Ενα Mirage F1CG ξαναζεί μετά από 15 χρόνια!

Ενα Mirage F1CG ξαναζεί μετά από 15 χρόνια!
Ενα Mirage F1CG ξαναζεί μετά από 15 χρόνια!Ενα Mirage F1CG ξαναζεί μετά από 15 χρόνια!Ενα Mirage F1CG ξαναζεί μετά από 15 χρόνια!Ενα Mirage F1CG ξαναζεί μετά από 15 χρόνια!Ενα Mirage F1CG ξαναζεί μετά από 15 χρόνια!Ενα Mirage F1CG ξαναζεί μετά από 15 χρόνια!Ενα Mirage F1CG ξαναζεί μετά από 15 χρόνια!Ενα Mirage F1CG ξαναζεί μετά από 15 χρόνια!Ενα Mirage F1CG ξαναζεί μετά από 15 χρόνια!Ενα Mirage F1CG ξαναζεί μετά από 15 χρόνια!Ενα Mirage F1CG ξαναζεί μετά από 15 χρόνια!

Όταν τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα…

Ενα Mirage F1CG της ΠΑ ξαναζεί μετά από 15 χρόνια!

Η αγάπη για το αεροπλάνο μπορεί να κάνει θαύματα. Αυτό μας αποδεικνύει στην πράξη ο Μιχάλης Τσάλτας, ανακατασκευάζοντας κομμάτι-κομμάτι το αυθεντικό πιλοτήριο ενός Mirage F1CG της Πολεμικής Αεροπορίας μέσα στο γραφείο του! Αντί συνέντευξης την περιπέτεια της ζωής του μας περιγράφει ο ίδιος…

Του Μιχάλη Τσάλτα              

Η αγάπη και το πάθος μου για την Πολεμική Αεροπορία, ξεκινάει πολλά χρόνια πριν. Γεννημένος στην Αθήνα, μεγάλωσα ζώντας τα παιδικά μου χρόνια στο αεροδρόμιο της 114 Πτέρυγας Μάχης στην Τανάγρα, όπου υπηρετούσε επί σειρά ετών ο πατέρας μου. Βιώνοντας καθημερινά, σχεδόν σε εικοσιτετράωρη βάση, τους ήχους των μαχητικών αεροσκαφών και την μυρωδιά της κηροζίνης να διαχέεται στην ατμόσφαιρα, ανέπτυξα μια ιδιαίτερη αγάπη για τα αεροπλάνα και την Πολεμική Αεροπορία.  Βασικό και κυρίαρχο όμως στοιχείο υπήρξε η αγάπη και ο θαυμασμός μου στον πατέρα μου, Ιπτάμενο στα αεροσκάφη Mirage F1CG, μέσω του οποίου συνδέθηκα συναισθηματικά με τον συγκεκριμένο τύπο αεροσκάφους.        

Το Mirage F1CG υπηρέτησε για πολλά χρόνια την Πολεμική Αεροπορία κυριαρχώντας στο Αιγαίο. Αποσύρθηκε από την ενεργό υπηρεσία το 2003, και καθηλώθηκε οριστικά στο έδαφος, σταματώντας να πετά στους ελληνικούς ουρανούς, περνώντας στην Ιστορία της Π.Α και γράφοντας σελίδες δόξας και ατέλειωτων εμπειριών των Ελλήνων Ιπταμένων που τα πετούσαν και του προσωπικού εδάφους που τα συντηρούσε. Κατά την προσωπική μου ταπεινή άποψη, θα μπορούσε να συνεχίσει τον ενεργό ρόλο του, όπως συνέβη σε άλλες Αεροπορίες που διέθεταν τον συγκεκριμένο τύπο αεροσκάφους.

