διόραμα ήταν και το θέμα του εξωφύλλου εκείνου του τεύχους. Οπως γράφαμε τότε, η πίεση της καθημερινής εργασίας (διεύθυνση σύνταξης στην "Πτήση" και το "Μοντέλο", ενώ παράλληλα κάναμε και τη διετή θητεία μας στην Πολεμική Αεροπορία) δεν μας επέτρεψε να ολοκληρώσουμε την ιδέα μας σε ένα μόνιμο shadow box ή διόραμα όπως ήταν η αρχική σκέψη. Ετσι το σκηνικό που βλέπετε αριστερά στήθηκε αποκλειστικά και μόνο για τη φωτογράφηση. Τα φώτα στην οροφή προέρχονται από δύο πορτατίφ με λάμπες φθορισμού PL11W, τα τοιχώματα από χαρτόνι και διάφορες άλλες λεπτομέρειες από πηχάκια μπάλσα, φύλλο πλαστικού και καλώδια. 

Τη δεκαετία του '80 οι εταιρίες στην 1/48 δεν είχαν ακόμα μπεί στο «χορό» της προσφοράς πολλών εσωτερικών λεπτομερειών, ούτε υπήρχαν τόσα πολλά aftermarket βελτιωτικά detail sets για να μας κάνουν τη ζωή πιο εύκολη. Αν τολμούσες να ανοίξεις έναν κώνο ή μια θυρίδα έπρεπε να κατασκευάσεις εσωτερικά τα πάντα σχεδόν από το μηδέν, με μόνη βοήθεια φύλλο πλαστικού, το πινέλο και κάποια καλή φωτογραφία - αν ήσουν τυχερός και είχες πρόσβαση σε ειδικά περιοδικά και κάποια λιγοστά βιβλία με φωτό.

Ο κινητήρας που έδινε η Tamiya ήταν εξαιρετικά απλοϊκός, σχεδόν «γυμνός» και προστέθηκε μπόλικη λεπτομέρεια από διάφορα κομμάτια από το Spares Box, φύλλο πλαστικού, σωληνάκια, ψιλό καλώδιο, καλάϊ και σύρματα διαφόρων διαμέτρων. Συνολικά προστέθηκαν περιμετρικά στο βασικό σώμα του πάνω από 100 εξτρά κομμάτια. Η προσθήκη του κινητήρα, πέρα από το άνοιγμα των πάνελς στη ράχη της ατράκτου, απαίτησε και τη δημιουργία/διαμόρφωση νέων εσωτερικών τοιχωμάτων/νευρώσεων του διαμερίσματος που θα τον φιλοξενούσε (και τα οποία έλειπαν από το κιτ της Airfix). Και εδώ λωρίδες από φύλλο πλαστικού έσωσαν την κατάσταση…

Με παρόμοια τεχνική φτιάχτηκε το ραντάρ Blue Fox της Ferranti με την κεραία του, από λεπτότατες λωρίδες φύλλου πλαστικού, το πίσω διαμέρισμα ηλεκτρονικών, η ανοιχτή θυρίδα και η RAT (Ram Air Turbine – βοηθητική γεννήτρια ηλεκτρικής ισχύος) στη ράχη της ατράκτου. Επίσης φτιάχτηκε από το μηδέν η φωλιά του ριναίου τροχού και ενισχύθηκε το κόκπιτ με βελτιωμένο κάθισμα, ζώνες, HUD από διαφανή ζελατίνα και μικροσκοπικούς χάρτες τοποθετημένους μέσα στο αλεξίνεμο.

Το λευκό περίγραμμα στο σκελετό του κινητού μέρους της καλύπτρας αναπαραστάθηκε κόβοντας λεπτότατες λωρίδες (φάρδους 1mm) από λευκή χαλκομανία της Microscale/Superscale.

Για τα κουτιά των ηλεκτρονικών στo πίσω αριστερό μέρος της ατράκτου χρησιμοποιήσαμε κομματάκια από γόμα μολυβιού, κομμένη κατάλληλα σε κυβάκια με τον κόφτη. Αφού τρυπήθηκαν για να αποκτήσουν καλωδίωση, βάφτηκαν με σκούρο γκρί, μαύρο και λευκό για τους διακόπτες και τις συνδεσμολογίες. Η τεχνική αυτή εξοικονομεί πολύτιμο χρόνο, καθώς είναι πολύ πιο απλή από το να κόψουμε/λιμάρουμε κουτιά από παχιά πλαστικά κομμάτια.

