Bristol Beaufighter Mk.Ic, Tamiya 1/48

Το Beaufighter της βρετανικής Bristol, ήταν ένα βαρύ μαχητικό μακράς ακτίνας δράσης που διαδέχτηκε το Beufort  της ίδιας εταιρείας. Εν αντιθέσει με τον προκάτοχό του, γνώρισε μεγάλη δράση στα περισσότερα από τα μέτωπα του Β’ΠΠ πολέμου. Το πρώτο ‘’Beau’’ όπως ήταν ευρέως γνωστό πέταξε το 1937, και από το Σεπτέμβριο του 1940 άρχισε να χρησιμοποιείται σε ρόλο νυχτερινής αναχαίτισης. Εξοπλισμένο με 4 πυροβόλα των 20 mm και 6 πολυβόλα των 0,303 ιντσών ήταν το καλύτερα εξοπλισμένο αεροσκάφος της RAF την εποχή εκείνη! Μειονέκτημά του, οι ασθενικοί κινητήρες του, που του έδιναν επιδόσεις παρόμοιες με του Hurricane. Η λύση ήρθε από την έκδοση Mk.VI και μετά, με τους βελτιωμένους κινητήρες Hercules, που σε συνδιασμό με το ραχιαίο πολυβόλο, έκαναν το ‘’Beau’’ έναν πολύ δύσκολο αντίπαλο ακόμα και για τα πιο ευέλικτα γερμανικά μαχητικά. Το τελευταίο από τα 5.929 Beaufighter που κατασκευάστηκαν πέταξε για τελευταία φορά στις 12 Μαΐου 1960, βάζοντας τέλος σε μια ένδοξη πορεία 20 ετών.

Το κιτ

Το κιτ της Tamiya θεωρητικά αναπαριστά ένα Beaufighter MK.VI. Λέμε θεωρητικά, μιας και για τις 2 επιλογές σημάτων, το ολόμαυρο νυχτερινό μαχητικό και το μπλε-γκρι, ίσως να είναι σωστό, απαιτεί βέβαια τη σχετική έρευνα για να τεκμηριωθεί. Για την τρίτη επιλογή, η οποία μάλιστα κοσμεί και το εξώφυλλο και αφορά ένα αεροσκάφος που έλαβε μέρος στη ‘’Μάχη της Μάλτας’’, το κιτ είναι εντελώς λάθος, μιας και το συγκεκριμένο, με τον κωδικό ‘’V’’ στην άτρακτο και το δυσανάγνωστο s/n είναι ένα Mk.Ic! Η ποιότητα του κιτ είναι στα γνωστά υψηλά επίπεδα της Ιαπωνικής εταιρείας, με εξαίρεση το σχετικά φτωχό εσωτερικό από το οποίο όμως ελάχιστα φαίνονται στο τέλος, όμως πρέπει να γίνει σειρά αλλαγών ώστε να αναπαρασταθεί σωστά το συγκεκριμένο αεροσκάφος. Πρώτη μετατροπή είναι στο οριζόντιο ουραίο, που από θετική δίεδρο που έχει στο κιτ, πρέπει να γίνει οριζόντιο, απαιτώντας κόψιμο και αφαίρεση υλικού. Επίσης στα πτερύγια ύψους βάθους οι μοχλοί κίνησης των αντισταθμιστικών πηδαλίων δίνονται ως...μασίφ τρίγωνα, και μάλιστα στο πάνω μέρος αντί για το κάτω! Δεύτερη αλλαγή, ευτυχώς...αναίμακτη αυτή τη φορά, είναι οι εισαγωγές αέρα στο πάνω μέρος του κινητήρα. Εδώ απλά χρησιμοποιούμε τις μικρές που δίνονται στο κιτ, και αφήνουμε τις μεγάλες για το κουτί με τα περισσεύματα. Στο πάνω μέρος των πτερύγων πρέπει να γίνει αλλού στοκάρισμα και αλλού επαναχάραξη ορισμένων γραμμώσεων, μιας και η συγκεκριμένη έκδοση είχε πολυβόλα, ενώ η Tamiya έχει αποδώσει τη γράμμωση των αεροσκαφών της Coastal Command που δεν είχαν! Σύμφωνα με φωτογραφίες του πραγματικού επίσης, ο θόλος παρατήρησης πρέπει να κοπεί περίπου στα 2/3, και όχι να τοποθετηθεί ο ειδικός για πολυβόλο. Κατά τα άλλα η κατασκευή κύλισε ομαλά, με μερικές προσθήκες στο κόκπιτ από φύλλο πλαστικού, βάψιμο με cockpit green Νο.78 της Humbrol, όπως και στις φωλιές και τους κινητήρες. Η εφαρμογή ευτυχώς είναι άριστη, στα γνωστά πρότυπα της εταιρείας. Οι τροχοί πατήθηκαν σε σκεύος με βραστό νερό για να αποδωθεί το βάρος του πραγματικού, το μοντέλο ελέγχθηκε διεξοδικά στις ενώσεις του, και ασταρώθηκε για να ακολουθήσει το βάψιμο.

