Focke Wulf Fw190A-8, Airfix 1/72
Αν και το Fw190 πέταξε για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 1939, έπρεπε να περάσουν δύο χρόνια για να παραλάβει η Luftwaffe τα πρώτα επιχειρησιακά αεροσκάφη αυτού του τύπου που, παρά τον αερόψυκτο κινητήρα, απoδείχθηκε πολύ καλύτερος του Bf109 αλλά και του Spitfire MkV. Mόνο με την βιαστική είσοδο του Spitfire MkIX απέκτησε η RAF τεχνολογική ισορροπία, αν και το δημιούργημα του Kurt Tank εξελισσόταν συνεχώς μέχρι το τέλος του Πολέμου, με αποκορύφωμα τις υδρόψυκτες εκδόσεις D και Τa152.
H έκδοση Α-8 που αφορά το κιτ της Airfix ήταν ο πιο πολυάριθμος τύπος του Fw190A (6655 μονάδες σε ένα χρόνο). Εμφανίστηκε το Φεβρουάριο του 1944 με καλύτερη θωράκιση και κινητήρα με δυνατότητα ενίσχυσης από το σύστημα emergency boost GM-1, με το οποίο μπορούσε να αναπτύξει -για μικρό χρονικό διάστημα- σχεδόν 2000 ίππους, σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να βελτιωθούν οι επιδόσεις στα μεγάλα υψόμετρα από όπου επιχειρούσαν τα B-17 (Ορισμένα Α-8 διέθεταν τον ακόμα πιο βελτιωμένο κινητήρα BMW 801TU με dry emergency boost, φθάνοντας τους 2050 ίππους για 10 λεπτά της ώρας!). Eπίσης το Α-8 διέθετε μια πρόσθετη εσωτερική δεξαμενή καυσίμου χωρητικότητας 115 λίτρων και βελτιωμένο ασύρματο. Μικρότερες αλλαγές αφορούσαν τη μετακίνηση του κοιλιακού φορέα εξωτερικών φορτίων ETC501 κατά 20cm προς τα εμπρός (για εξισορρόπηση της αλλαγής του κέντρου βάρους από την τοποθέτηση της εξτρά εσωτερικής δεξαμενής καυσίμου), μετακίνηση του σωλήνα pitot προς το ακροπτερύγιο της δεξιάς πτέρυγας, καθώς και μικροαλλαγές στο κόκπιτ και στην καλύπτρα.
Τα πρώτα κιτ του Fw190A (δεκαετίες ’60 & ’70) ήταν ποιοτικώς πολύ μέτρια (Frog, Revell, Matchbox-1972, Ηasegawa -1970) ή με πολλά -και δύσκολα διορθώσιμα- λάθη (Heller). Το πρώτο σωστό κιτ ήταν της Airfix, ένα Fw190A-8/F-8, που κυκλοφόρησε το 1977 και είχε προκαλέσει μεγάλη αίσθηση, καθώς συνδύαζε λεπτομέρεια, σωστό σχήμα, απλότητα, πλήρη οπλισμό και χαμηλή τιμή. Ακολούθησε το μέτριο κιτ της Italeri (1985), τα πιο λεπτομερή κιτ των Hasegawa ( νέο καλούπι το 1985), Revell, Academy (1992), Tamiya (2001) και το πολύ απλοποιημένο της Hobby Boss (2009). Από όλα αυτά τα καλύτερα είναι της Hasegawa και της Tamiya, με μοναδικό τους μειονέκτημα την… τριπλάσια τιμή τους σε σχέση με το κιτ που παρουσιάζουμε εδώ.
Να λοιπόν που μετά από 37 χρόνια η Airfix επανέρχεται με ένα εντελώς νέο κιτ του Fw190A-8 που διεκδικεί επάξια τον τίτλο όχι μόνο του καλύτερου στην 1/72, αλλά και του φτηνότερου (σπάνιος συνδυασμός στην εποχή μας!). Ολόκληρο το κιτ είναι “new tool”, που σημαίνει ότι δεν υπάρχει ούτε ένα κομμάτι κοινό με το παλιό κιτ του 1977.
Σαράντα οκτώ κομμάτια σε ανοικτό γκρί πλαστικό και τρία σε διαφανή αποτελούν το κιτ, μαζί με ένα πληρέστατο 8σέλιδο φυλλάδιο οδηγιών και μια καλοτυπωμένη καρτέλα σημάτων (από την οποία απουσιάζουν οι αγκυλωτοί σταυροί του κάθετου σταθερού – απουσιάζουν ακόμα και από το εξώφυλλο/οπισθόφυλλο του κουτιού). Οι οδηγίες προτείνουν αριθμημένα Humbrol Enamels για το βάψιμο του εσωτερικού και αφιερώνουν μια ολόκληρη σελίδα για την τοποθέτηση των stencils/προειδοποιητικών. Το καμουφλάζ δίνεται έγχρωμο στη βάση του κουτιού με δύο πλευρικά profile, άνοψη και κάτοψη, με σωστές προτάσεις χρωμάτων της Humbrol.
Η γράμμωση είναι παντού χαραγμένη και πολύ σωστή για την κλίμακα: αποτυπωμένη με σαφήνεια στο κατάλληλο βάθος, ώστε να διατηρεί τέλεια το wash, χωρίς να δείχνει υπερβολική. Το πλαστικό είναι παντού αρκετά λεπτό, ώστε επιφάνειες όπως τα χείλη εκφυγής, τα καλύμματα των σκελών του συστήματος προσγείωσης και τα φύλλα της έλικας να είναι τόσο ρεαλιστικά ώστε να μην απαιτείται τρίψιμο/λέπτυνση με ντουκόχαρτο.
