BLACKBURN BUCCANEER S.2C, Αirfix 1/72 (κωδικός Α06021)

Στα τέλη της δεκαετίας του ’50 ο Ψυχρός Πόλεμος στον Βορειοανατολικό Ατλαντικό απαιτούσε έξυπνες λύσεις, καθώς η σοβιετική ναυτική ισχύς αυξανόταν σημαντικά. Το Βασιλικό πολεμικό Ναυτικό (Royal Navy) «απάντησε» με ένα διηχητικό βομβαρδιστικό μεγάλης εμβέλειας, με ικανότητες διείσδυσης από μικρό ύψος, δύσκολα ανιχνεύσιμο από ραντάρ, οπλισμένο με πυρηνικές ή συμβατικές βόμβες και πυραύλους,

Το αεροσκάφος - απάντηση της Μεγάλης Βρετανίας ήταν το Blackburn Buccaneer (Πειρατής) και εξόπλισε έξι Μοίρες σε βάσεις ξηράς, καθώς και τα αεροπλανοφόρα της από τα μέσα του 1962. Η λύση δεν ικανοποίησε ιδιαίτερα το Ναυτικό (προτίμησε το Sea Harrier) και από το 1978 όλα τα Βuccaneer μεταφέρθηκαν στη RAF, η οποία, ήδη από το 1969, το είχε επιλέξει ως αντικαταστάτη των ακυρωμένων βομβαρδιστικών TSR-2 και F-111K.

Η RAF, με κάποιες βελτιώσεις, το αξιοποίησε πλήρως και μάλιστα στη δύση της καριέρας του, αρχές της δεκαετίας του ’90, το χρησιμοποίησε με επιτυχία στον Πόλεμο του Κόλπου. Μεσολάβησαν σοβαρά προβλήματα κόπωσης και ατυχήματα που από το 1980 και ύστερα είχαν μειώσει το στόλο από 211 σε 60 μόλις αεροσκάφη. Παλιό, ξεπερασμένο και… άσχημο, το Buccaneer κλήθηκε εσπευσμένα να βοηθήσει τους Συμμάχους στην «Καταιγίδα της Ερήμου» το 1991, στην μεγαλύτερη πολεμική αναμέτρηση μετά το Bιετνάμ, αποτελώντας αναχρονιστική παραφωνία ανάμεσα σε ό,τι καλύτερο είχε να επιδείξει κυρίως η αμερικανική τεχνολογία, ενάντια στις ιρακινές δυνάμεις του Σαντάμ Χουσεΐν. Τα Buccaneers εκτέλεσαν, τους τρεις πρώτους μήνες του 1991, 217 κρίσιμες αποστολές βομβαρδισμού, χρησιμοποιώντας το ατρακτίδιο Laser Pave Spike για κατάδειξη στόχων εδάφους, υποβοηθώντας το δύσκολο έργο των Tornado και των Jaguar (Eπιχείρηση Granby) προκειμένου να καταστραφούν σημαντικές γέφυρες και αεροδρόμια/βάσεις του εχθρού, μαζί με τα αεροσκάφη του. Aπό τα συμμαχικά αεροσκάφη, που εκτέλεσαν πάνω από 2500 αποστολές, χάθηκαν συνολικά 55, εκ των οποίων 8 ήταν Tornado, 1 Jaguar και κανένα Buccaneer!

Yπό κλίμακα 1/72

Αναμφίβολα το Buccaneer του βρετανικού ναυτικού με το σκούρο μπλε καμουφλάζ είναι από τα πλέον εντυπωσιακά αεροσκάφη, αλλά και πρωτότυπο μοντελιστικό θέμα, καθώς βγαίνει αρκετά μεγάλο, ακόμα και στην 1/72 (το μήκος του πραγματικού φτάνει περί τα 20 μέτρα = 27 εκατοστά στην κλίμακα, περίπου όσο ένα F-15).

Μέχρι πρόσφατα στην κλίμακα αυτή υπήρχε διαθέσιμο το παλιό και μέτριας λεπτομέρειας κιτ της Airfix: το αρχαίο καλούπι του 1960 (καταργημένο), το ενδιάμεσο βελτιωμένο καλούπι του 1989 (επίσης καταργημένο) και το εντελώς νέο που κυκλοφόρησε σχετικά πρόσφατα (αρχές 2020) και δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τα δύο προηγούμενα. Για τους φίλους στην 1/48 υπήρχε διαθέσιμο το αντίστοιχο κιτ της Airfix (1994 – 2005, δυσεύρετο σήμερα πλην eBay), αρκετά καλό, αλλά με μέτρια εφαρμογή στην άτρακτο. Για όσους ενδιαφέρονται υπάρχει αναλυτική κατασκευή του στο «Modelling» No.57 (έκδοση RAF με καμουφλάζ ερήμου).

Το νέο κιτ της Airfix στην 1/72 (κωδικός Α06021) περιέχει 140 κομμάτια και αφορά μόνο την έκδοση S.2C του Royal Navy, ενώ σύντομα θα ακολουθήσει χωριστή κυκλοφορία της Airfix, με τις απαραίτητες αλλαγές (φουσκωμένη κοιλιά) για ένα αεροσκάφος της RAF (S.2B), πάντα στην 1/72 (άγνωστες οι πιθανότητες για νέο καλούπι στην 1/48). To κιτ είναι πληρέστατο, με πέντε πλαίσια σε ανοικτό γκρί και ένα μικρότερο πλαίσιο σε διαφανές πλαστικό για τις καλύπτρες και τα φώτα.