Κάπου εκεί το 2003, προέκυψε η αρχή μιας σκέψης, ενός ονείρου, που αργότερα έγινε στόχος ζωής. Έτσι αποφάσισα να κατασκευάσω ένα πραγματικό cockpit Mirage F1CG, όπου ο πατέρας μου βρέθηκε πετώντας για χιλιάδες ώρες στους ουρανούς του Αιγαίου, όπως και πολλοί άλλοι Έλληνες Αεροπόροι. Με ελάχιστες γνώσεις και επαφές, ξεκίνησα το project μου, επικοινωνόντας μέσω διαδικτύου με όλες σχεδόν τις χώρες που διέθεταν στις Πολεμικές τους Αεροπορίες Mirage F1 (Γαλλία, Ισπανία, Ιράν, Νότια Αφρική, κτλ), συλλέγοντας στοιχεία και πληροφορίες. Έστειλα επιστολές σε Μουσεία του εξωτερικού και σε ιδιώτες που είχαν στην κατοχή τους τμήματα και όργανα  του Mirage F1. Ανάλογες επιστολές είχα στείλει και προς το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας (ΓΕΑ) και το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, ζητώντας την άδειά τους για χρήση μη ενεργού στρατιωτικού υλικού, παρότι γνώριζα την σχετική νομοθεσία (όπως τουλάχιστον την ερμηνεύουν) και το τι προβλέπεται για ένα πολεμικό αεροσκάφος που βγαίνει σε μη ενεργό υπηρεσία. Δηλαδή όταν αποσύρεται ένα μαχητικό, μπαίνει σε μακρά αποθήκευση, για κάποια χρόνια και αμέσως μετά γίνεται η αποδέσμευση του μέσω κάποιων διαδικασιών. Όλα αυτά τα υλικά στρατιωτικής φύσεως που έχουν αποσυρθεί και δεν χρησιμοποιούνται πλέον θα μπορούσαν να αξιοποιούνται προς όφελος των Ενόπλων Δυνάμεων, των Μετοχικών Ταμείων, του Ελληνικού Δημοσίου και τελικά του απλού Ελληνα Πολίτη με κάποιες σχετικές τροποποιήσεις και βελτιώσεις της κείμενης νομοθεσίας – που άγνωστο για ποιους λόγους δεν γίνονται. Επί δεκαετίες διάφορα παρωχημένα υλικά και αεροσκάφη (F-86, F-84, T-33, T-37, F-102, F-104, F-5, Mirage F-1CG, κλπ), σαπίζουν και καταστρέφονται, διάσπαρτα σε χώρους αεροδρομίων, χωρίς καμμιά αξιοποίηση. Εξάλλου αυτό είναι κάτι που εφαρμόζεται ευρέως σε πολλές άλλες χώρες. Δυστυχώς οι απαντήσεις που ελάμβανα δεν ήταν καθόλου ενθαρρυντικές προς αυτή την κατεύθυνση. Έτσι ξεκίνησα το εγχείρημα μου, με βοήθεια σε μεγάλο βαθμό κυρίως από το εξωτερικό. Η απάντηση σε σχετική επιστολή που είχα στείλει τον Ιούνιο του 2012:    

«Κύριε Τσάλτα,         

Σε απάντηση των προηγούμενων επιστολών σας, σας ενημερώνουμε ότι σύμφωνα με το Ν.Δ.721/70 άρθρο 55 η διάθεση αεροπορικού υλικού δεν προβλέπεται σε Ιδιώτες αλλά μόνο σε κοινοφελή ιδρύματα, δημόσιες υπηρεσίες, μουσεία και άλλους παρόμοιους φορείς-οργανισμούς με ανάλογο καθεστώς λειτουργίας. Η διάθεση αεροπορικού υλικού σε Ιδιώτες γίνεται μόνο μέσω του Μετοχικού Ταμείου Αεροπορίας, κατόπιν πλειοδοτικού διαγωνισμού, για πολύ συγκεκριμένα υλικά που θέτει το Μ.Τ.Α. 
Ευχαριστούμε πολύ για το ενδιαφέρον που δείχνετε για την Πολεμική Αεροπορία.

