Gloster Gladiator "Στυλιανός Σαρπάκης", Roden 1/48

Το 1937 ο ομογενής Στυλιανός Σαρπάκης από την Αίγυπτο δώρισε στην τότε Ελληνική Βασιλική Αεροπορία δύο αεροσκάφη Gladiators Mk I. Τα δύο αυτά αεροσκάφη είχαν βαφτεί ασημένια σε όλες τις επιφάνειες τους. Ονομάστηκαν «ΘΗΡΑ – ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ» και «ΣΑΡΠΑΚΗΣ» από τη γενέτειρα και το όνομα του ευεργέτη αντίστοιχα. Τα ονόματα ήταν βαμμένα στην άτρακτο από τις δυο πλευρές και τα αεροσκάφη έφεραν εθνόσημα στις πτέρυγες και στο πηδάλιο διευθύνσεως. Χρησιμοποιήθηκαν ως προκεχωρημένα εκπαιδευτικά – ήταν δε κανονικά οπλισμένα – ενώ κατά το εξάμηνο Οκτωβρίου 1940 – Απριλίου 1941 βάφτηκαν με παραλλαγή και εντάχθηκαν στην 21η Μοίρα Διώξεως. Το ένα χάθηκε σε ατύχημα και το άλλο έλαβε μέρος τουλάχιστον σε μια περιπολία κατά τη διάρκεια του πολέμου. Εκτός των δύο προαναφερθέντων, άλλα δεκαέξι δόθηκαν από τη RAF ως βοήθεια από τον Δεκέμβριο του 1940 ως τον Απρίλιο του 1941.

Το κιτ αποτελείται από 89 κομμάτια σε ανοιχτό γκρι πλαστικό και 5 σε διαφανές. Η λεπτομέρεια είναι αρκετά επάνω από τον μέσο όρο με πολύ καλή απομίμηση των πάνινων επιφανειών, έναν λεπτομερέστατο κινητήρα και πλήρες κόκπιτ. Η εφαρμογή είναι πολύ καλή και η εφαρμογή στόκου εφ’ όσον γίνουν σωστές κολλήσεις θα είναι ελάχιστη. Το πλαστικό είναι ασυνήθιστα μαλακό, πράγμα θετικό για όσους αρέσκονται στις βελτιώσεις και γενικά στο κόψε-ράψε. Όλα τα πηδάλια δίνονται χωριστά από τις πτέρυγες και είναι πολύ λεπτά στα χείλη εκφυγής, όπως άλλωστε και οι πτέρυγες. Δίνονται 5 επιλογές στις χαλκομανίες για Βρετανικά αεροσκάφη, μεταξύ των οποίων και του άσσου Marmaduke Pattle.

Kατασκευή

Η κατασκευή ξεκίνησε από το κόκπιτ, όπου έγιναν κάποιες προσθήκες – βελτιώσεις, όλες από το μηδέν,  με βάση φωτογραφίες του πραγματικού αεροσκάφους. Το κάθισμα έγινε από λεπτό φύλο αλουμινίου. Ο εσωτερικός σκελετός στο πίσω μέρος της ατράκτου αναπαραστάθηκε από μήκη πλαστικού Evergreen, ενώ στο κόκπιτ προστέθηκαν κάποια τμήματα που έλειπαν. Στο κάθισμα τοποθετήθηκαν ζώνες της Eduard. Μπροστά από το πίνακα οργάνων τοποθετήθηκε μια δεξαμενή καυσίμου και τα ποδωστήρια απέκτησαν δέστρες από χαρτοταινία. Ο τροχίσκος τριμαρίσματος των πηδαλίων ύψους – βάθους φτιάχτηκε από ΖΤΠ. Η άτρακτος, παρά τις προσθήκες έκλεισε εύκολα με καλή εφαρμογή και δεν χρειάστηκε καθόλου στόκο. Τα διαφανή αν και λεπτά, προτιμήθηκε να γίνουν πρεσαριστά σε ζελατίνα. Έτσι έγινε δυνατόν να κατασκευαστεί και ο σωληνωτός σκελετός που στηρίζει το αλεξήνεμο, από λεπτό σύρμα. Το σκοπευτικό έγινε  από το μηδέν βάσει φωτογραφιών και κολλήθηκε στην θέση του. Στον πολύ καλό κινητήρα δόθηκε βάση στο βάψιμο με διάφορους μεταλλικούς τόνους, το λέρωμα έγινε με αραιωμένα λάδια ζωγραφικής για να αναδειχτούν οι λεπτομέρειες του, προστέθηκαν οι καλωδιώσεις των μπουζί και οι ράβδοι στήριξης. Το πλευρικό ψυγείο λαδιού της ατράκτου ξύστηκε και αντικαταστάθηκε από άλλο που φτιάχτηκε από λεπτό φύλλο πλαστικού και μήκη κυλινδρικού Evergreen. Τα μόνα σημεία σε όλη την κατασκευή που χρειάστηκαν λίγο στόκο ήταν το κάτω μέρος των πτερύγων στην ένωση και τα σκέλη. Τα εσωτερικά στηρίγματα των πτερύγων αντικαταστάθηκαν από μπρούτζινα ιδίου μήκους για καλύτερη αντοχή της κατασκευής. Οι κάννες των πτερυγικών πολυβόλων Browning αντικαταστάθηκαν από μεταλλικό σωληνάκι σύριγγας που κόπηκε με ταχυτροχό στο κατάλληλο μήκος. Πρίν γίνει αυτό το σωληνάκι ζεστάθηκε με αναπτήρα για να μαλακώσει και να...πάρει το κατάλληλο χρώμα. Αν δεν έχετε ταχυτροχό μπορείτε να κόψετε μεταλλικό σωλήνα χαράζοντάς τον πολλές φορές με μία λάμα (ή ένα heavy duty βιομηχανικό ξυράφι) περιμετρικά στο ίδιο σημείο (που θα το έχετε μαρκάρει με ανεξίτηλο μαρκαδόρο) και στη συνέχεια σπάζετε εύκολα το σωλήνα στα δύο. Είναι σημαντικό να μην παραμορφωθεί το άνοιγμα της κάννης, συνεπώς δεν θέλει πολύ δύναμη. Στη συνέχεια καθαρίζουμε/λειαίνουμε το χείλος με ντουκόχαρτο.

