SUPER ETENDARD, Heller 1/48

Από την Αργεντινή αρχικά είχαν παραγγελθεί στη γαλλική Dassault, το 1979, 14 αεροπλάνα Super Etetndard με ανάλογο οπλισμό. Oμως, λόγω του διεθνούς εμπάργκο που επιβλήθηκε στη χώρα, πρόλαβαν να παραδοθούν μόνο 5 αεροσκάφη και 5 βλήματα αέρος-επιφανείας Exocet, μεταξύ του Αυγούστου και Νοεμβρίου του 1981. Η έναρξη του πολέμου βρήκε την Αεροπορία της Αργεντινής να διαθέτει τέσσερα επιχειρησιακά αεροσκάφη, τα οποία στάθμευαν στην αεροπορική βάση του Rio Grande. Στις 2 Μαίου του 1982 αποπειράθηκε επίθεση εναντίον του Αγγλικού στόλου, αλλά ακυρώθηκε λόγο προβλήματος του αεροσκάφους εναέριου εφοδιασμού που θα συμμετείχε στην επιχείρηση. Στις 4 Μαίου ένα ζευγάρι Super Etendard καθοδηγούμενα από ένα Lockheed P-2H Neptune εξαπέλυσαν δύο Exocet, τα οποία χτύπησαν και κατέστρεψαν το ΗMS Sheffield. Στις 25 Μαίου, άλλο ένα ζευγάρι Super Εtendard εξαπέλυσε αντίστοιχο αριθμό Exocet και χτυπήθηκε το Αtlantic Conveyor το οποίο μετέφερε αριθμό ελικοπτέρων καθώς και πολεμικό υλικό για την πρώτη γραμμή. Το πέμπτο βλήμα εκτοξεύθηκε εναντίον του HMS Invincible. Μετά το τέλος του πολέμου παραλήφθηκαν τα υπόλοιπα αεροσκάφη εξοπλισμένα με Exocet. 

Κατασκευή

Με την σκέψη της κατασκευής αυτού του μοντέλου, θεώρησα δεδομένο το μοντέλο να ντυθεί με Αργεντίνικα διακριτικά. Το ΄΄3-Α-202΄΄ ήταν το το ένα από τα τέσσερα αεροσκάφη που συνέβαλε στην βύθιση των Sheffield και Αtlantic Conveyor. Όταν ξεκίνησε η κατασκευή αυτού του μοντέλου, το κιτ του Super Etendard ήταν το μοναδικό στην κλίμακα. Το κιτ της Heller έχει πλέον καταργηθεί αρκετά χρόνια και στα ράφια το βρίσκουμε συσκευασμένο μόνο από την Airfix. Τώρα πλέον έχουν βγει τα κιτ της Kinetic και της Kitty Hawk τα οποία είναι αρκετά βελτιωμένα και με πολύ περισσότερα κομμάτια. Το κιτ της Heller/Airfix αποτελείται από 113 συνολικά κομμάτια εκ των οποίων τα 11 είναι διαφανή. Έχουν λεπτή χαραγμένη την γράμμωση και πολύ καλή καλύπτρα σε δυο κομμάτια. Το πλαστικό είναι χονδρό και αρκετά σκληρό, δυσκολεύοντας τις όποιες μετασκευές. Το κόκπιτ θεωρείται ανεπαρκές για τα σημερινά δεδομένα. Τα εξωτερικά φορτία αποτελούνται από έναν λεπτομερή Exocet και 2 εξωτερικές δεξαμενές καύσιμου. Οι χαλκομανίες αφορούν ένα Γαλλικό και ένα Αργεντίνικο αεροσκάφος. Έχουν καλή ποιότητα, αν και στο δικό μας φύλλο η σύμπτωση των χρωμάτων στα προειδοποιητικά ήταν προβληματική. Οι εργασίες ξεκίνησαν προσαρμόζοντας το βελτιωτικό στης NeOmega στο κόκπιτ. Το εγχείρημα αυτό ήταν εύκολο, με την προϋπόθεση να υπάρχει σχετική εμπειρία στις ρητίνες. Εντοπίστηκε ένα λάθος στην διαμόρφωση των οργάνων στον αντίστοιχο κεντρικό πίνακα ο οποίος έχει στηριχθεί μάλλον σε προγενέστερη έκδοση του αεροσκάφους και το οποίο αποκαταστάθηκε, όπως φαίνεται στην ανάλογη φωτογραφία. Περίπου στο κέντρο της ατράκτου τοποθετήθηκε μια απομίμηση του πρώτου σταδίου του συμπιεστή του κινητήρα και διαμορφώθηκε με φύλλο πλαστικού ο αεραγωγός. Αντίστοιχη εργασία έγινε και στην εξαγωγή του κινητήρα, αντικαθιστώντας αυτό του κιτ. Η κατασκευή προχώρησε χωρίς πρόβλημα, με το κλείσιμο της ατράκτου και την κόλληση των πτερύγων, του αλεξήνεμου και των σκελών του συστήματος προσγείωσης. Εκτεταμένο στοκάρισμα χρειάστηκαν οι ενώσεις των πτερύγων και στην ένωση των δύο κομματιών της ατράκτου που σε αυτό το κιτ αντίθετα με τα συνηθισμένα, τα κομμάτια χωρίζονται σε επάνω και κάτω. Τα πτερύγιά των πυραύλων, λεπτύνθηκαν σε μεγάλο βαθμό για να δείχνουν φυσικά.