Με εκτίμηση   

Ταξίαρχος(Ι) A.B.
      

Διευθυντής Επιτελικού Γραφείου Αρχηγού  

Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας»     


Με την πάροδο των χρόνων και μετά από πολλές ώρες αναζητήσεων και ερευνών, έκανα την  πρώτη μου αγορά μέσω του γνωστού site δημοπρασιών ebay.fr, που αφορούσε το σκελετό της κεντρικής κονσόλας του πιλοτηρίου. 
Δεν άργησαν να έρθουν και οι πρώτες απαντήσεις υποστήριξης απ’ το εξωτερικό, για πηγές που θα μπορούσα να αγοράσω εξαρτήματα του αεροσκάφους, συσκευές και  όργανα. Βασικός προμηθευτής μου ήταν ένα κατάστημα στην Γαλλία, που στην ουσία αγόραζε άχρηστο στρατιωτικό υλικό  που είχε αποσυρθεί και το μεταπουλoύσε σε ιδιώτες και συλλέκτες. (Στο τέλος του άρθρου παραθέτω κάποιες πηγές αγοράς υλικών από το εξωτερικό).

Σταδιακά με την πάροδο των χρόνων, οι άδειες κονσόλες άρχισαν να παίρνουν μορφή κανονικού πιλοτηρίου, σε πραγματικές διαστάσεις, με την τοποθέτηση των πρώτων οργάνων και διακοπτών αρχικά στην κεντρική κονσόλα του Mirage F1CG.
Αν και η ελληνική έκδοση Mirage F1CG είχε υποστεί κάποιες τροποποιήσεις στο πιλοτήριο, με την εγκατάσταση του συστήματος αυτοπροστασίας και απεικόνισης εχθρικής απειλής (RWR – Radar Warning Receiver), του συστήματος προειδοποίησης ύψους (ΣΠΥ), τις τροποποιήσεις σε φορείς και διακόπτες οπλισμού, για μεγαλύτερο φορτίο πυραύλων αέρος-αέρος, κλπ., αυτά δεν με εμπόδισαν να συνεχίσω την αναζήτησή μου για να καλύψω τα όποια κενά υπήρχαν. Οι πηγές που είχα και κυρίως οι οικονομικές συγκυρίες πολλές φορές δεν βοηθούσαν στο να προχωρήσω με γρήγορους ρυθμούς. Υπήρξαν στιγμές απογοήτευσης και στεναχώριας, μιας και από τότε που ξεκίνησα είχαν περάσει σχεδόν οκτώ χρόνια και οι απαντήσεις από ελληνικής πλευράς εξακολουθούσαν να έρχονται αρνητικές. Το πάθος όμως και η εμμονή μου, μαζί με τη συμπαράσταση του πατέρα μου, με βοήθησαν να ξεπεράσω τις όποιες δυσκολίες και να προχωρήσω στην υλοποίηση των στόχων μου.        

Έτσι κάπου στο 2012 η κεντρική κονσόλα είχε φτάσει σε ένα ικανοποιητικό στάδιο. Η επίσκεψή μου στην έκθεση μοντελισμού της IPMS Ελλάδας το 2012, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις προσπάθειές μου, με τη γνωριμία ενός πολύ αξιόλογου τεχνικού της Πολεμικής Αεροπορίας και μετέπειτα πολύ καλού φίλου. Ο Α. Π. τεχνικός στην Τανάγρα, με την τεχνογνωσία του πάνω στα Mirage και τις επαφές που είχε, βοήθησε πολύ στο να προχωρήσει με γρήγορους ρυθμούς το project. Οι περαιτέρω επαφές μου με τεχνικούς αεροσκαφών M
irage από το εξωτερικό, επιτάχυναν κατά πολύ την ολοκλήρωση της κατασκευής.
Κάποιες προτάσεις φίλων με σχετικές γνώσεις στην Ελλάδα, με έβαλαν σε σκέψεις για ένα βήμα παρακάτω: Στο να ζωντανέψω με τη συμβολή τους το πιλοτήριο. Να δώσουμε δηλαδή λειτουργία, ήχο και φως στα όργανα, όπως ακριβώς όταν έμπαινε στο cockpit ο Ιπτάμενος και εκκινούσε το αεροσκάφος.     