Η γράμμωση είναι διακριτικά χαραγμένη, πολύ σωστή, με επιλεγμένες λεπτομέρειες ανάγλυφες/υπερυψωμένες, όπως τα λεπτότατα αεροδυναμικά πτερυγίδια (Vortex generators), πίσω από το άνω χείλος προσβολής των πτερύγων (λειτουργούν αποτρεπτικά στην αποκόλληση ροής του αέρα). Η άτρακτος χωρίζεται έξυπνα οριζόντια, κατά τον διαμήκη άξονα, σε άνω και κάτω κεντρικό κομμάτι, ενσωματώνοντας το εσωτερικό τμήμα των πτερύγων, και συντελώντας στην στερεότητα της όλης κατασκευής. Τα εξωτερικά άνω τμήματα των πτερύγων δίνονται χωριστά για να κολληθούν ανεβασμένα αν αυτό είναι επιθυμητό, με ικανοποιητική εσωτερική λεπτομέρεια στο σημείο αναδίπλωσης. Ωστόσο τα αντίστοιχα κάτω τμήματα θα πρέπει να κοπούν (ευτυχώς εύκολα) με κόφτη + μεταλλικό χάρακα ή λεπτό πριονάκι. Πριν κλείσουμε τον κώνο του ραντάρ στο ρύγχος οι οδηγίες θυμίζουν να προσθέσουμε βάρους τουλάχιστον 15 gr για να μην «ρίξει» την ουρά το μοντέλο. Το κόκπιτ περιλαμβάνει λεπτομερή εκτινασσόμενα καθίσματα, δύο καθιστές φιγούρες πληρώματος, πίνακες και κονσόλες με όργανα ελέγχου σε χαλκομανία, χειριστήριο, ποδωστήριο και HUD σε διαφανές πλαστικό. Εσωτερικά δίνονται βαθιές και λεπτομερέστατες φωλεές του συστήματος προσγείωσης, μαζί με εξίσου ρεαλιστικά ανάγλυφα σκέλη και τροχούς. Αρκετά λεπτομερή είναι και τα αερόφρενα στην ουρά (μπορούν να κολληθούν κλειστά ή ανοικτά). Τα διαφανή κομμάτια είναι πάνλεπτα και εντελώς διαυγή, περιέχοντας όλα τα απαραίτητα φώτα ναυτιλίας. Η καλύπτρα δίνεται σε δύο κομμάτια και -θεωρητικά- μπορεί να κολληθεί ανοικτή (με λίγες επεμβάσεις ώστε να μην «καβαλήσει» τη ράχη).

Τα εξωτερικά πτερυγικά φορτία αποτελούνται από δύο δεξαμενές καυσίμου (2000ltr), δύο ατρακτίδια SNEB/Matra Type 155, εκτόξευσης 36 μη κατευθυνομένων ρουκετών αέρος - εδάφους διαμέτρου 68mm (2,7 inch) έκαστο και δύο συμβατικές βόμβες των 1000 λιβρών. Το κοιλιακό διαμέρισμα οπλισμού έχει καλή λεπτομέρεια και βάθος, αλλά δεν περιλαμβάνει οπλισμό, οπότε ή θα πρέπει να βρεθεί και να προστεθεί αυτός από το spares box  ή να κλείσει τελείως με το ειδικό παραλληλόγραμμο κάλυμμα που παρέχεται. Τα εσωτερικά, μικρά flaps δίνονται χωριστά και μπορούν να κολληθούν κατεβασμένα, ενώ τα εξωτερικά ailerons/flaperons μπορούν να κοπούν πανεύκολα από το άνω πτερυγικό τμήμα και να κολληθούν σε διαφορετικές θέσεις.

Το φυλλάδιο οδηγιών είναι αναλυτικότατο με 16 σελίδες, συν 6 επιπλέον με έγχρωμα profiles και σχέδια για το βάψιμο και τα σημεία τοποθέτησης των stencils/σημάτων. Οι χαλκομανίες είναι λεπτότατες, ποιοτικά τυπωμένες και με σωστά χρώματα. Η Airfix συνιστά 7 χρώματα με κωδικούς Humbrol enamels για το βάψιμο του καμουφλάζ και τις λοιπές εξωτερικές λεπτομέρειες, συν άλλα τόσα περίπου για το βάψιμο των εσωτερικών κομματιών.

Οι δύο επιλογές σημάτων είναι για ένα αεροσκάφος της Νο.800 Μοίρας στο HMS Eagle, 1971 και ένα δεύτερο της Νο.809 Μοίρας, στο HMS Ark Royal το 1972.

Συνολικά το καλύτερο κιτ για Buccaneer ναυτικής έκδοσης στην κλίμακα 1/72. Θα το βρείτε (στην τιμή των 33,48€) στο Plastimodellismo, Ιπποκράτους 48, Αθήνα και online στο www.pla.gr

Χρήσιμοι σύνδεσμοι:

http://www.airvectors.net/avbucc.html

https://en.wikipedia.org/wiki/Blackburn_Buccaneer

https://www.pla.gr/airplanes/3774-blackburn-buccaneer-s2c-172.html

http://img547.imageshack.us/img547/5825/hawkersiddeleybuccaneer.jpg