Canadair CL-215, Heller 1/72

To CL-215 της καναδικής Bombardier (πρώην Canadair) είναι σίγουρα γνωστό σε όλους μας. Τα πρώτα αεροσκάφη του τύπου παρελήφθησαν από την Πολεμική μας Αεροπορία το 1975, υπηρετώντας από τότε ακούραστα την αεροπυρόσβεση στη χώρα μας κάθε καλοκαίρι. Έχουν τη δυνατότητα λήψης 5.000 λίτρων νερού σε 12 δευτερόλεπτα από θάλασσες ή λίμνες, ενώ μπορούν να χρησιμοποιηθούν και σε ρόλο έρευνας και διάσωσης. Δυστυχώς το τιτάνειο έργο που επιτελούν όλα αυτά τα χρόνια δεν έχει έρθει εις πέρας χωρίς θυσίες. 4 αεροσκάφη του τύπου μαζί με τους 8 χειριστές τους έχουν χαθεί σε ατυχήματα, μεταξύ των οποίων και το 1064 της κατασκευής μας, που έπεσε στις 22 Αυγούστου 1993 στην Άνω Ροδινή Αχαΐας, παρασύροντας στο θάνατο τους 2 χειριστές του.

Το κιτ

Το κιτ της γαλλικής Heller στην 1/72 κυκλοφορεί επί σειρά ετών, και είναι το μόνο για το συγκεκριμένο αεροπλάνο στην αγορά. Δυστυχώς τα καλούπια έχουν ταλαιπωρηθεί με την πάροδο των ετών, οδηγώντας σε σκευρώσεις. Ευτυχώς το δικό μας κιτ δεν είχε ιδιαίτερα προβλήματα, πέραν της εφαρμογής που παρουσιάζεται σε όλα. Η ίδια εταιρεία έχει κυκλοφορήσει και το CL-415, που πρόσφατα επανακυκλοφόρησε και από την Italeri

Κατασκευή

Η κατασκευή ξεκίνησε από το πιλοτήριο και γενικά τους εσωτερικούς χώρους, που βάφτηκαν με γκρίζο χρώμα, χωρίς προσθήκες, μιας και απειροελάχιστα πράγματα φαίνονται μετά το κλείσιμο της ατράκτου. Η κατασκευή συνεχίστηκε σχετικά γρήγορα, με μόνο πρόβλημα την εφαρμογή, με το στοκάρισμα να είναι αναπόφευκτο και συνεπώς την απώλεια των ανάγλυφων πριτσινιών. Στις πτέρυγες, στο σημείο ένωσης κάτω από τα ατρακτίδια των κινητήρων καλό θα είναι να γίνει ενίσχυση με φύλλο πλαστικού εσωτερικά, μιας και το σημείο αυτό δέχεται πιέσεις λόγω του μεγάλου μήκους των φτερών. Αφού το μοντέλο ελέγχθηκε για ατέλειες στο στοκάρισμα, μασκαρίστηκαν τα διαφανή με ταινία και μασκόλ, και σύντομα ήμασταν έτοιμοι για το βάψιμο.

Βάψιμο-Σήματα

Αρχικά όλο το μοντέλο ψεκάστηκε με λευκό σμάλτο της Modelmaster, για 2 λόγους. Πρώτον επειδή το πλαστικό του κιτ είναι δύσκολο να ξέρουμε που έχουμε ψεκάσει και που όχι, και δεύτερον επειδή το κίτρινο παρουσιάζει διαφάνεια, ώστε να στρώσει σωστά στη συνέχεια. Για το βασικό χρώμα επιλέξαμε το H4 της Gunze, στο οποίο προστέθηκε ικανή ποσότητα κόκκινου για να πλησιάσει την απόχρωση των πραγματικών. Το κόκκινο ψεκάστηκε μετά από πολύωρα μασκαρίσματα, χρησιμοποιώντας το Η3 της ίδιας εταιρείας. Στη συνέχεια η αντιθαμβωτική επιφάνεια και τα ατρακτίδια των κινητήρων βάφτηκαν με μαύρο, και ακολούθησαν οι φθορές. Στα μεν ατρακτίδια κάναμε ξανοίγματα με στεγνό πινέλο γκρι λαδιού ζωγραφικής, και στη συνέχεια αναπαραστήσαμε τις καπνιές από τις εξατμίσεις με μαύρο παστέλ. Τα μέρη των φτερών γύρω από τις πτέρυγες και στα σημεία που πατάνε οι τεχνικοί, λερώθηκαν με στεγνό πινέλο raw umber λαδιού. Τα σήματα ήταν ίσως το πιο δύσκολο κομμάτι, μιας και η απόχρωσή τους και οι διαστάσεις τους είναι αδύνατο να βρεθούν έτοιμα. Τη λύση έδωσε ο καλός φίλος Γιάννης Ασημάκος που τα σχεδίασε σε υπολογιστή, και τα τυπώσαμε σε διάφανη και λευκή καρτέλα χαλκομανιών. Το τελικό αποτέλεσμα αποφασίστηκε να μείνει λίγο πιο γυαλιστερό από το κανονικό, μιας και το μοντέλο θα αποτελέσει μέρος συλλογής που δεν είναι αμιγώς μοντελιστική, και έτσι θα είναι πιο όμορφο και εντυπωσιακό.

Κλείνοντας, ο γράφων θα ήθελε να ευχαριστήσει τον καλό του φίλο Θέμη Βρανά που του εμπιστεύτηκε την κατασκευή του κιτ για τη συλλογή του!