Βάψιμο

Το μοντέλο ψεκάστηκε δύο διαδοχικά χέρια από άσπρο gloss σαν βάση για το μεταλλικό που θα επακολουθήσει. Αφέθηκε 3 ημέρες να στεγνώσει καλά και ψεκάστηκε Light aluminum της  Alclad στις πάνινες επιφάνειες. Στο εμπρός μέρος της ατράκτου και κάποιες μικρές επιφάνειες στις κάτω πτέρυγες που είναι μεταλλικές, ψεκάστηκαν με το απλό αλουμίνιο επίσης της Alcladπου είναι ένα τόνο σκουρότερο. Το μοντέλο ψεκάστηκε με gloss βερνίκι για να κολληθούν οι χαλκομανίες. Τα εθνόσημα προήλθαν από καρτέλα του Plastimodelismo και τα γράμματα της ατράκτου είναι home made που τυπώθηκαν σε διαφανές φύλλο χαλκομανίας με φωτοτυπικό Laser. Ματ και σατινέ βερνίκι ψεκάστηκαν στις πάνινες και τις μεταλλικές επιφάνειες αντίστοιχα. Με τρυπάνι 0,4 χιλ. ανοίχτηκαν τυφλές τρύπες στα σημεία που θα τοποθετηθούν οι αντηρίδες. Με γκρι ανοιχτό, σχεδόν άσπρο, και την μέθοδο του στεγνού πινέλου, φωτίστηκαν όλες οι ακμές στις πάνινες επιφάνειες. Οι ελάχιστες γραμμώσεις που έχει το μοντέλο περάστηκαν με αραιωμένο λάδι σε μεσαία γκρι απόχρωση. Με αραιωμένο λάδι έγιναν διαρροές στην περιοχή του κινητήρα, καθώς και δημιουργήθηκαν καπνιές με παστέλ πίσω από τις εξατμίσεις. Οι αντηρίδες αναπαραστάθηκαν με EZ Line το οποίο με την ελαστικότητα που έχει κάνει την τοποθέτησή τους πολύ ευκολότερη από το ΖΤΠ.

Επίλογος

Πρόκειται για ένα πολύ καλό κιτ, το οποίο φτιάχνεται χωρίς προβλήματα και συλλαμβάνει με τον καλύτερο τρόπο τις γραμμές του πραγματικού ‘’Μονομάχου’’.   

Βιβλιογραφία - Πηγές

"Ελληνικά Αεροσκάφη Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου" (Σωτήρης Κωνσταντινίδης, Αεροπορικές Μονογραφίες, Απρίλιος 2007)

"Η Ελληνική Αεροπορία στον Πόλεμο 1940-41" (Χαρίτων Χαρούσης, Ελληνικά Φτερά, Ανοιξη 2007)

http://el.wikipedia.org/wiki/Gloster_Gladiator

http://web.archive.org/web/20020307061535/http://www.geocities.com/acrawford0/greekair.html

http://en.wikipedia.org/wiki/Gloster_Gladiator