Βάψιμο

Το μοντέλο καθαρίστηκε με καθαρό οινόπνευμα, ώστε να φύγουν οι δαχτυλιές και οι σκόνη από το τριμμένο στόκο. Ένα μεγάλο πρόβλημα ήταν η επιλογή του άσπρου χρώματος με το οποίο θα βαφόταν αρχικά το μοντέλο. Αν χρησιμοποιούνταν enamel χρώμα οποιασδήποτε εταιρείας θα υπήρχε μεν μεγάλη αντοχή στα μασκαρίσματα που θα ακολουθούσαν, αλλά με τα χρόνια αυτά τα χρώματα κιτρινίζουν εύκολα. Η επιλογή ακρυλικού άσπρου εξασφαλίζει την απόλυτη λευκότητα στο βάθος χρόνου, αλλά η πρόσφυσή τους δεν θα ήταν εξασφαλισμένη, ακόμη και αν προϋπάρξει αστάρωμα. Η λύση του προβλήματος ήταν λίγο παρακινδυνευμένη, αλλά τελικά έδωσε το καλύτερο αποτέλεσμα. Αγοράστηκε από το πλησιέστερο χρωματοπωλείο μια φιάλη σπρέι άσπρο, για λευκές ηλεκτρικές συσκευές. Με αυτό έγιναν οι απαραίτητες δοκιμές σε άχρηστα κομμάτια πλαστικού για να διαπιστωθεί αν θα τα κατάστρεφε. Μετά το πέρασμα με τρία χέρια, εκ των οποίων το πρώτο ήταν όσο το δυνατόν ελαφρύ γινόταν, διαπιστώθηκε ότι το χρώμα δεν επηρέαζε το πλαστικό και είχε πολύ καλή πρόσφυση επάνω του. Το συνολικό πάχος όμως του χρώματος ήταν μεγάλο, καλύπτοντας αρκετή από την λεπτομέρεια. Η λύση ήταν να ψεκαστεί με τον αερογράφο. Έτσι μεταφέρθηκε ποσότητα χρώματος στο γυάλινο μπουκαλάκι του αερογράφου με προσοχή και ελαφρύ πάτημα της βαλβίδας του σπρέι. Το μοντέλο βάφτηκε με τρία ελαφριά χέρια με 5λεπτα διαστήματα. Εννοείται ότι ο αερογράφος καθαρίστηκε αμέσως μετά το βάψιμο με διαλυτικό νίτρου για να μη στεγνώσει το χρώμα μέσα, με καταστροφικά αποτελέσματα. Το γαλάζιο στην ουρά προέκυψε από ανάμιξη των Η25 και Η35 της Gunze σε αναλογία 95% προς 5% αντίστοιχα. Ακολούθησε μασκάρισμα του μοντέλου με ταινία χαμηλής κολλητικότητας και χαρτί, για να βαφτεί το γκρι – μπλε της παραλλαγής. Για να δοθεί με τεχνικό τρόπο το εφέ με το οποίο λειτουργεί ο φωτισμός, ακολουθήθηκε η εξής τεχνική (δανεισμένη από την τεχνική που χρησιμοποιείται για τις φιγούρες). Θεωρώντας ότι το φώς πέφτει σχεδόν κάθετα επάνω στο αεροπλάνο, βλέπουμε τις πλαϊνές επιφάνειες να είναι πιο σκούρες και όσο το μάτι ανεβαίνει προς τα επάνω να ΄΄ανοίγει΄΄. Αυτό ακριβώς προσπάθησα να πετύχω με τεχνητό τρόπο για να ενισχύσω το εφέ. Ξεκίνησα με το 125 της Humbrol ψεκάζοντας