Το να έχεις μεγαλώσει σε ένα αεροδρόμιο που σε πλημυρίζει με συναισθήματα και αναμνήσεις, καθώς επίσης και να έχεις πατέρα Ιπτάμενο, σου δίνει ένα μοναδικό πλεονέκτημα: Να γνωρίσεις ανθρώπους που πέρασαν απ’ αυτό το μαχητικό.

Προχώρησα σε συλλογή φωτογραφικού υλικού και βιβλιογραφίας που αφορούσαν το coc
kpit του αφους, με την ουσιαστική συμβολή και βοήθεια Διοικητών της 114 Π.Μ, τους οποίους και ευχαριστώ θερμά. Η περαιτέρω διεύρυνση των επαφών μου με συλλέκτες και καταστήματα στρατιωτικού υλικού στο εξωτερικό μου εξασφάλισαν την δυνατότητα σταδιακής αγοράς και προμήθειας των υλικών που χρειαζόμουν.          

Η χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης με βοήθησε πολύ, δεδομένου ότι υπάρχουν σχετικές σελίδες και ομάδες για ό,τι θέλει, ψάχνει και βρίσκει ο καθένας, ακόμη και μέσω σελίδων Πολεμικών Μοιρών άλλων Χωρών. Έτσι η εγγραφή μου σε σελίδες που αφορούσαν το Mirage F1 ήταν το επόμενο βήμα. Σε μια από αυτές και σε σχετική μου ερώτηση για την επόμενη φάση, που αφορούσε τη λειτουργία και τον  φωτισμό των οργάνων, έλαβα απάντηση από έναν έμπειρο άνθρωπο και πλέον πάρα πολύ καλό φίλο και υποστηρικτή του εγχειρήματός μου μέχρι και σήμερα. Ο  Α.Ν., μηχανοσυνθέτης αεροσκαφών, που εργάζεται σε μια από τις καλύτερες Ιδιωτικές Αμυντικές Βιομηχανίες της Χώρας, στο τμήμα παραγωγής μηχανολογικού εξοπλισμού καλωδίων και avionics, με την τεχνογνωσία του και την εμπειρία του, μου προσέφερε ανεκτίμητη βοήθεια, αναλαμβάνοντας μαζί με τον Φ.Σ. την επισκευή, συντήρηση, καλωδίωση και κατάλληλη τροφοδοσία με ρεύματα, έτσι ώστε να λειτουργήσουν τα όργανα και να φωτιστούν τα πάντα στο
cockpit, όπως στο κανονικό αεροσκάφος που ετοιμάζεται για νυχτερινή πτήση!          

Κάπου εδώ θα ήθελα να προσθέσω ότι η επισκευή των οργάνων και το να βρεθεί ο σωστός συνδυασμός των pins που έχει το κάθε όργανο, ήταν μια εργασία που απαιτούσε πολύ χρόνο, υπομονή και μεράκι για να επαναφέρεις σε λειτουργία κάτι που λειτουργούσε πριν δεκαπέντε και πλέον χρόνια. Πολλά από αυτά τα όργανα, ήταν με βλάβες ή διαβρωμένα από το χρόνο και προέρχονται από αφη Mirage F1 της Ισπανίας και της Γαλλίας που είχαν υποστεί βλάβες ή είχαν αποσυρθεί.     