Τέλος ανοίχτηκαν με ταχυτροχό και κόφτη όλες οι βοηθητικές εισαγωγές αέρα στα εμπρόσθια-πλευρικά τμήματα των ημικυκλικών αεραγωγών και προστέθηκαν ανοικτές οι μικρές θυρίδες τους (τετραγωνίδια από λεπτό φύλλο πλαστικού).

Ο ταχυτροχός -με ένα τρυπανάκι του ενός χιλιοστού και χαμηλές στροφές- κάνει περιμετρικά διαδοχικές τρύπες ακολουθώντας τα όρια της θυρίδας. Κατόπιν με τον κόφτη καθαρίζουμε το εσωτερικό διαμορφώνοντας την ανοικτή θυρίδα.

Το καμουφλάζ του συγκεκριμένου αεροσκάφους (Νο.77 της 809 Μοίρας, Fleet Air Arm) ήταν το Βarley Grey (Gunze H334) ένα ανοικτό γκρί σε όλες τις επιφάνειες. (Θεωρητικά οι άνω επιφάνειες και όλη η άτρακτος ήταν Medium Sea Grey, με Barley στις κάτω πτερυγικές, αλλά τα δύο αυτά χρώματα διέφεραν ελάχιστα έως καθόλου στο πραγματικό αεροσκάφος).

Τα σήματα είναι αυτά που δίνει το κιτ της Airfix, μια και η Tamiya θεώρησε πιο ενδιαφέρον το προπολεμικό (και μεταπολεμικό) καμουφλάζ με το Extra Dark Sea Grey στις άνω επιφάνειες και το λευκό από κάτω.

Το συγκεκριμένο μοντέλο ήταν από τα πρώτα στα οποία δοκιμάσαμε την τεχνική του «φωτίσματος» των κέντρων των πάνελς με γκρί, ξανοιγμένο με λίγο λευκό, καθώς και την αντίστοιχη σκίαση κατά μήκος των γραμμώσεων ψεκάζοντας ελαφρά πιο σκούρο  γκρί χρώμα με τον αερογράφο. Η τεχνική δεν εφαρμόστηκε πολύ έντονα (τα περισσότερα Sea Harrier δεν πρόλαβαν να αποκτήσουν πολλές φθορές) και η παρούσα φωτογράφιση με φλάς δεν βοηθάει τώρα στο να φανεί 100% ότι κάναμε τότε. Η υπερυψωμένη γράμμωση του κιτ δεν βοήθησε και στο wash, ενώ σε ελάχιστα σημεία έγινε drybrush με λευκό (αντί για aluminium) για αναπαράσταση ξεφλουδίσματος.

Η σκάλα επιβίβασης έγινε από λεπτά μήκη φύλλου πλαστικού για τα κάθετα μέρη, με τα σκαλοπάτια από ζεσταμένο και τεντωμένο πλαστικό. Tα Remove Before Flight κόπηκαν από έτοιμο aftermarket σετ της PP Aeroparts.

Ξαναφωτογραφίζοντας το μοντέλο 30 χρόνια μετά παρατηρήσαμε, εκτός από τα προαναφερθέντα, ότι η σκόνη είχε εισβάλλει -έστω και περιορισμένα- μέσα στη βιτρίνα, μειώνοντας την καθαρότητα της καλύπτρας. Η τελευταία είχε περαστεί τότε με Clear Cote της Humbrol (o…πρόγονος του σημερινού Clear, αλλά καμιά σχέση). Aν και το αποτέλεσμα μας είχε ικανοποιήσει τότε, η επίδραση του χρόνου και της σκόνης είναι εμφανής σήμερα. Σημαντικό ρόλο στις βιτρίνες παίζει εκτός από τη στεγανότητά τους (για τη σκόνη) και η τοποθέτησή τους μακρυά από παράθυρα, ώστε να φτάνει όσο το δυνατόν λιγότερο ηλιακό φώς στα μοντέλα (αποχρωματισμός χαλκομανιών και κιτρίνισμα σε χρώματα/βερνίκια/λευκές επιφάνειες/vac καλύπτρες).

Θεματολογικά αξίζει να αναφερθεί ότι εκτός από Sea Harrier FRS1 του Royal Navy, στα Falklands έδρασαν και Harrier GR.3 της RAF. Το FRS2 (η βελτιωμένη έκδοση του Sea Harrier με πιο «φουσκωμένο» ρύγχος) εμφανίστηκε μετά το 1985.