Βάψιμο

Εδώ έχουμε πάλι κάποια λάθη από την Tamiya, μιας και το σχέδιο της παραλλαγής φαίνεται από φωτογραφίες του πραγματικού να μην ακολουθεί παντού τα συνήθως αυστηρά Βρετανικά πρότυπα. Επίσης το ‘’V’’ στη δεξιά πλευρά της ατράκτου πρέπει να τοποθετηθεί μπροστά από το εθνόσημο, και όχι πίσω όπως λένε οι οδηγίες. Η παραλλαγή είναι η κλασσική ερημί της εποχής, με συνδιασμό Dark Earth-Middle Stone για τις πάνω επιφάνειες και Azure blue για τις κάτω. Όλα τα χρώματα προήλθαν από τα αντίστοιχα της Modelmaster, ενώ στο γαλάζιο προσθέσαμε μερικές σταγόνες μπλε σκούρου χρώματος ώστε να σκουρύνει ελαφρά. Ακολούθησε το γυαιστερό βερνίκι και η τοποθέτηση των σημάτων που προήλθαν από τα περισσεύματα για τα εθνόσημα, και συγκεκριμένα από το Avenger της Italeri και ένα...αρχαίο Spitfire της Airfix, ενώ για τους κωδικούς και τα προειδοποιητικά χρησιμοποιήσαμε τις χαλκομανίες του κιτ. Άλλο ένα χέρι βερνίκι ανέλαβε να τα προστατεύσει από το wash με raw umber λάδι ζωγραφικής που έγινε σε όλες τις γραμμώσεις. Ξεθώριασμα δεν κάναμε στην παραλλαγή, γιατί τα χρώματα των βρετανικών αεροπλάνων αποδεικνύοντας εξαιρετικά ανθεκτικά παρά τον δυνατό ήλιο της Μεσογείου. Αντίθετα, έντονο είναι το chipping που έγινε με ψιλό πινέλο και Polished Aluminum Metalcote, βάσει φωτογραφιών του πραγματικού. Όλο το μοντέλο ψεκάστηκε με πολύ αραιωμένο Desert Yellow της Humbrol για να γίνουν πιο ομοιογενή τα χρώματα και να σκονιστεί ρεαλιστικά. Τέλος, ένα πέρασμα με ματ βερνίκι ανέλαβε να δώσει την τελική υφή, για να ακολουθήσουν τα παστέλ στις οπές πυροβόλων και πολυβόλων, καθώς και στις οπές απόρριψης των καλύκων.

Αν έχετε όρεξη για μετατροπές μπορείτε να φτιάξετε το ερημί Beaufighter, αν όχι, επιλέξτε κάποια από τις άλλες 2 επιλογές, και θα έχετε χωρίς δυσκολία ένα εξαιρετικό μοντέλο που πιάνει με εξαιρετική ακρίβεια τις καμπύλες του πραγματικού!