Τους Α.Ν. και Φ.Σ. ευχαριστώ θερμά για το ενδιαφέρον και τη μεγάλη συμβολή τους στην όλη προσπάθειά μου. 
Σε ένα τέτοιο εγχείρημα που ουσιαστικά ξεκινάς από το μηδέν, δεν απουσιάζουν και οι ιδιοκατασκευές, είτε για να στηριχθούν διάφορα εξαρτήματα, είτε για να καλυφθούν τμήματα τα οποία δεν μπορείς να τα βρεις, ή δεν υπάρχουν πλέον. Έτσι παίρνοντας τα ακριβή μέτρα και τις πραγματικές διαστάσεις από το πιλοτήριο παροπλισμένων Mirage F1CG,σχεδίασα και κατασκεύασα τμήματα από το σκελετό του πιλοτηρίου όπου στηρίζονται κάποια από τα όργανα και τους διακόπτες του αεροσκάφους.          

Κάποια όργανα και συσκευές έχουν κατασκευαστεί από την αρχή, μετά από πολύ μελέτη και σχεδίαση, όπου με τη χρήση τρισδιάστατου εκτυπωτή 3D Printing, τοποθετήθηκαν πιστά αντίγραφα με φωτισμό, που προσομοιάζει τον πραγματικό.        

Η επαφή μου το 2017 με το γνωστό δημοσιογράφο  Γιώργο Λαμπράκη και η παραχώρηση μιας συνέντευξης (link
στο τέλος του άρθρου) για το εγχείρημα μου σχετικά με την κατασκευή πιλοτηρίου μαχητικού αεροσκάφους από ιδιώτη, απετέλεσαν την πρώτη δημοσιοποίηση του έργου και της προσπάθειάς μου. Μέσω αυτής της δημοσίευσης, διευρύνθηκαν οι επαφές μου και πολλοί γνώστες του αντικειμένου που είχαν άμεση σχέση με τα Mirage F1CG από διάφορες ειδικότητες, μου πρόσφεραν  την τεχνογνωσία τους, κυρίως γύρω από τη λειτουργία των οργάνων, παρέχοντάς μου και τις σχετικές βιβλιογραφίες. Ακόμη και Γάλλοι τεχνικοί από τη Γαλλική Πολεμική Αεροπορία βοήθησαν στην προσπάθειά μου. Μέσω αυτών των ανθρώπων προμηθεύτηκα και το αλεξίνεμο, από γαλλικό Mirage F1 που είχε βγει εκτός υπηρεσίας.
Σε λειτουργία με σταθερά δεδομένα απεικόνισης, είναι και το σκοπευτικό (HUD). Οι διακόπτες των flaps-slats και του Συστήματος Προσγείωσης λειτουργούν κανονικά παρέχοντας τις αντίστοιχες φωτεινές ενδείξεις στον πίνακα οργάνων.       

Σε εξέλιξη είναι η προσπάθεια τροποποιήσεων για τη λειτουργία και τον φωτισμό του RADAR, μιας και απαιτεί υψηλή τάση για να τεθεί σε λειτουργία. Απομένει ακόμη η τοποθέτηση του αλεξινέμου, το εκτινασσόμενο κάθισμα και οι υποδομές στήριξής του, καθώς και κάποιες άλλες λεπτομέρειες, βασικές για την ολοκλήρωση του προγράμματός μου.

Κλείνοντας την παρουσία αυτής της πολυετούς προσπάθειας, θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου, σε όλους εκείνους που με τη συμβολή τους ή την ενεργό συμμετοχή τους, βοήθησαν στην ολοκλήρωση αυτού του στόχου μου. Τέλος το παρόν άρθρο αφιερώνω στον πατέρα μου, Νικόλαο Τσάλτα, που πέταξε για χιλιάδες ώρες με το Mirage F1CG στους ουρανούς του Αιγαίου, σε όλους τους Έλληνες Αεροπόρους που πέταξαν με τον ίδιο τύπο αεροσκάφους, καθώς και σε όλους τους Ιπταμένους που συνεχίζουν να πετούν με τα αεροσκάφη της Πολεμικής μας Αεροπορίας.       

 

Links

http://defenceline.gr/index.php/history/item/4197-mirage

http://www.comptoir-aviation.com/ 

http://www.nostalgic-aviation.com/