Από τα τέλη του 2015, αρχές 2016, τα 48άρια Sea Harrier FRS1 της Tamiya και της Airfix (85 κομμάτια το καθένα) έχουν ξεπεραστεί από το πολύ καλύτερο κιτ της Kinetic (300 κομμάτια). Ωστόσο, πέρα από χωριστές επιφάνειες ελέγχου, πληρέστερο κόκπιτ και ανώτερη εξωτερική γράμμωση, το κινέζικο κιτ δεν διαθέτει κινητήρα, ραντάρ ή ηλεκτρονικά. Ετσι οι ιδέες που σας δίνουμε εδώ, όσον αφορά το μοντέλο και το διόραμα, παραμένουν επίκαιρες. Aν έχετε λοιπόν το παλιό 48αρι κιτ της Airfix ή της Tamiya και δεν μπορείτε να πάρετε το Kinetic, μπορείτε με λίγη δουλειά να προσθέσετε ένα αξιόλογο μοντέλο στη συλλογή σας.

Στην 1/72 η Airfix έχει από το 2011 ένα αρκετά καλό «new tool» FRS1, αν και ο ανταγωνισμός από Fujimi, Ηasegawa στη μικρή κλίμακα είναι δύσκολος. Στην 1/32 δεν υπάρχει προς το παρόν τίποτα και στην 1/24 το εξαιρετικό και απαιτητικό superkit της Airfix παραμένει μονόδρομος, αλλά μόνο για όσους έχουν πολύ χώρο. Στην ξένη βιβλιογραφία με μοντελιστικό ενδιαφέρον αξίζει να αναφερθούν τα: Scale Models 2/1983 & 5/1983, Air Fan No.53, Air International 8/1985, Rolls Royce Magazine 9/1985, το Harrier Fact File της Salamander και πιο πρόσφατα το Sea Harrier Aeroguide Νο. 32 (Ad Hoc Publications by Roger Chesneau) και Sea Harrier Warpaint Series Νο.75 (by Kev Darling).

Στο Modellingnews.gr έχουμε παρουσιάσει και το αντίπαλο δέος στην 1/48, δηλαδή το Super Etendard της Aργεντινής, οπλισμένο με Exocet, από τον Γιάννη Ασημάκο, ο οποίος χρησιμοποίησε το κιτ της Heller. Mπορείτε να το δείτε εδώ.

 

“LA MUERTE NEGRA”, Sea Harrier FRS1, Αirfix 1/48 “LA MUERTE NEGRA”, Sea Harrier FRS1, Αirfix 1/48 “LA MUERTE NEGRA”, Sea Harrier FRS1, Αirfix 1/48 “LA MUERTE NEGRA”, Sea Harrier FRS1, Αirfix 1/48 “LA MUERTE NEGRA”, Sea Harrier FRS1, Αirfix 1/48 “LA MUERTE NEGRA”, Sea Harrier FRS1, Αirfix 1/48 “LA MUERTE NEGRA”, Sea Harrier FRS1, Αirfix 1/48 “LA MUERTE NEGRA”, Sea Harrier FRS1, Αirfix 1/48 “LA MUERTE NEGRA”, Sea Harrier FRS1, Αirfix 1/48 “LA MUERTE NEGRA”, Sea Harrier FRS1, Αirfix 1/48 “LA MUERTE NEGRA”, Sea Harrier FRS1, Αirfix 1/48 “LA MUERTE NEGRA”, Sea Harrier FRS1, Αirfix 1/48 “LA MUERTE NEGRA”, Sea Harrier FRS1, Αirfix 1/48 “LA MUERTE NEGRA”, Sea Harrier FRS1, Αirfix 1/48 “LA MUERTE NEGRA”, Sea Harrier FRS1, Αirfix 1/48 “LA MUERTE NEGRA”, Sea Harrier FRS1, Αirfix 1/48 “LA MUERTE NEGRA”, Sea Harrier FRS1, Αirfix 1/48 “LA MUERTE NEGRA”, Sea Harrier FRS1, Αirfix 1/48 “LA MUERTE NEGRA”, Sea Harrier FRS1, Αirfix 1/48 “LA MUERTE NEGRA”, Sea Harrier FRS1, Αirfix 1/48 “LA MUERTE NEGRA”, Sea Harrier FRS1, Αirfix 1/48 “LA MUERTE NEGRA”, Sea Harrier FRS1, Αirfix 1/48