οριζόντια τα κατώτερα τμήματα της ατράκτου. Αλλαγή χρώματος και πέρασα στο 144 της ίδιας εταιρίας βάφοντας πάλι με οριζόντια κίνηση του αερογράφου τις κάθετες επιφάνειες και το 1/3 του κάθετου σταθερού. Όσο ανέβαινα προς τα επάνω άνοιγα ελάχιστα την τονικότητα του χρώματος προσθέτοντας κάθε φορά ελάχιστο ανοιχτό γκρι, κάθε φορά, φτάνοντας να βάψω τις οριζόντιες επιφάνειες της ατράκτου και των πτερύγων. Όταν όλα τα αλλεπάλληλα στρώματα του χρώματος στέγνωσαν καλά, τοποθετήθηκαν οι χαλκομανίες με την βοήθεια του Mr. Mark Setter της  Gunze. Τα προειδοποιητικά λόγω του προβλήματος που αναφέρθηκε παραπάνω, σχεδιάστηκαν σε Η/Υ και εκτυπώθηκαν σε διαφανή χαλκομανία, με laser εκτυπωτή. Με τον ίδιο τρόπο σχεδιάστηκαν επίσης χαλκομανίες για τις δεξαμενές, τους Matra και τον Exocet. Με τον αερογράφο να ψεκάζει σε μέτριου πάχους δέσμη, περάστηκαν όλες οι γραμμώσεις με αρκετά αραιωμένο σε διαλυτικό Χ-19 smoke της Tamyia. Στις λευκές κάτω επιφάνειες ο ψεκασμός ήταν πιο ελαφρύς και λίγο πιο έντονος στις επάνω. Με σκούρο γκρι λάδι ζωγραφικής, αραιωμένο σε διαλυτικό, περάστηκαν με λεπτό πινέλο οι γραμμώσεις του μοντέλου επιμένοντας περισσότερο σε slats, flaps και πηδάλια. Ορισμένα πάνελ, περισσότερο στις οριζόντιες επιφάνειες ΄΄φωτίστηκαν΄΄ περαιτέρω με την μέθοδο του στεγνού πινέλου και ανοιχτό γκρι λάδι. Φτιάχνοντας ένα μίγμα από λευκό, μαύρο, ελάχιστο καφέ λάδι ζωγραφικής σε white spirit, δημιουργήθηκαν διαρροές λαδιών κυρίως στις κάτω επιφάνειες. Τέλος το μοντέλο ψεκάστηκε με σατινέ ακρυλικό βερνίκι στο οποίο προστέθηκαν ελάχιστες σταγόνες smoke. Αυτό το μίγμα δουλεύει σαν ένα απαλό φίλτρο ώστε να ισορροπήσουν περισσότερο οι διάφορες τονικότητες των χρωμάτων, αλλά και να ΄΄σπάσει΄΄ η φωτεινότητα στο λευκό στις χαλκομανίες. Το μοντέλο ολοκληρώθηκε κολλώντας όλα τα λεπτά κομμάτια που είχαν αφεθεί για το τέλος, τους τροχούς, τις θυρίδες τους, τους φορείς, τους πύραυλους και τις εξωτερικές δεξαμενές καυσίμων, αναπαριστώντας την πλήρως επιθετική διαμόρφωση που χρησιμοποιήθηκε στον πόλεμο των Φώκλαντς. Και μια λεπτομέρεια που δεν είναι ευρέως γνωστή, όταν στο αεροπλάνο οι οπλουργοί φόρτωναν τον πύραυλο  Exocet, αφαιρούσαν τα πυροβόλα Deffa από το αεροσκάφος.