Για πρώτη φορά έχουμε πλήρες κόκπιτ, με δάπεδο, πλαϊνές κονσόλες, ανάγλυφους διακόπτες, ποδωστήρια, χειριστήριο, κάθισμα με χωριστό προσκέφαλο, σκόπευτρο σε διαφανές πλαστικό, πίνακα με χαλκομανίες για τα όργανα και μια πολύ ρεαλιστική καθιστή φιγούρα πιλότου. Η καλύπτρα είναι λεπτή και εξαιρετικά διαυγής, παρέχεται δε και η «φουσκωτή» με το υπερυψωμένο τμήμα (για την έκδοση F-8 και κάποιες από τις μεταγενέστερες εκδόσεις του A-8), σε δύο κομμάτια για να μπορεί να κολληθεί σε ανοικτή θέση. Επίσης για πρώτη φορά έχουμε την πρόσοψη του κινητήρα στο σωστό βάθος, ενώ παρέχεται ο ανεμιστήρας με τα 12 κοντά πτερύγια πίσω από την έλικα, καθώς και οι τετραπλές εξατμίσεις σε χωριστό κομμάτι, να προβάλλουν μέσα από την κάθετη σχισμή της ατράκτου (κάτι που για πρώτη φορά βλέπουμε σε 72άρι Fw190).
Το πηδάλιο διεύθυνσης (rudder) δίνεται σε χωριστό κομμάτι, ενώ τα φλάπς και τα πηδάλια κλίσης (ailerons) είναι έξυπνα μοιρασμένα στα άνω και κάτω μισά των πτερύγων, έτσι ώστε να μπορούν να κοπούν εύκολα με τον κόφτη και να κολληθούν σε διαφορετικές θέσεις. Eξαιρετική λεπτομέρεια διαθέτει το σύστημα προσγείωσης, με πολύ ρεαλιστικά σκέλη και ανάγλυφους τροχούς, με έτοιμο «πατημένο» πέλμα για υποδήλωση βάρους. Ένα δεύτερο σετ κύριων τροχών, θυρίδων και ουραίου τροχού στην άνω θέση, προορίζονται για όσους θα προτιμήσουν ανεβασμένο το σύστημα προσγείωσης. Οι φωλεές έχουν το κατάλληλο βάθος με σωστή ανάγλυφη λεπτομέρεια. Επίσης ανεβασμένη ή κατεβασμένη μπορεί να κολληθεί η πτυσσόμενη σκάλα επιβίβασης.
Οσοι θα ήθελαν να φορτώσουν με βόμβες το μοντέλο θα πρέπει να ψάξουν αλλού, καθώς περιέχεται μόνο μια εξωτερική δεξαμενή καυσίμου στον κεντρικό κοιλιακό φορέα. Αυτή είναι και η κυριότερη έλλειψη του κιτ σε σχέση με το παλιό που αντικαθιστά, αν και μάλλον δεν αγοράζει κανείς ένα κιτ του Fw190 για να το φορτώσει με βόμβες, οπότε σωστά η Airfix προτίμησε να βελτιώσει άλλες περιοχές και να διατηρήσει το κόστος χαμηλό.
Συγκρίνοντας το παλιό κιτ της Airfix είναι τρομακτική η διαφορά σε επίπεδο λεπτομέρειας και πιστότητας με το νέο κιτ: Kαι μόνο το γεγονός ότι οι καλύπτρες δίνονταν μονοκόμματες και είχαν σημαντικό πάχος φανερώνει πολλά. Ωστόσο το παλιό κιτ έδινε επιπλέον 9 βόμβες, καθώς και τέσσερα εξωτερικά πτερυγικά πυροβόλα για την έκδοση A-8/R1, οπλισμός που δεν περιέχει το καινούριο κιτ, με αποτέλεσμα να περιμένει κανείς τις επόμενες -πιθανές- κυκλοφορίες άλλων εκδόσεων (F-8 & R1, καθώς και G).
H καρτέλα σημάτων περιέχει άφθονα προειδοποιητικά, καθώς και μία ιδιαίτερα πολύχρωμη παραλλαγή με ένα κοκκινο-κίτρινο ζωγραφισμένο φίδι να διατρέχει όλο το μήκος της ατράκτου (και στις δύο πλευρές). Yπάρχουν σήματα για ένα μόνο αεροσκάφος του Jagdgruppe 10 (μια ειδική μονάδα δίωξης που δοκίμαζε διάφορα οπλικά συστήματα και τακτικές αναχαίτισης των ιπτάμενων φρουρίων της USAF το 1944). Δεδομένης της πρωτοτυπίας, αλλά και της πολυχρωμίας του συγκεκριμένου θέματος, η έλλειψη του συνηθισμένου δεύτερου εναλλακτικού σετ δεν γίνεται αισθητή, πολύ περισσότερο όταν κυκλοφορούν τόσες καρτέλες σημάτων από άλλες εταιρίες. Δεν θα μας χάλαγε όμως η προσθήκη ενός δεύτερου εναλλακτικού σετ για ένα αεροσκάφος στο Ανατολικό Μέτωπο ή κάποιο ακόμα πιο πολύχρωμο με μπάντες Defence of the Reich στο ουραίο τμήμα της ατράκτου…
Συμπερασματικά, και από πολλές απόψεις, έχουμε το καλύτερο κιτ του Fw190Α-8 στην 1/72, σε τιμή λιανικής κάτω των 7 ευρώ. Θα το καταλάβετε όταν το ανοίξετε και θα σας έρθει μονομιάς η επιθυμία να το ξεκινήσετε ευθύς αμέσως…
