H μαγεία του Σαββάτου...

H μαγεία του Σαββάτου...
H μαγεία του Σαββάτου...H μαγεία του Σαββάτου...

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου η ημέρα του Σάββατου (ή Σαββάτου πιο σωστά) ερχόταν πάντα πρώτη από μοντελιστικής (και όχι μόνο) άποψης.

Το Σάββατο (Saturday) είναι η ημέρα του Κρόνου (Saturn) και κατ΄επέκταση του Χρόνου: To Σάββατο είναι η Εβδόμη Μέρα της Δημιουργίας (!) και ακόμα και οι...κοινοί θνητοί μοντελιστές έχουν ανάγκη ξεκούρασης, επαναφόρτισης ή και υπερφόρτωσης – ανάλογα σε τι φάση βρίσκεται κανείς… Μέχρι και περίσκεψης ή πιο εντατικού μοντελαρίσματος αν τυχαίνει να είναι μέρες, όπως Μεγάλη Εβδομάδα, με διακοπές από τα μαθήματα ή από την εργασία.

Η Παρασκευή διεκδικούσε σθεναρά την πρώτη θέση  από την εποχή του σχολείου, επειδή ήταν η τελευταία μέρα μαθημάτων και μεσολαβούσε το πολυπόθητο ξέγνοιαστο σαββατοκύριακο. Αλλά και μετά, στον εργασιακό βίο, ήταν και είναι για πολλούς με 5θήμερο μια μέρα που σε προδιαθέτει ευχάριστα, ακόμα κι όταν έχεις ατέλειωτες εκκρεμότητες…

Ωστόσο το Σάββατο πάντα κέρδιζε μακροπρόθεσμα για πολλούς λόγους:

O πρώτος λόγος ήταν ότι το Σάββατο κάναμε και κάνουμε ότι δεν προλαβαίνουμε ή δεν μπορούμε τις άλλες μέρες. Καταρχήν πολύ σημαντικό ότι τα καταστήματα είναι ανοικτά. Ετσι πρώτη-πρώτη η βόλτα στα μη μοντελιστικά μαγαζιά για προμήθεια απαραίτητων ειδών: Aπό ανταλλακτικά για το σπίτι (καμμένες λάμπες ή και κάποιο εργαλείο) μέχρι προμήθειες από το Super Market. Δεύτερον η βόλτα για καφέ (και ίσως ένα σάντουιτς/κρουασάν ή μερακλίδικο γλυκό σε σωστό στέκι) παρέα με καλούς φίλους. Τρίτον η μοντελότσαρκα στα «δικά μας» μοντελιστικά μαγαζιά. Από παλιά ως τα σήμερα, κάποια μαγαζιά ενθαρρύνουν τις άτυπες συγκεντρώσεις στο όρθιο ή και στο καθιστό. Τη δεκαετία του 80 και του 90 ήταν διάσημο το μαγαζί «Μοντελιστής» του Νίκου Σπανού στην οδό Δεριγνύ, κοντά στην Αχαρνών (πρώτη φωτό, επάνω). Η ποικιλία μόνο… τρομακτική δεν ήταν, αλλά το κατάστημα διέθετε…καρέκλες και κερνούσε καφέ, ενώ φυσικά επιτρεπόταν το κάπνισμα, αφού 11 στους 10 θαμώνες ήταν θεριακλήδες. Εκτός από αυτά τα προνόμια ένα άλλο σημαντικό ήταν ότι ποτέ δεν έκλεινε στις 3μμ (όπως όλα σχεδόν) αλλά παρέτεινε τη «λειτουργία» όσο τράβαγε η συζήτηση, συχνά και μετά τις 5 – 6μμ και τις καθημερινές μέχρι αργά το βράδυ. Ηταν το Facebook/Forum της εποχής αφού δεν υπήρχε άλλος τρόπος να πάρεις τη δόση για τα καθέκαστα και τα παρασκήνια, ενώ τα μοντελιστικά περιοδικά ήταν μηνιαία. Διαχρονικά λίγο-πολύ παρόμοιες καταστάσεις συναντούσες (και συναντάς) και σε άλλα καταστήματα, όπως το Plastimodellismo της οδού Ιπποκράτους (δεύτερη φωτογραφία) και παλαιότερα στην οδό Βρεσθένης, στο Νέο Κόσμο (όπου πιθανότατα θα επανέλθει στο μέλλον...)

Μετά τις έντονες μοντελιστικές συζητήσεις, ανταλλαγές απόψεων και ενημερώσεις για τις νέες κυκλοφορίες και περί παντός άλλου επιστητού, η όρεξη για μοντελάρισμα ήταν στην κορυφή, ειδικά αν είχαν προηγηθεί τα πολυπόθητα ψώνια σε κιτ και αναλώσιμα, αλλά και οι απαραίτητες συναντήσεις με συνεργάτες του περιοδικού για παράδοση άρθρων και συνεννοήσεις για φωτογράφηση. Δεν υπήρχαν ακόμα PC, τάμπλετ και smartphone για ψηφιακές ανταλλαγές φωτό.

