PZL P.24G ''Ελληνική Βασιλική Αεροπορία 1940-1941'', Mirage Hobby 1/48

Το PZL P.24 αποτέλεσε την έκδοση εξαγωγής του Πολωνικού καταδιωκτικού Ρ.11.  Το πρωτότυπό του πρωτοπέταξε το 1933, και κύριοι χρήστες του ήταν η Ελλάδα, η Βουλγαρία, η Τουρκία και η Ρουμανία. Η τότε Ελληνική Βασιλική Αεροπορία παρέλαβε 24 P.24G και 12 P.24F, τα οποία σήκωσαν το μεγαλύτερο βάρος των εναέριων μαχών κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, πετυχαίνοντας 40 καταρρίψεις. Πριν την έναρξη του πολέμου ήταν βαμμένα στο χρώμα του αλουμινίου, ενώ αργότερα απέκτησαν τρίχρωμη παραλλαγή και εθνόσημα στην άτρακτο και το κάτω μέρος των πτερύγων.

Το κιτ

Το κιτ της Πολωνικής Mirage Hobby στην 1/48 κυκλοφορεί εδώ και μια δεκαετία περίπου και αφορά την έκδοση P.24G, ενώ κυκλοφορεί και το αντίστοιχο για την ‘’F’’, και τα δύο με ελληνικά εθνόσημα. Αποτελείται από 3 πλαίσια σε ανοικτό γκρι πλαστικό, ένα σε διαφανές για την καλύπτρα και το αλεξήνεμο, ένα πλάσιο με φωτοχαραγμένα κομμάτια, και 4 κομμάτια ρητίνης για τις εξαγωγές και τα ψυγεία του κινητήρα. Η λεπτομέρειά του κυμαίνεται σε αρκετά ικανοποιητικά επίπεδα, η εφαρμογή του δεν προβληματίζει, ενώ αποδίδονται εξαιρετικά οι κυματιστές επιφάνειες των φτερών. Οι χαλκομανίες είναι καλοτυπωμένες, αν και θα χρειαστεί μεγάλη προσοχή στην τοποθέτηση των εθνοσήμων στο κάτω μέρος των πτερύγων, λόγω των εξογκωμάτων στο σημείο αυτό. Τα διαφανή κομμάτια αν και αρκετά διαυγή, θα μπορούσαν σίγουρα να είναι πιο λεπτά.

Κατασκευή

Ξεκινήσαμε από το πιλοτήριο, όπου τοποθετήθηκαν τα αρκετά φωτοχαραγμένα κομμάτια, μεταξύ των οποίων και ο πίνακας οργάνων με τα όργανα σε ζελατίνα, και οι ζώνες πρόσδεσης. Ο χώρος βάφτηκε με το Νο191 Chrome silver της Humbrol, και λερώθηκε με λάδια μαύρου χρώματος, ενώ λίγο αναραίωτο καφέ λάδι αναπαρέστησε τις λάσπες στο πάτωμα, συνέπεια των δυσμενών συνθηκών στο μέτωπο. Στον κινητήρα οι βελτιώσεις ήταν ελάχιστες, μιας και το τεράστιο σπίνερ αφήνει λίγα πράγματα να φανούν στο τέλος. Προστέθηκαν μόνο τα ωστήρια στους κυλίνδρους, και το σύνολο βάφτηκε ασημί, με τη λεπτομέρεια να αναδεικνύεται με μαύρο wash. Η υπόλοιπη κατασκευή κύλισε ομαλά και απροβλημάτιστα, και έτσι σύντομα το μοτντέλο ήταν έτοιμο να μπει στο βαφείο.

Βάψιμο

Πρώτα βάφτηκαν οι κάτω επιφάνειες για τις οποίες χρησιμοποιήθηκε το Νο65 Aircraft blue της Humbrol σπασμένο με λίγο Νο140 της ίδιας εταιρείας. Όταν στέγνωσαν, μασκαρίστηκε η σκληρή διαχωριστική γραμμή με τις πάνω επιφάνειες, και ψεκάστηκε το γαιώδες της παραλλαγής, που προήλθε από ανάμειξη 1:1 των Νο93 Desert Yellow και Νο118 Tan της Humbrol. Για το πράσινο χρησιμοποιήθηκε το Νο117 Light Green από την ίδια εταιρεία, που ψεκάστηκε με ελεύθερο χέρι χρησιμοποιώντας αερογράφο διπλής λειτουργίας. Όλο το μοντέλο περάστηκε με 3 χέρια Humbrol Clear με πινέλο, και ακολούθησαν τα ελάχιστα σήματα, ενώ άλλο ένα χέρι Clear σφράγισε τα πάντα ώστε να ακολουθήσει η τεχνητή παλαίωση. Οι κάτω επιφάνειες περάστηκαν με wash μαύρου χρώματος, με λιγότερο όμως διαλυτικό απ’ότι συνήθως, ώστε το αποτέλεσμα να είναι πιο έντονο. Οι πάνω επιφάνειες ειδικά τψν πτερύγων περάστηκαν με λάδι Raw Umber απευθείας από το σωληνάριο, το οποίο σκουπίστηκε με ένα πανάκι ελαφρά νοτισμένο με διαλυτικό, παίζοντας έτσι το ρόλο wash και φίλτρου μαζί. Στα πάνελ των πολυβόλων έγινε ένα διακριτικό chipping με ασημί χρώμα, ενώ οι εξατμίσεις βάφτηκαν με το exhaust metalizer της Modelmaster. Το τελικό φινίρισμα δόθηκε με 2 χέρια ματ ακρυλικό βερνίκι της Talens.

Τελευταίες λεπτομέρειες

Να σημειωθεί ότι τα σκέλη του συστήματος προσγείωσης είναι εξαιρετικά λεπτά με αποτέλεσμα να λυγίζουν και να κινδυνεύουν να σπάσουν, έτσι χρειάζεται αρκετή προσοχή κατά την τοποθέτησή τους. Τοποθετήθηκαν επίσης η έλικα με το θηριώδες σπίνερ, το σκοπευτικό που δίνεται σε φωτοχαραγμένο κομμάτι, και η καλύπτρα σε ανοικτή θέση, ενώ έγιναν λίγες καπνιές στις εξατμίσεις και τα πολυβόλα. Εν ολίγοις, πρόκειται για ένα πολύ καλό κιτ, που αποδίδει με ακρίβεια το σημαντικότερο αεροπλάνο της Αεροπορίας μας κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, απαραίτητη προσθήκη για κάθε συλλογή ελληνικών αεροσκαφών, που παλιά μόνο με ιδιοατασκευή μπορούσε να γίνει!