Αν ήθελες να δείξεις κάτι έπρεπε να το κουβαλήσεις μαζί σου, το ίδιο και αν έπρεπε να φωτογραφήσεις το μοντέλο ή να παραδόσεις το χειρόγραφο άρθρο! Το κόκκινο μαρκαδοράκι ήταν το απαραίτητο φετίχ του αρχισυντάκτη και έπρεπε να έχει πολλά ανταλλακτικά…

Πριν την επιστροφή στο σπίτι-εργαστήριο, πολλοί έκαναν την απαραίτητη στάση για τελευταίο ανεφοδιασμό σε παντός είδους «καύσιμα», από το φουλάρισμα του ρεζερβουάρ μέχρι το ενημερωμένο videoclub και σουβλάκια ή κάτι ανάλογο – αν δεν περίμενε κάτι έτοιμο στο σπίτι. Ακόμα και μια δεύτερη επίσκεψη στο Super Market για κάτι τελευταίας στιγμής που είχε ξεχαστεί.

Για τους πιο νέους ή έχοντες δυσκολία στο να βρούν να παρκάρουν, η σαββατιάτικη βόλτα σήμαινε (ή σημαίνει ακόμα) ποδαρόδρομο ή λεωφορείο. Για τους περισσότερους όμως ο συνδυασμός τόσων προορισμών σε μια μέρα σήμαινε χρήση αυτοκινήτου ή μοτοσυκλέτας – κυρίως για εξοικονόμηση χρόνου αλλά και για θέμα πρακτικού κουβαλήματος.

Μια και αναφέραμε το Super Market, να προσθέσουμε ότι πολλοί φίλοι και γνωστοί αρνούνται ακόμα επίμονα να συμμετέχουν στη σαββατιάτικη μάζωξη με τη δικαιολογία ότι το Σάββατο έχουν -μόνιμα- άλλες δουλειές, όπως πολύωρο Super Market με -ή για- την οικογένεια, δουλειές/αγγαρείες/μερεμέτια στο σπίτι και άλλα συναφή.

Να τους θυμίσουμε ότι η χειρότερη μέρα για super market είναι το Σάββατο, με πολύ κόσμο, ουρές και ταλαιπωρία! Και η σαββατιάτικη μοντελιστική επαναφόρτιση είναι πρακτικά αναντικατάστατη – κάτι σαν ανοικτό μπουκάλι παλιάς υγρής κόλλας….

Είπαμε, τότε δεν είχαμε Facebook, Social Media, κινητά και τα συναφή. Οι επαφές face to face ήταν απαραίτητες για φίλους και συνεργάτες. Ακόμα και η φωτογραφία του μοντέλου έπρεπε να γίνει κατόπιν συνάντησης με κουβάλημα όλων των παρελκόμενων τριποδιών, φακών, φίλμ και φωτιστικών στον τόπο του εγκλήματος!

Σήμερα στην Αθήνα υπάρχουν ακόμα κάποια σημεία ζωηρής μοντελιστικής μάζωξης, κυρίως στην Ιπποκράτους και στα καταστήματα πέριξ αυτής. Το Modelclub βοήθησε πολύ στην αναβίωση – επανακαθιέρωση του σαββατιάτικου καφέ-μοντελότσαρκας.

Κάποια καταστήματα βοηθήθηκαν πολύ από αυτό και μεγάλωσαν ιδιαίτερα. Κάποια θα παραμείνουν για πολλά χρόνια ακόμα, κάποια ίσως αλλάξουν, μεταφερθούν ή ίσως κλείσουν οριστικά.

Ας απολαύσουμε αυτές τις μικρές χαρές, όχι μόνο τα Σάββατα αλλά όλες τις ημέρες αν μπορούμε. Και οι καθημερινές έχουν τη γλύκα τους. Ένα μικρό διάλλειμμα από τη δουλειά για όσους μπορούν και δεν είναι καρφωμένοι στο γραφείο ή την επιχείρηση είναι το ιδανικό. Ακόμα και όσοι ψάχνουν για δουλειά είναι πιο πιθανό να βρούν κάτι έξω (όποιος γυρίζει μυρίζει έλεγαν οι παλιοί…). Το διαδίκτυο και οι ευκολίες του ας είναι η αφορμή για να έρθουμε πιο κοντά, να αφήσουμε μακριά τις μικροπαρεξηγήσεις των γραπτών σχολίων (που λειτουργούν πιο πολύ σαν προσωπική εκτόνωση σε χωράφια που δεν μας… έσπειραν και λιγότερο σαν ουσία με επιχειρήματα), να γνωριστούμε καλύτερα και να αντλούμε ακόμα περισσότερη ευχαρίστηση από το καλύτερο χόμπυ του κόσμου. - Σ.Κ.